Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 119

Wat vooraf ging:

'Je uith...' zei hij maar kon zijn zin niet afmaken doordat er iemand voor ons ging staan. 'Salam Olaykom!' zei de man dronken terwijl er iets in zijn handen zat te blinken. ...   ________________________________________

PP SAFUANE

'Je uith...' zei ik maar werd onderbroken door iemand die voor ons ging staan. 'Salam Olaykom!' zei die man in een dronken bui. Die geur liet me bijna kotsen, gewoon. Wat vind men in godsnaam lekker aan die bullshit? Ik stond snel op toen ik besefte dat hij een mes in zijn handen had. 'Ezwinaaa!'(mooi) grinnikte hij dronken terwijl hij met zijn vinger Amal's wang probeerde aan te raken. Snel duwde ik zijn hand weg en ging voor hem staan. 'Wie denk je dat je bent?' siste ik boos en balde mijn handen tot vuisten en voelde me elk moment ontploffen.

Hij grinnikte dronken en keek me aan. 'Is dat lekkertje van jou dan?' vroeg hij dronken terwijl hij een stap naar achter ging door de drank en zijn grote mes in de lucht deed. 'Safuane, pas op hij heeft een mes!' riep Amal bibberend en kon elk moment in huilen barsten. Ik draaide me naar haar om en deed mijn mond open, maar ze was me voor. 'SAFUANE PAS OP!' schreeuwde ze geschrokken. Met een grote reflex en zonder om te draaien trapte ik hem met mijn been de rivier in. 'AAAH!' krijste hij toen hij in het koud water belandde. 'Amal op mijn rug!' riep ik snel en ging voor haar staan. 'H-het hoeft niet.' zei ze trillend.

'Amal, snel, nu!' riep ik gestrest. Snel sprong ze op mijn rug. Vliegensvlug zette ik het op rennen. Ik rende op mijn hardst - zonder om te kijken - met Amal op mijn rug, de park uit. Toen we terug bij de IJsman waren, stopte ik hijgend met lopen en liet Amal van me af springen. Buitenadem leunde ik tegen de ijs-wagen en probeerde op adem te komen. 'Safuane gaat het?' vroeg Amal terwijl er een traan over haar wang gleed. Direct veegde ik haar traan weg, met mijn duim en  duwde haar tegen me aan. 'Amal, niet huilen.' zei ik met nog steeds een bonzend hart.

Ze omhelsde me stevig en snikte. 'Je bent te mooi om te huilen.' grinnikte ik en keek haar in haar prachtig gezichtje aan. Ze glimlachte door haar tranen heen. Ik veegde die tranen weg en plande een kus op haar voorhoofd. 'Je k-kon ...' zei ze, maar liet haar niet uitpraten. 'Is niet gebeurd, Amal.' zei ik glimlachend en nam haar hand vast waarna ik er een kusje op plande. Ze bloosde en glimlachte. 'Jaaa, zo wil ik je zien! Je bent mooi als je lacht!' riep ik blij. 'Amal, ik ga je broer bellen om ons op te halen.' zei ik snel en haalde mijn telefoon uit.

Na hem onze locatie verteld te hebben, groette ik hem en beëindigde het gesprek. 'Hij gaat zo komen.' zei ik zuchtend en keek rond om ons heen. Sinds die gebeurtenis van daarnet, vertrouwde ik het hier helemaal niet meer. 'Kom we gaan naar de voorkant, bij de ijs-man.' zei ik om de stilte te verbreken. We waren namelijk achter de ijs-wagen gestopt. We maakten de toer rond de wagen tot we de ijs-man zagen staan. 'Salam!' zei hij vrolijk en liep de wagen uit waarna hij naast ons kwam staan.

'Alaykom Salam.' groetten we hem terug. 'Het is toch niet voor een ijsje hé?' zei hij grinnikend. 'Nee, shokran.' zei Amal. 'We waren net door een dronken man aangevallen.' zei ik zuchtend. 'Dat wilde ik net vertellen, het is hier echt gevaarlijk, rond dit tijdstip (20:23)' zei de man een beetje geschrokken. 'Hij heeft jullie toch niets gedaan?' vroeg hij bezorgd. 'Net niet, heb hem in de rivier kunnen duwen.' antwoordde ik. 'Oké, hamdulilah.' zei hij opgelucht. 'Maar wat zijn jullie namen?' vroeg hij vriendelijk. 'Safuane en Amal.' zei Amal stralend. Ik keek haar glimlachend aan en keek toen terug naar de man.

'En jij?' vroeg ik. 'Ik ben Abderahmane.' zei hij glimlachend. We knikten allebei. Net toen hij zijn mond opende verscheen de gehuurde Mercedes van Ismael. 'Ismael is daar.' zei Amal. 'Abderahmane, wij moeten er van door, leuk je ontmoet te hebben.' zei ik en schudde zijn hand. 'Beslama ami!' zei Amal en gaf hem een hand. 'Beslama, zorg goed voor jullie zelf!' wuifde hij ons uit. Met Amal aan mijn zijde liep ik naar de auto en liet Amal instappen.

Ik ging van voor zitten en groette Ismael met een boks. De oma van Amal groette ik met een kus op haar voorhoofd en ging weer goed zitten. 'Was het leuk?' vroeg ze glimlachend. Ik keek naar Amal en knipoogde. 'Ja ging goed.' zei ik en draaide me weer om. 'Oma we gaan eerst hotel pakken en gaan pas morgen naar Nador.' zei Ismael terwijl hij door de spiegel naar haar keek. 'Wat?' vroeg Amal verbaasd. 'Ja, Amal we gaan naar Nador.' zei Ismael en keek me vragend aan. Ik schudde mijn hoofd van "ik heb het niet kunnen vertellen".

Ze legde haar hoofd terug op haar oma's schoot en begon met haar te praten. Ik keek door de raam en dacht na aan daarnet. Bijna was ik loesoe gewoon, besef Allah Ihfed. 'We zijn er.' zei Ismael terwijl hij de sleutel uit het stopcontact haalde. Ik opende het portier en stapte uit. Nadat iedereen was uitgestapt, haalden we de koffers er ook uit. 'Geef mij maar.' zei ik en nam die van Amal over terwijl Ismael die van zijn oma nam. We liepen de gigantische hotel binnen in en liepen naar de balie. 'We willen graag 2 kamers met elk 2 bedden.' begon Ismael aan de balievrouw. ...

PP ISMAEL

Na het eten in de zaak, liepen we nog wat rond met ze'n allen door het stad en  reden toen weer terug naar huis. 'Oma maak je koffer.' zei ik toen we binnen waren. Ze draaide zich vragend om. 'Waarom?' vroeg ze. 'We gaan naar Nador.' probeerde ik zo vrolijk mogelijk te zeggen. 'En de rest?' vroeg ze dan. 'Oma, kom op, we willen eens iets doen alleen wij samen.' zei ik geschrokken, omdat ik absoluut niet wilde dat oom Chahin mee ging gaan. 'Oké.' zei ze en liep de trappen op. Opgelucht ging ik naar de salon waar iedereen zat, met elkaar pratend. 'Salam.' zei ik en ging zitten. 'Waar is moeder?' vroeg oom Chahin zonder terug te groeten.

'Boven.' antwoordde ik en haalde mijn telefoon uit. Ik ging naar snapchat en begon de verhalen van mijn vrienden te bekijken. 'Weldi ik ben klaar.' haalde oma me uit mijn gedachten die binnen kwam met haar koffer. Iedereen keek haar geschrokken aan. 'Ah goed.' zei ik en stond op. 'Mama? Waar gaan jullie naar toe?' vroeg Chahin geschrokken. 'Ik ga mee met mijn kleinkinderen naar Nador.' antwoordde ze glimlachend. Hij keek me met een agressieve blik aan. 'En je gezondheid dan?' vroeg hij.

'Weldi, maak je geen zorgen ik heb mijn medicijnen mee.' zei ze geruststellend. De andere tantes, neven en nichten kwamen ook naar ons toe. 'Maak jullie maar geen zorgen om mij.' zei ze. 'Moeder, je kan niet voor je zelf zorgen, ik ga met je mee.' zei Chahin hoofdschuddend. 'Maak je maar geen zorgen, we gaan zeer goed voor haar zorgen.' zei ik hem met een glimlach. Ze protesteerden heel wat maar oma liet het niet toe. 'Beslama! Zorg goed voor jullie zelf!' riep ze nog voor we het huis verlieten. Ik draaide me om naar de deuropening waar Chahin knikkend en woedend naar me kijk met een blik  van "wacht maar".

Ik glimlachte naar hem en liep snel achter oma naar mijn gehuurde auto. Ik stopte de koffer in de kofferbak en stapte in. 'Bismillah.' zei ze toen ze instapte. Net toen ik de auto opstartte kreeg ik een belletje van Safuane. Ik moest hem gaan ophalen. Nadat hij de locatie zei, beëindigde hij het gesprek. 'We gaan achter Safuane en Amal.' zei ik terwijl ik snel de straat uit reed en naar hun toe reed. ...

Nu waren we in het hotel. 'Voor de dames kamer 144 en voor jullie, de heren kamer 145.' zei de balievrouw en gaf ons de sleutels. 'Dankjewel.' bedankte ik haar en draaide me om naar de rest. '4de verdieping.' zei ik en liep voorop naar de lift. We stapten allemaal naar binnen en drukte op de 4de verdieping. Aangekomen daar gaf ik de sleutel aan Amal. 'Zet jullie koffers daar en kom naar onze kamer.' zei ik. Ze knikten en liepen hun kamer binnen. We openden onze kamer en liepen naar binnen. Ik plofte op mijn bed en keek naar Safuane die zijn koffer neer zette en naast me kwam zitten.

'Waarom heb je het haar niet verteld?' vroeg ik hem. 'Er kwam een gekke junkie met een mes.' zei Safuane en krabde op zijn achter hoofd. 'Noo, hij heeft Amal toch niets aangedaan?' riep ik geschrokken. 'Nee, heb hem in de rivier geduwd.' zei hij opgelucht. 'Mogen we binnen komen?' riep Amal bij de deur. 'Ja kom maar.' riep Safuane glimlachend. Ik keek hem lachend aan. Hij houd van haar en dat kan ik ruiken van hier tot de Noordpool. Oma en Amal kwamen de kamer binnen en gingen op het andere bed zitten.

'Zoo, Safuane, nu is het het moment om een paar dingen op te biechten.' zei oma curieus. 'Waarover?' vroeg Safuane. En de antwoord van oma was: een hartje met haar vingers. Toen Safuane dat zag, werd hij helemaal rood. 'Zeg het eens?' zei ze wiebelend met haar wenkbrauwen. Ik keek grinnikend naar Amal die er rood als een tomaat bij lag. 'Ik euh.' zei hij blozend. 'Jij wat?' vroeg ze met gespleten ogen. Op dat moment ging mijn telefoon. Geïrriteerd haalde ik mijn telefoon uit mijn jaszak en fronste toen ik "buurvrouw" zag staan.

'Allo, goedenavond.' zei ik. 

Geschrokken liet ik de telefoon vallen, na wat ik hoorde. En keek met grote ogen naar Amal. ...

Vote, share and comment!