AŞKIN HER HALİ(Tamamlandı)

22.Bölüm

Kumsal'dan

Enes kanlar içinde kollarımda gözlerini kapattı.Aptal adam!Ne diye önüme atlarsın ki?Gözlerini kapatmadan önce söylediği son cüme  'Benim dileğim gerçek oluyor' du.Bu ne demekti?Onun dileği sevdiği kadının kollarında ölmekti benim değil.Neden canım bu kadar çok yanıyordu.

Gözde Kadir Korkmaz'ı öldürdüğü için şoka  girmiş ve ona sakinleştirici yapmışlardı.Ömer'de onunla birlikteudi.Bende hastane koridorlarında doktorların ameliyattan çıkıp Enes'in iyi olduğunu söylemelerini bekliyordum.Ancak lanet olsun ki iki saattir hiç kimse birşey söylememişti.

Düşüncelerimi bölen doktorun "Enes Karaman'ın yakınları..."diye bağırması oldu.Doktorun yanına gidip ağlamaktan kızarmış gözlerimi ona diktim.

"Durumu nasıl?"

"Enes Karaman'ın yakını sizmisiniz?"

Allah'ın cezası doktor ben olmasam neden onun durumunu sorayım!

"Evet söyle nasıl?"diye bağırdım.

"Bakın hanımefendi biz elimizden geleni yaptık..."

Bu cümlenin sonu başınız sağolsun değildir değilmi?Lütfen öyle olmasın.

"Gerisi Enes beyin iradesine kalmış."

Derin bir nefes alıp "Onu görebilirmiyim?"diye sordum.

"Şuan ameliyattan yeni çıktı sizi yanına alamayız."

Doktorun yakasına yapıştım ve ellerimle gömleğini sıkıca tuttum.

"Ne demek göremezsiniz?Onu görmek istiyorum!"

Doktor yakasını elimden kurtarıp "Bu onun sağlığı için."dedi ve yanımdan uzaklaştı.

Olsun,en azından onun iyi olduğunu biliyordum.

Dakikalar sonra Enes'i sedyenin üzerinde ameliyathaneden çıkardılar ve yoğun bakıma aldılar.Şimdilik onu sadece camın arkasından görebilecektim.

Acaba Gözde ne durumdaydı.Şoka girdiği için dinleniyordu.Oturduğum koltuktan kalkıp Gözde'nin yattığı odaya girdim.Kapıyı açtığımda Gözde hâlâ uyuyordu.Ömer'se...

Bir dakika!Ömer Gözde'nin elini tutmuş,alnına koymuş öylece duruyordu.Şuan onları bir başkası görse kesinlikle sevgili zannederdi.Aslında yakışıyorlardıda.Ama Ömer biraz sert mizaçlı birisi.

İçeri girip hafiften sesli bir şekilde kapıyı örttüm.Ömer geldiğimi farkedip hemen Gözde'nin elini bıraktı ve bana baktı.

"Senmiydin?Enes nasıl?"

Onunda gözleri kızarmıştı ve yorgun görünüyordu.

"İyi.Ameliyattan çıktı şimdi.Şuan yoğun bakımda."

Karşındaki sandalyeyi düzeltip ona oturdum.

Gözde'yi göstererek "O nasıl?"diye sordum.

"Hâlâ kendisini suçluyor."

Bir elimle Gözde'nin elini tutarak "Merak etme düzelecek."dedim. 

Osırada Gözde uyanmak üzereydi ve tuhaf şeyler mırıldanıyordu.

"Ömer!"diyerek yattığı yataktan kalktı ve Ömer'e sarıldı.Ömer onu kendinden uzaklaştırıp "İyimisin?"diye sordu.

"O...O geldi..."Gözde'nin korktuğu hem ses yonundan hemde yüzünden belli oluyordu.

Ömer Gözde'nin yüzünü avuçlarının içine alıp "Merak etme.Kimse gelmedi.Ben buradayım."dedi.Gözde Ömer'in göğsüne yaslanıp ağlamaya başladı.