Antonette:
Enjoy na enjoy akong kausap si Jonathan habang nagsasalo kaming kumain kanina lang.
He's an engineer pala sa isang de gaanong kasikat na company. May ka live- in partner na siya at nasa field ngayon for work ng one month.
May two weeks pa akong natitira para landiin ko siya. May naisip na naman akong kapilyahan sa isipan ko.
"Pasensya ka muna girl ha. Ako muna ang mag- aasta asawa sa buhay ni Jonathan ngayon. No worries, I'll make sure, worth it ang pagstay ko dito at Jonathan will surely enjoy with my company." Para na akong timang habang pangiti-ngiti mag-isa.
I grinned. Tinamaan na naman ako ng sakit kong kapilyahan.
Iniimagine ko na mag- eenjoy talaga ng lubusan si Jonathan sa paglalagi ko dito sa house niya. Mag- aalibi muna ako ng valid para hindi muna niya ako pauwiin.
Ayokong umuwi ng hindi ko siya natitikman. Ay, ang landi ko noh? Yeah. What I want is, what I really get. What I get is what I want. Iyan ang pinaka motto ko sa buhay.
Sisiguraduhin kung hahanap hanapin ni Jonathan ang alindog ko para hindi lang dito magtatapos ang chapter ng buhay namin. Napahagikhik ako sa mga naiimagine ko.
Natigil ang pag papantasya ko ng tumunog ang cellphone ni Jonathan.
"Just say you won't let go." Tunog nang ringtone ng cellphone niya.
Saan na ba ang babes kung 'yon? Sinilip silip ko siya sa kusina. Pero wala Jonathan akong nakita. Kaya nilapitan ko 'yong cellphone niya na nakapatong sa ibabaw ng mesa sa kusina at tiningnan kung sino ang caller.
"Sherine calling..."
"Sino kaya itong impaktang 'to?" Naiinis na tanong ko sa sarili ko.
Masagot nga..
"Nath, Can I disturb you? Uhm, Can we talk? I have something important to discuss with you," sunodsunod na salita ng impakta sa kabilang linya.
"Hello? May I know who's this please?" Maarteng sagot ko.
Tumahimik ang nasa kabilang linya.
"Who's this?" Baliktanong ng impakta sa kabilang linya.
"I'm asking you first at tatanungin mo rin ako!" Sarcastic kong sagot.
"Hello Miss? Is this kind of a joke? Where's Jonathan? At bakit sino ka ba?" Iritadong sagot niya sa kabilang linya.
"Nauna akong magtanong. So, dapat ikaw muna ang sasagot sa akin." Pang iinis kong sagot.
"Okay. I don't have enough time for a prank. Please Miss. Ninakaw mo ba ang cellphone niya?" Halatang naiinis na ang tono ng boses neto sa kabilang linya.
"Of course not. Why should've I?" Nang aasar kong sagot.
"Hey, Look! I badly need to talk to Jonathan. Would you please give the phone to him?" Nakikita ko na ang nakalukot niyang hitsura sa isip ko habang kausap ako.
"What if ayoko? " nakangising sagot ko.
"Ufff! Miss-----" Putol na sagot niya.
I ended the call. I'm so mean, hindi ko man lang inalam kung sino 'yong tumatawag pero ang lakas ng loob kong gawin iyon.
Well, anyways I don't have so much time talking to someone I don't even know.
Yeah, hindi ko naman talaga siya kilala.
Nakikialam lang naman ako ng cellphone diba?
Dahan dahan kong ipinatong ang cellphone ni Jonathan sa mesa at nagkunwari na walang nangyari.
Sabay sulpot ni Jonathan sa kung saan.
YOU ARE READING
THE BIRTHMARK
General FictionSi Antonette Pedoche ay isang happy go lucky na babae, dahil mayaman ang pamilyang kumopkop sa kanya kaya naging spoiled brat siya, pero lingid sa karangyaang tinatamasa niya ngayon ay may isang lihim siya na pinaka-tago-tago. Kahit sa pag-idlip ni...
