Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 105

Wat vooraf ging:

Ik sloot mijn ogen en knuffelde haar stevig terug. Opeens hoorden we gesnik. We keken op en zagen iedereen ons huilend en meelevend aankijken.
_________________________________________  
PP ISMAEL

*PING* maakte me wakker. Moe opende ik mijn ogen en nam mijn telefoon van het nachtkastje. Ik deed het aan en zag dat ik een berichtje van Safuane had gekregen. Ik klikte er op en las: 

Salam, Ismael. Ik ben nu in het ziekenhuis en het allerbelangrijkste is ... Amal is wakker!♥ Yallah bel papa en zeg het hem. En kom allemaal naar hier!

Beslama

Safuane

Ik schrok en liet mijn telefoon op de grond vallen. 'Amal.' fluisterde ik zacht en keek voor me uit. 'Ya Allah, ik dank je! Alhamdulilah! Je hebt onze gebeden verhoord!' riep ik blij. 'NOOO!' riep ik en sprong blij uit mijn bed. 'Shokran Ya Allah!' riep ik blij en rende naar de badkamer. Ik nam snel een douche en droogde me af. Na het poetsen van mijn tanden liep ik met een handdoek rond mijn middel naar mijn kamer waar ik iets deftigs uit koos: een Polo donkerblauwe hemd en een witte HB broek. Ik trok die snel aan en deed wat gel in mijn haren. Nadat ik parfum spoot, sloeg ik een Rolex om mijn pols, nam mijn telefoon en liep de kamer van Amal binnen. Ik nam een weekendtas en vulde die met een paar pyjama's, trainingspakken en ondergoed. Daarna rende ik snel de trap af naar beneden.

Ik nam snel een blikje Redbull uit de koelkast, nam mijn autosleutels en liep de deur uit. Snel scheurde ik de straat uit naar het huis van Safuane. Daar aangekomen parkeerde ik, stapte uit en liep naar de voordeur. Ik klopte aan en oom Hassan (vader Safuane) deed de deur open. 'Salam weldi.' zei hij slaperig. 'Salaam!' riep khalti Khadija uit de keuken. 'Kom binnen.' zei hij en liet me naar binnen. 'Ga zitten.' zei hij met een glimlach. 'Nee hoeft niet, ik ben voor iets anders gekomen.' zei ik met een bigsmile.

'Waarvoor dan?' vroeg khalti Khadija die de keuken uitkwam. 'We gaan naar het ziekenhuis.' zei ik nog steeds met een glimlach. 'W-waarom weldi, er is toch niets met ...' vroeg ze bang. 'Nee, nee, maar Amal is wakker!' riep ik blij. Khalti sloeg haar hand voor haar mond en liet een traan vallen. 'Z-ze is wakker!' fluisterde ze zacht. 'Ja khalti, ze is wakker! Yallah kom we gaan naar haar toe!' zei ik terwijl ik haar een knuffel gaf. 'Wacht weldi, ik ben zo terug!' riep ze huilend en rende de trappen op. Ik keek blij naar oom Hassan, die een dua maakte.

Nadat hij klaar was keek hij me blij aan. 'Shokran weldi, je hebt ons blij gemaakt!' zei hij en knuffelde me. Ik knuffelde hem terug en kuste zijn voorhoofd, hij is gewoon een 2de vader voor me! 'Ga je ook maar aankleden, oom.' zei ik met een glimlach. 'Je hebt gelijk.' zei hij en liep de trap op. Ik ging blij tegen de kast leunen en keek naar haar foto op de vergrendelscherm van mijn telefoon. Ik wreef over haar stralend gezichtje en liet een traan vallen. Wat dit onschuldig meisje allemaal had moeten doorstaan! ...

'Ik hou van je.' fluisterde ik zacht en veegde mijn tranen weg. De gedachte dat ik haar binnen notime terug ga zien, liet weer een stralende glimlach op mijn gezicht. 'Weldi yallah we zijn klaar.' zei khalti Khadija gehaast en liep de trap af. Oom Hassan liep ook de trap af, en niet veel later Sofiane en Hind. 'Salam.' groette ik Hind. Sofiane, mijn broeder, gaf ik een mannelijke knuffel. '3la slama, khoya!' riep hij blij en tikte op mijn schouder.

'Lah iselmek, yallah kom we gaan.' zei ik en opende de deur. We liepen allemaal naar buiten en stapten niet veel later mijn auto in. Na 13 minuten rijden kwamen we eindelijk aan in het ziekenhuis, ik parkeerde en daarna stapten we allemaal uit. We renden allemaal naar het onthaal, 'Goedemorgen, zouden we de kamer van Amal ***** mogen weten?' vroeg ik haar gehaast en zenuwachtig. Ze typte wat, 'Ze ligt in kamer B498, verdieping 2.' antwoordde ze.