Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 12

Wat vooraf ging

Ik liep snel door en toen ik net het steegje wou uitlopen, stopte een volledig zwart busje voor mij. Ik draaide me in paniek om, en wou weglopen maar ze waren mij te snel en duwden me het busje in....  
_____________________________________

Nadat ze me het busje induwden, deden ze een zwarte doek op mijn hoofd. Ik begon te huilen 'Laat mij gaan! Wat heb ik jullie gedaan?!' smeekte ik. 'Jij gaat die bek van je dicht houden!' zei een zware stem. Ik schrok echt van zijn stem super eng! Wat gaan ze met me doen?! 'Wat willen jullie van mij?!' riep ik. 'Luister dan! Je gaat je mond houden of ja gaat zien!' zei een andere stem.

'Nee, laat mij gaan! Ik heb niks van jullie! Laat mij gaan , alsjeblieft.' schreeuwde ik. Opeens voelde ik een klap op mijn hoofd en viel ik bewusteloos.

Ik kwam wakker in een enge lege kamer. Trillend stond ik recht en greep naar mijn hoofd. Ik had hevige hoofdpijn. Ik liep naar de deur en riep 'Laat mij gaan! Haal mij hier uit! Alsjeblieft!' Ik hoorde voetstappen dichter komen. De deur ging open en snel ging ik naar achter.

Er kwam wahed enge man, ik denk dat je gaat schijten in je broek als je hem gaat zien! Hij keek me met een sluwe glimlach. 'En? Bevalt het hier je?' vroeg hij. 'W-wie bb-ben j-jij? En w-wwat w-willen j-jjullie v-van m-mij?' vroeg ik angstig. 'Hahahaha' lachte hij, echt waar, ik begon te trillen door zijn gelach. 'Wil je nu meekomen?' vroeg hij. 'Nee! Ik ga nergens heen.' antwoordde ik bijna huilend. Grijnzend deed hij een stapje naar voor, ik deed dan een stapje naar achter. Zo ging het verder tot ik de koude muur achter mij voelde.

Hij kwam voor me staan, en ik voelde zijn adem op mijn voorhoofd. Hij deed zijn handen onder mijn billen en hief me op. Vervolgens gooide hij me op zijn schouders. 'LAAT ME LOS , ALSJEBLIEFT!' schreeuwde ik. Hij reageerde niet, maar verliet de kamer en liep langs véél deuren. En stopte bij een grote ijzeren deur.

Hij klopte op de deur. 'Binnen' hoorden we. Hij opende de deur en gooide me op een stoel. Ik zat in een soort van kantoor. Allemaal kasten met dossiers en veel dozen. Trillend keek ik naar de man die achter de bureau zat. 'Jij bent Amal niet?' vroeg hij grijnzend. 'J-ja, h-hoe w-weet j-je m-mijn n-naam?' vroeg ik stotterend. 'Hhaaha, ik weet alles van jou!' antwoordde hij.

'W-waarom b-ben i-ik h-hier?' vroeg ik bibberend. ' Ik ben hier degene die de vragen stelt!' blokkeerde hij me. 'Ik heb een vraag voor jou!' zei hij. Ik knikte, zodat hij verder kan.                        'Heb jij aan de politie verteld dat er een paar jongens drugs deden?' vroeg hij. 'Ik? Neeh! Totaal niet!' zei ik snel. Hij sloeg hard op de tafel. En beet op zijn tanden. 'Ja of nee?!' vroeg hij woedend. 'N-nee' antwoordde ik stotterend.

Hij begon te lachen. 'Luister meid, tegen mij kan je echt niet liegen!' zei hij grijnzend.                        'Ik lieg ook niet! Ik heb totaal niks gezegd!' zei ik trillend en zwetend. 'Ooo echt?' zei hij en knipperde met zijn vinger naar die enge man. Die enge man haalde een gsm uit zijn zak. Hij drukte ergens op en mijn hart  stond stil, ik geloofde mijn oren niet.... Ik hoorde het gesprek tussen mij en de politie, daarnet in de ochtend.

Bibberend keek ik hem aan. 'Geloof me , dit was ik niet!' huilde ik.  'Ga je nu toegeven of niet?' vroeg hij woedend. 'Dit was ik echt niet!' loog ik. 'JE GAAT STOPPEN MET LIEGEN! WANT IK HAAT LEUGENAARS!' schreeuwde hij woedend. Hij bewoog met zijn hoofd als teken dat die enge man weg moet gaan. Wth gaat hij doen? 'Geloof me, het was ik niet!!' huilde ik.

Hij kwam dichter naar me toe, en grijnsde. 'Hoe kan zo'n mooi meisje liegen?' vroeg hij. 'Meneer ik lieg niet!' loog ik weer. 'DOOR JOU, HEEFT DE POLITIE MIJN PAND ONTDEKT! EN ALLE COCAINE EN GELD HEEFT DE POLITIE MEEGENOMEN!' schreeuwde hij woedend naar mij. Ik begon te huilen. 'Ik heb echt niks gezegd geloof me!' huilde ik. 'Oké je wilt niet toegeven?' vroeg hij. 'Je wilt dat ik iets toegeef dat ik niet heb gedaan!' huilde ik liegend. 

Hij kwam dichter naar me toe. En aaide over mijn wang. 'RAAK ME NIET AAN, VUILE KLOOTZAK!' schreeuwde ik naar hem, en sloeg zijn hand van mijn gezicht. BAM en ik kreeg wahed klap op mijn gezicht. 'Tegen...Mij...Ga...Je...Niet...Schreeuwen!' riep hij woedend. Ik begon na te denken hoe ik van hem kan weglopen. Ik zag iets glinsteren in zijn broek. Het was een geweer...

Hij kwam weer dichter naar mij toe en aaide weer aan mijn wang. Ik stond recht en deed net alsof ik struikelde. Ik viel op hem en ik bleef zo lang mogelijk op hem, hij begon overal te betasten. Zeer voorzichtig nam ik de geweer uit zijn broek. Hij had me door en nam mijn hand beet. Ik kon niks anders verzinnen dan in zijn orgaan trappen. Ik trapte op zijn orgaan en hij viel op de grond van de pijn. Ik verliet het kantoor van die man. En verstopte me achter een doos. Het alarm ging plotseling aan, snel liep ik door de gang.

 Ik hoorde veel voetstappen, ik begon te panikeren en trapte een deur open en verstopte me achter een grote bed. 'ZOEK HAAR, ZE MAG NIET WEGLOPEN!' hoorde ik iemand door de gang roepen. Ik maakte me zo klein mogelijk, en voelde iets pijn doen in mijn zak. Ik stond snel recht en voelde aan mijn zak. Het was... mijn telefoon. SubhanAllah waarom heb ik niet gedacht aan mijn gsm? Moehiem ik zag dat ik nog 30% batterij had.

Snel belde ik Ismael, maar hij nam niet op. Ik belde hem nog een keer, maar alweer nam hij niet op. Ik scrolde door mijn contacten zoekend naar iemand anders die ik kon bellen , mijn vader kon ik soweso niet bellen. Dus ging ik voor... Safuane, ik ga hem bellen. Ik belde hem maar hij nam niet op. Ik belde nog een tweede keer, en gelukkig... hij nam op! Het gesprek: 

Safuane: Hallo met wie spreek ik?

Ik: Safuane met Amal! Help mij ze hebben mij ontvoerd!

Safuane: Wat?! Wie heeft er jou ontvoerd?!

Ik: Ik denk de eigenaar van de pand, die ik aan de politie meldde. Safuane alsjeblieft help me!

Safuane: Oke oke, stuur me jouw locatie!

Ik: Zal ik doen, maar kom snel aub, ik ben bang dat ze me iets aan doen!

Safuane: verstop je goed! Ik ga je helpen stuur nu locatie!

Ik: Oké dankjewel!

Bibberend beëndigde ik het gesprek. En stuurde snel mijn locatie door. Ik stopte mijn gsm in mijn bh en nam de geweer terug in mijn handen. 'ALS ZE WEG LOOPT GA IK JULLIE ALLEMAAL VERMOORDEN!  ZOEK IN ALLE KAMERS!' hoorde ik de man roepen die in het kantoor zat.         Ik hoorde voetstappen dichter komen. Opeens werd de deur met een ruk geopend........................

Vote, share and comment!