AŞKIN HER HALİ(Tamamlandı)

53.Bölüm

Bu günde şansımıza hava yağmurlu değildi.Enes arkamızda olduğu için arabayı sollayıp önümüze  geçti.Kumsal'da kafasını camdan çıkarmış kollarını iki yana açarak şarkı söylüyordu.Kumsal bize el sallayıp tekrar arkamıza geçtiler.

"Gözde abla bende Kumsal abla gibi camdan dışarı bakmak istiyorum."

Ah Kumsal ah!Küçücük çocuğa  nasıl da kötü örnek oluyor.

"Ablacım,Kumsal ablanın yaptığı yanlıştı.Yanlış olduğunu anlayınca içeriye girdi zaten.O çok tehlikeli bir şey ama istersen camı açalım."

"Gerek yok.Ama benim uykum geldi."

Kollarımı  Özgür'e dolayıp kafasını göğsüme yasladım.Oda ellerini belime dolayıp bana sarıldı.Ömer'de dikiz aynasından bizi izliyordu.

Özgür düzenli nefes almaya başladığında bende kafamı geriye atıp koltuğa kendimi dahada yasladım.

"Kaç saate orada oluruz?"

"Yaklaşık iki saate oradayız."

Yolu yarılamamıza rağmen hâlâ iki saat var.Sabahta erken kalktığım için uykum var.Uykumu unutup aklıma gelen soruyla gözlerim kocaman açıldı.

"Özgür'ün ilaçlarını aldın değil mi?"

"Aldım,merak etme.Zaten doktorda yolculuk yapmasında bir sakınca olmadığını söyledi."

"Durumu nasıl?"diye sanki Ömer'den Özgür'ün iyileştiğini duyma ümidiyle sordum.

"Şimdilik iyi.Uygun nakli bekliyoruz."

"Ya bulunmazsa..."

Kendime ne kadar kötü düşünmememi söylesemde bu sorular aklımın bir yerlerindr durmadan kendini belli ediyor.

"Bunları düşünme sen.Özgür güçlü çocuk."

Özgür'ü ve hastalığını düşünmemeye çalışarak tekrar kafamı koltuğa yasladım ve gözlerimi kapattım.

Tam uykuya dalacağım sırada yan taraftan bir araba kornaya basarak bizi solladı.Kafamı çevirip  o tarafa baktığımda Can "Abe öttür öttür bea!Havamız olsun."diye bağırarak yanımızdan geçti.Tabi bu arada kornaya ardı ardınada basmayı ihmal etmedi.

Ömer yandaki camı açıp "Bağırma lan çocuk uyuyor.Hızlıda gitme!"diyerek Can'a bağırdı.Can yavaşlayarak arkamıza geçti.

Uzun bir yolculuğun ardından nihayet Trabzon'a girebilmiştik.Ama Ömer'in babaanesi merkezde oturmadığı için birazdaha yolumuz  vardı.Ben uykusuzlukta gözlerimi açık tutmaya çalışırken  Özgür hâlâ uyuyordu.

Ömer dikiz aynasından bana bakıp "İyimisin?"diye sordu.Sanırım uykusuz olmamdan dolayı yüzümün  solgin olduğunu farketmişti.

"İyiyim ya!Sadece biraz uykum var."

"Dün gece uyumadın mı?"

"Uyudum da sabah erken kalktımya  omdan herhalde."

"Keşke yolda uyusaydın."

"Uyuyacaktımda ...Can gelince uykum dağıldı."

"Görsün bakalım o eve gidince uyuyabiliyor mu?İzmir'den buraya gelip bize yetiştiğine göre onlarda erken kalkmıştır."

"Boşver Ömer.Eğer uyusaydım yolda gördüğüm güzellikleri göremezdim.Hem..."

"Hem?"

Ne diyeceğim şimdi?'Yolda gelirken seni izledim 'mi?

"Boşver ya!"diyerek Ömer'i geçiştirdim.