Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 28

Wat vooraf ging:

Aangekomen klopte ik op de deur... Geen antwoord. Ik klopte nog eens, maar weer geen antwoord... Ik keek mama vragend aan, die me ook vragend aankeek. Ik deed rustig de deur open...En bleef versteld voor me uit kijken.........
_____________________________________

PP SOFIANE (BROER SAFUANE)

Ik zwaaide de deur open en bleef geschrokken naar de vloer kijken. 'AMAL!' riep mama geschrokken. Ze liet trillend de tas met voedsel die ze voor Amal had meegenomen op de grond vallen. Ik liep bibberend de kamer binnen en hoopte alleen dat Amal nog leeft, dat was wat ik wou, niks anders. Ik liep naar haar toe. 'KIJK OF ZE ADEMT!' riep mama huilend. Trillend stuurde ik mijn hand naar haar keel. Heel haar gezicht is paars! Nog 2 cm en ik raakte haar keel aan. Ik ging net haar nek voelen, maar durfde niet.

'SNEL ALHMAR!' riep mama huilend. 'NEE, MAMA IK KAN HET NIET, STEL U VOOR DAT ZE DOOD IS!' zei ik huilend. Ik heb uiteindelijk niet aan haar nek kunnen voelen of ze ademt. 'Ik durf het niet!' zei ik huilend. Je gaat me nu een pussy vinden, maar stel u voor dat ze dood is, dan raak je een lijk aan...Ik verliet snel huilend de kamer , zoekend naar hulp. 'HELP IEMAND!' schreeuwde ik huilend. Ik keek overal rond maar zag geen ene verpleger of verpleegster. 'ALSJEBLIEFT HELP!' schreeuwde ik huilend door het ziekenhuis .

Nu we hulp nodig hebben is er niemand! 'HELP ALSJEBLIEFT!' schreeuwde ik door de ziekenhuis gangen. Eindelijk zag ik een verpleger de dode hoek uit komen. 'MEVROUW! MEVROUW! HELP ME WE HEBBEN AMAL OP DE GROND GEVONDEN IN HAAR KAMER, IK WEET NIET OF ZE NOG LEEFT!' zei ik huilend. Ze knikte en zei 'Ik ga nu snel achter een dokter!' Na haar woorden,  liep ze snel weg.  30 seconden later kwam ze terug met 2 doktoren.   

Snel renden ze naar Amal's kamer. De dokters rende naar binnen en voelde aan haar nek. ' Haal een bed! Haar toestand is onstabiel! Ze moet nu snel een operatie ondergaan, ze heeft stoten op haar longen gekregen, waardoor ze niet ademt!' riep een dokter. Ik en mama begonnen nog heviger te huilen. Er kwamen een hele boel verplegers, die haar snel op het bed legden, en haar echt rennend en haastig uit de kamer duwden richting de operatiekamer.

Mama stortte neer. 'YA ALLAH! WAARAAN HEEFT AMAL DIT VERDIEND?' riep ze. 'Mama, dit was haar lot!' zei ik huilend. 'Bel je vader!' zei ze huilend. Ik knikte snel en haalde mijn gsm uit mijn broek zak. Snel belde ik papa.         Het gesprek  I=IK P=PAPA

I= Allo papa!

P= Salam Sofian, wat is er? Je stem klinkt niet goed.

I= WE HEBBEN AMAL OP DE GROND IN HAAR KAMER GEVONDEN, DE DOKTERS HEBBEN HAAR NU      MEEGENOMEN NAAR DE OPERATIEKAMER! (zei ik huilend)

P= Lahawala walaquwata illa billah, SAFE NIET HUILEN WE KOMEN DER AAN!

En ik beëndigde  het gesprek. 'Ya Allah, zorg dat het goed komt met Amal!' huilde mama. Ik knuffelde haar stevig. 'InchAllah gaat het goed komen, mama!' zei ik huilend en knuffelde haar nog steviger. 'Kom we gaan naar de operatiekamer.' zei ik. Mama knikte nog steeds huilend. Samen verlieten we Amal's kamer en gingen we naar de operatiekamer.

Ik duwde mama rustig in een stoel. 'Ya Allah, zorg dat het goed komt! Dit meisje moet zoveel doorstaan, haar moeder die is overleden! Haar vader die haar mishandeld! Alsjeblieft genees haar!' huilde mama. 'Mama inchAllah gaat ze genezen!' antwoordde ik met tranen in mijn ogen. Amal is een prachtige meid, en moet dit jammer genoeg allemaal meemaken. Ik herinnerde me dat haar gezicht paars was.

'Mama, ik denk dat iemand haar heeft mishandeld!' zei ik opeens. Mama keek me met grote ogen aan. 'H-hoe bedoel j-je?' vroeg ze geschrokken. 'Heel haar gezicht was bond en blauw!' antwoordde ik boos. 'DEGENE DIE DIT HEEFT GEDAAN, GA IK MET MIJN EIGEN HANDEN VERMOORDEN!' riep ik boos en sloeg heel hard tegen de muur. 'Rustig, rustig Sofian!' zei mama verdrietig. Ik liet het maar zo, maar ik ga er nog achter komen!