Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 36

Wat vooraf ging:

'Je hoeft niet te huilen, kijk naar me ik ben er nu!' zei ik. Hij knuffelde me stevig. 'Sofian...' zei ik terwijl ik hem knuffelde maar werd onderbroken door een woedende vader. 'AMAL!!!!' schreeuwde hij boos............ Shit....
_____________________________________

Snel wurmde ik me van Sofian wat echt pijn deed. Trillend keek ik naar papa die woedend mijn kant op kwam. 'SINDS WANNEER KNUFFEL JE JONGENS, VUIKE K*HBA!' schreeuwde hij woedend. Ik keek bang naar Sofian die geschrokken naar papa keek, die steeds dichter kwam. En ja hoor, er staat een woedende vader voor mijn neus. Hij tilde woedend zijn hand omhoog om me eentje te geven. Snel bedekte ik mijn gezicht met mijn handen en wachtte op de mep van papa. Ik voelde niets... Bang deed ik rustig mijn handen van mijn gezicht en zag dat Sofian de hand van papa tegenhield. 'P-papa, het is n-niet wat je d-denkt.' zei ik bang, terwijl hij naar zijn hand keek die werd tegenhouden door Sofian.

'HOE DURF JE ME TEGEN TE HOUDEN?!' vroeg hij boos tegen Sofian. 'Oom, meisjes mag je niet slaan.' antwoordde hij, en slikte een hoorbare brok van zijn keel. Boos duwde papa hem aan de kant. 'JIJ GAAT ZEKER NIET TUSSEN KOMEN!' zei hij waarschuwend tegen Sofiane. Hij keek me woedend aan. 'VUILE K*HBA! JE HEBT NOG STEEDS JE LESJE NIET GELEERD!' schreeuwde hij. 'N-nee, p-papa, je begreep h-het v-verkeerd!' zei ik. Hij keek me nog bozer aan. Hij hief zijn hand om mij een mep te geven, maar werd onderbroken. 'HICHAM!!!!' riep oma. Direct deed hij zijn hand omlaag en keek hij geschrokken naar oma. 'KIFASH?' riep ze boos en kwam ze naar ons toe.

'Mama, je begrijpt het verkeerd.' zei papa en slikte een brok weg. 'WAT HEB IK DAN VERKEERD BEGREPEN?! ZE IS AMPER GENEZEN, EN JE WILT HAAR SLAAN?!' riep ze woedend. Papa keek me aan met een blik van doe iets, of je bent dood. 'Oma, ik was fout.' zei ik snel. Haar woedende blik verzachte. 'Wat heb je gedaan?' vroeg ze me. 'I-ik heb S-Sofian geknuffeld' zei ik snel. Boos liep ze over papa en kwam blij naar me toe. 'Amal, gaat het al een beetje?' vroeg ze me. 'Ja, Alhamdulilah.' zei ik. 'I-ik ga d-dan maar.' zei Sofian en liep snel weg. Boos keek oma de richting van papa, die zijn ogen op de grond neersloeg.

Ze keek me verdrietig aan. 'Amal, kun je je echt niet herinneren wie dit jouw heeft aangedaan? Of ken je die man niet?' vroeg ze me verdrietig. 'N-nee oma, ik ken die persoon niet.' zei ik, terwijl ik de waarschuwende blik zag van papa. 'Kom ik ga je terug in je bed stoppen.' zei oma. Ik knikte en ze rolde me naar binnen. Toen ik voor mijn bed zat riep oma 'Hicham, help haar.' Papa knikte snel en hield mijn arm st-ev-ig vast, ik voelde letterlijk mijn botten breken. Hij duwde me in mijn bed en ging zitten. Zuchtend deed oma de deken over mij heen. Daarna ging ze zitten, en keek ze me aan. 'Heb je nog pijn?' vroeg ze me. 'Een beetje.' antwoordde ik. Ik voelde nog steeds de greep van papa op mijn arm.

'Hebben ze jouw een zalfje gegeven?' vroeg ze me. 'Ja, daarnet in de ochtend.' antwoordde ik. 'Ik wil echt weten wie dit heeft gedaan. Ik breek al zijn botten in zijn lichaam!' zei oma met een tikkeltje woede. Ik knikte en keek naar mijn voeten. 'Het bezoekuur is allang voorbij, ik verzoek jullie de kamer te verlaten.' zei een verpleegster. Oma knikte en keek me aan. 'Wat wil je dat ik jou morgen breng?' vroeg ze me. 'Ah, nee shokran oma, ik wil niets.' antwoordde ik lief. Ze knikte en gaf me nog een kusje op mijn voorhoofd. 'Bslama Amal, zorg goed voor je zelf.' zei ze nog voor ze de deur uitliep. Papa keek me ruw aan, en als blikken konden doden, dan was ik allang dood. Daarna verliet ook hij mijn kamer en deed de deur achter zich dicht.

Zuchtend keek ik voor me uit. 'Ya Allah, wanneer gaat deze ellende stoppen? Wanneer ga ik weer gelukkig leven? Wanneer gaat Safuane wakker worden? Moet ik toch zeggen dat papa me heeft mishandeld, of moet ik het beter vergeten?' spookt er door me hoofd. Met deze onbeantwoorde vragen, viel ik in een onrustige slaap.

Wat ik droomde: 'JIJ HEBT ME VERRAAD VUILE K*HBA!' schreeuwde vader tegen me. Ik keek hem huilend aan. Hij nam me van mijn haar en duwde me in de auto, 'AAARGH JE DOET ME PIJN!' huilde ik. Hij keek me aan met een gemene grijns. 'NEE PAPA ALSJEBLIEFT!!' smeekte ik. Hij luisterde niet maar startte de auto, en begon te rijden. Aangekomen in het bos parkeerde hij de auto bij een grote boom. Hij stapte uit en liep mijn kant op. Hij opende de deur en trok me er uit. 'AAWW PAPA JE DOET ME PIJN!!!' schreeuwde ik huilend. Ik viel op de grond, omdat hij me super hard uit de auto trok. Ik begon te schreeuwen en te huilen. BAM en hij gaf me een trap op mijn mond. 'AARGHH!' schreeuwde ik van de pijn, ik voelde mijn mond niet meer. Hij greep me van mijn haar en sleurde me naar het midden van het bos. 'LAAT ME LOS!' schreeuwde ik huilend. Hij gaf me een trap op mijn buik. Voor eventjes voelde ik me zelf niet meer, ik zag alles wazig. Uiteindelijk liet papa me los. Duizelig keek ik hem aan. 'W-wat wil j-je doen?' vroeg ik hem huilend, en helemaal zwak. Ik kon niet meer op mijn benen staan, ik voelde mijn lichaam niet meer. 'Wat ik ga doen?' herhaalde hij met een e-n-g-e grijns op zijn gezicht. Ik knikte bang, hij keek me lachend aan en deed zijn jas open. Bang keek ik naar zijn handen. Zijn hand ging in een grote binnenzak, hij keek me met een enge grijns aan. Met een ruk haalde hij een super grote scherpe mes uit. Ik begon hevig te bibberen. Hij keek me sluw aan, en begon gemeen te lachen. 'Je vroeg me wat ik ga doen?' zei hij. Ik begon hevig met mijn hoofd te schudden. 'NEE ALSJEBLIEFT PAPA!' schreeuwde ik. Tranen bleven maar uit mijn ogen stromen. Hij kwam steeds dichter terwijl ik me zelf naar achter sleur. Snel greep ik naar een boom en rukte me zelf recht. Ik keek hem bang aan. 'Je denkt dat je kan weglopen?' zei hij lachend. Mijn tanden gingen bibberen, mijn knieën zakten de hele tijd in elkaar, mijn handen bibberden hevig. Ik greep naar de boom en raapte al mijn kracht bij elkaar. Ik liet de boom los en liep huilend en helemaal kapot weg. 'HAHAHAH, LOOP MAAR WEG, IK VIND JE TOCH!' hoorde ik papa roepen. Ik begon te panikeren en zocht naar een verstop plaats. Eindelijk vond ik een dikke grote stam, snel verstopte ik me bibberend achter de boom. 'AMAL, VIEZE K*HBA, KOM MAAR DAAR UIT, IK WEET DAT JE ACHTER DIE BOOMSTAM VERSTOPT!' schreeuwde hij. Ik begon hevig te huilen en stond snel op. 'LAAT ME MET RUST!' schreeuwde ik huilend, terwijl ik weg liep. 'IK GA JE SOWESO PAKKEN!' schreeuwde hij terug. Ik begon nog heviger te huilen. WAT MOET IK DOEN?! Voor ik het wist zat hij achter mij, ik draaide me om en zag hem, met de grote mes. Snel liep ik weg, hij begon achter mij te lopen. We waren ongeveer 10 meter van elkaar verwijderd. Ik was helemaal kapot, maar bleef toch lopen. Voor ik het zag, struikelde ik over een stam. Snel probeerde ik huilend recht op te staan, maar papa was me voor en duwde me terug op de grond. 'NEE PAPA ALSJEBLIEFT!' smeekte ik toen ik zag dat hij de grote mes ophief. Voor ik het wist, ging de mes door mijn buik. 'AARRGHHHHH!' schreeuwde ik, terwijl bloed uit mijn mond kwam. 'JIJ VUILE KLOOTZAK, JIJ HEBT MIJN VROUW VERMOORD!' schreeuwde papa, en trok de mes uit mijn buik. Ik zag alles wazig voor me, en voor ik het wist, voelde ik de mes weer in mijn buik. Nog meer bloed kwam er uit. 'DOOR JOU IS MIJN ALLERLIEFSTE VROUW DOOD!' schreeuwde hij weer, en stak de mes weer in mijn buik. Bloed begon mijn neus te verlaten, en nog meer bloed verliet mijn mond. 'JIJ MOET DOOD GAAN! JIJ VERDIEND DEZE WERELD NIET! INCHALLAH GA JE NAAR DE HEL!' hoorde ik weer, en weer stak hij de mes in mijn buik. Ik keek dood voor me uit. Bloed bleef maar uit mijn mond uitkomen en uit mijn wonden, ik begon alles wazig te zien. Opeens voelde ik een steek in mijn keel, de mes... hij heeft me in mijn keel gesneden. Ik kreeg geen lucht meer, en alles werd zwart voor mijn ogen. Was dit mijn einde?...............

Vote, share and comment!