Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 139

Safuane liep met mij in zijn armen naar het licht en in 1 klik gingen alle lichten aan. Mijn mond viel open van de prachtigheid van wat ik zag. Het was kapot mooi, overal had je rode rozen en alles was in diamant-stijl. In het midden had je een 10 m lange tafel met alles wat je kon wensen om te eten. Er zat nog een grote prachtige tafel met 2 stoelen gevuld met rozen. Ik glimlachte breed en keek terug naar Safuane. 'En? Wat vind je er van?' zei hij in mijn oor. 'Het is prachtig!' zei ik met glinsterende ogen. Hij glimlachte opgelucht en plande een kus op mijn wang. 

Mij-dragend liep hij naar de lange tafel en legde me toen rustig terug op de grond. Hij nam een grote bord en keek me toen aan. 'Waar heb je zin in?' vroeg hij me dan. 'Loempia's, gratin, hamburger, kroketten en een pannenkoek.' ratelde ik in één keer door. Lachend begon hij de bord te vullen. 'O ja, vergeet die loempia-saus niet.' voegde ik er bij toe. 'Natuurlijk niet, prinses.' zei hij charmant en legde een potje met de saus er bij toe. Snel nam hij een andere lege bord en vulde die met zijn eigen eten. 'Safuane?' zei ik en keek neer de doek op het eind van de tafel. 'Ja?' zei hij en plande een kus op mijn kaak.

'Wat zit er daar onder die doek?' vroeg ik hem. 'Ow, dat is voor straks.' zei hij en nam de 2 borden naar ons aparte tafel. Hij liep terug naar me toe en leidde me naar de tafel. Hij schoof de stoel naar achteren, liet me zitten en ging tegenover mij zitten. 'Alsjeblieft.' zei hij elegant en overhandigde me een servetje. Ik glimlachte en nam die dankbaar aan. 'Wat wil je drinken?' vroeg hij me. 'Doe maar water.' zei ik. Hij knikte en schonk me een glas vol. 'Bismillah.' zei hij, knipoogde naar me en begon te eten. Ik bloosde, nam mijn vork en begon ook te eten. 

'Amal, dit is echt lekker, moet je proeven.' zei Safuane en stuurde zijn vork naar me toe. 'Wat is dit?' vroeg ik voor het in mijn mond binnenkwam. Met mijn tanden trok ik het voedsel naar binnen, zodat er geen rode lippenstift op zijn vork over ging blijven. 'Kaviaar.' zei hij en nam weer een hap. 'Echt lekker.' zei ik en at verder uit mijn bord. Tijdens het eten begon hij moppen te vertellen, en geloof me. Als ik eet en tegelijkertijd moet lachen... BAM! Je valt gewoon flauw door de uitzicht. Ik probeerde me te onderdrukken en slikte snel alles door. 

'Van waar heb je die?' vroeg ik nadat ik uitgelachen was. 'Ik weet echt niet meer.' zei hij en schoot weer in de lach. Ik schudde lachend mijn hoofd en bleef hem dan dromerig aankijken. Hij grinnikte, stond op en liep terug naar de tafel en bukte zich, waarna hij een mini-diepvries opende waar hij 4 plateau's uit haalde met allemaal lekkere schaaltjes verschillende soorten ijs met fruit of chocolade er op. Of met oreo, snickers, cheescake, ... erop.

Hij liep met de schalen naar me toe en glimlachte. 'Kies er uit.' zei hij. Blij nam ik een schaaltje met chocolade ijs en aardbei er op, en nam nog een ijs van pistache met noten erop. 'Dankjewel.' zei ik dankbaar en legde ze op mijn bord. Safuane nam zijn ijsjes naar keuze en samen genoten we er in stilte van. Nadat we klaar waren, nam hij zijn telefoon en volgens mij beheerde hij de boxen want de achtergrond muziek veranderde in prachtige romantische muziek. Hij legde zijn telefoon weer weg en liep naar me toe. 'Mag ik deze dans van jou?' vroeg hij me charmant en stak zijn hand uit. Ik knikte blozend en gaf mijn hand aan hem over waarna hij me rechtop hielp staan.

Hij kruiste zijn vingers in de mijne, legde zijn andere hand op mijn heup en trok me dicht naar zich toe. Zo dicht dat ik zijn adem op mijn voorhoofd voelde. En toen vertrokken we in een liefdevolle dans. We keken elkaar diep in de ogen aan. Onze monden spraken niet, maar onze ogen wel. Ik voelde me verbonden aan hem. Ik kon niet meer zonder hem. Mijn liefde was te groot om hem los te laten. Terwijl we meegingen met de ritme, plande hij zijn lippen op mijn voorhoofd. Ik glimlachte en legde mijn hoofd op zijn borstkas. Zijn hartkloppingen maakten me rustig en afhankelijk van al het andere. 'Ik hou van je.' fluisterde hij zacht in mijn oor. Ik glimlachte. 'Ik ook van jou.' antwoordde ik terug.

Hij liet me een rondje draaien en liet me tegen hem belanden. Daarna begon hij zachtjes te schuifelen naar een rozenpijl (op de grond). Elegant nam hij de roos die er naast lag en schoof die rustig in mijn haar waarna hij verder schuifelde. Verliefd bleef ik hem in de ogen aankijken, tot we in een mooi hartje belandden, dat gemaakt was ui rode rozenblaadjes en kaarsjes. Hij stopte in het midden, plande nog een kus op mijn voorhoofd en liet me toen rustig los. Ik keek hem glimlachend aan. 'Amal.' zei hij zacht en keek me in de ogen aan waarna hij mijn beide handen zachtjes vast nam.

'Voor ik je leerde kennen, wist ik niet wat het nut was van het leven. Ik wist niet wat liefde betekende en de zin ervan. Mijn leven was een duisternis tot ik je tegenkwam. We hebben een zeer moeilijke periode achter de rug gehad. Telkens als we dachten dicht bij elkaar te komen, werden we weer juist uit elkaar gedreven, door mensen die het ons niet gunden. Dagelijks werden we geconfronteerd met problemen of met verdriet, dat Allah voor ons had voorgeschreven. Het was een tijd waar wij elkaar het hardst nodig hadden en waar we er voor elkaar moesten zijn. Je trouwde met een andere man waardoor ik helemaal depressief werd. Maar in al die tijd begon ik nog meer van je te houden. Ik wist dat ik niet meer zonder je kon. Hoe meer dagen er passeerden zonder jou, hoe groter mijn liefde begon te groeien jegens jou. We zijn uiteindelijk terug naar elkaar gekomen, maar dan met heel wat verdriet. We hielden ons sterk en geloofden sterk in Allah, tot nu. Zie ons hier staan, gezond en zonder enige zorgen. Jij, hebt mijn leven een doel en een betekenis gegeven. Jij bent het licht in mijn leven. Jij bent de enige persoon die mijn hart snel laat kloppen en mijn gevoelens los kan laten gaan in zijn aanwezigheid. Amal, ik kan niet meer zonder je en wil je voor altijd aan mijn zijde. Ik hou heel veel van je en kan je niet meer loslaten.' vertelde hij intens. 

Zachtjes liet hij mijn handen los en ging hij op één knie voor me staan. Hij haalde een rood doosje uit zijn binnenzak van zijn pak, opende die en keek me aan.

'Liefste Amal, wil je met me trouwen?' vroeg hij me met glinsterende ogen. ...

Jouw stem telt! Gun me die stem♥

1889 woorden!