Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 2

PP AMAL

TRING TRING TRiING (7:00)

Wat haat ik mijn wekker! Ik stond op en deed mijn ochtend routine, dat bestaat uit : douchen, insmeren ,tanden poetsen en wudu. Na mijn wudu ging ik bidden. Na het gebed deed ik wat foundation, mascara, highlighter.. Daarna stylde ik mijn haren en deed die in een staart. Als laatst koos ik mijn outfit. (Zwarte broek, gestreepte lange hemd en een lederen vest en mijn witte all stars.)

Net toen ik mijn kamer uit kwam hoorde ik mijn vader schreeuwen: 'Al hmara! Waar blijf je, je hebt nog geen ontbijt gemaakt, kom nu naar beneden of ik sleur je naar beneden!' Zuchtend antwoordde ik: 'Ja papa ik ben daar wacht 5 minuten!' Direct na mijn woorden hoorde ik mijn vader de trap opkomen. 'WAT?! Wat zei je tegen mij? Sinds wanneer zeg je tegen mij dat IK 5 minuten op JOU moet wachten?!' Ik wist wat er ging gebeuren, dus deed ik stappen naar achter terwijl hij stappen naar voren deed. Stotterend antwoordde ik: 'S-sorry baba, ik zal het niet meer doen!' Ik bleef naar zijn handen kijken, hopend dat hij zijn lederen riem niet ging uithalen.'Ik ga je echt een lesje leren.' gromde hij en balde zijn handen tot vuisten.

'Je bent je dag met twee fouten begonnen, Amal.' zei hij grijzend. Amal schudde haar hoofd en veegde een traan weg. 'Geen ontbijt en je vader laten wachten?' Ik begon te huilen en hem te smeken om me niet te slaan ,maar het had geen zin... 'Vandaag ga je bond en blauw naar school gaan, ik verzeker het je!' siste hij terwijl hij zijn riem uittrok. Net toen hij zijn riem ophief om mij eentje te geven, belde er iemand op zijn telefoon. 'Gered door de telefoon' dacht ik in mijn zelf. Hij keek me eventjes aan en spuugde in mijn gezicht. Ik stond snel op en nam mijn  tas en opende de deur om naar buiten te gaan.  'Je bent nog niet van mij af, na school ga je zien!' hoorde ik hem nog roepen. Ik deed net alsof ik het niet gehoord had, nam mijn fiets en reed naar school.

Opgelucht kwam ik aan op mijn school. Ik zocht mijn vriendinnen en zag ze in de verte praten met elkaar. Dus liep ik naar ze toe. Tfoe, ik moest weer over een bende jongens passeren. Ik keek naar de grond en deed alsof ik ze niet zag. Net toen ik ze bijna voorbij was hoorde ik er eentje zeggen 'Eeey zina, geef ff je nummer alsjeblieft!' Ik draaide me om en keek hem strak aan en antwoordde: 'Ik geef mijn nummer niet aan jongens!' Direct daarna antwoordde hij :'Toe nou, pleeaaassee geef je nummer!' Ik stopte en draaide me weer om en antwoordde: 'Beter laat je met rust.'

Heel die bende jongens begonnen me uit te lachen. Die ene jongen kwam naar me toe, stopte recht voor me en zelfs ietsje te dicht en zei: 'Wat ga je ze3ma doen hee, hoertje VDB. Je hebt heel deze wijk al gehad en mij wil je niet?' Ik keek hem boos aan en greep hem van zijn trui. 'Ik heb de hele tijd rustig met je gepraat. Maar mij een hoer noemen is erover.' riep ik boos. Hij legde zijn handen op mijn handen die zijn trui vast handen en grijnsde. 'Moest je geen hoer zijn, dan zou je me niet zo vast pakken.' zei hij met een knipoog. Ik keek even weg en gaf hem dan een trap in zijn ballen. Kermend van de pijn liet hij me los en zakte in de grond. 'Noem me nog een hoer of iets in die buurt gaat het niet meer leuk voor je zijn.' zei ik nog en draaide me om.

Ik hoorde het groepje dat de gebeurtenis meemaakte lachen. 

Ik ging snel naar de meisjes (Yasmin, Soukayna en Aicha). Ze zaten allemaal te lachen en feliciteerden mij. 'Wahahahhaha kpl je hebt het goed gedaan!' zei Aicha. 'Hoe kreeg je zelfs het idee om hem daar te slaan?' vroeg Soukayna. 'Hij noemde me een hoer. Ik ben dus het tegenovergestelde. Hij maakte me echt boos.' antwoordde ik.  'Haha wollah heb alles gefilmd kga het op mijn snapverhaal zetten man!' zei Yasmin. 'Safe doe maar geen probleem haha.' antwoordde ik. De bel ging en dus begonnen de saaie lessen.

PP JONGEN DIE IN ELKAAR WORD GESLAGEN DOOR AMAL

'Wahahaha je zakte in elkaar door een MEISJE!' zei een van de groep jongens. 'Ja haha wollah, vriend iedereen zit je nu wel uit te lachen!' zei de andere. 'Wollah dat meisje gaat zien!' zei ik tegen mijn vrienden. 'Kifash wat ga je doen ze3ma?' vroeg die ene vriend. 'Ik ga wreken en wollah het wordt zuur voor haar. Ze heeft me belachelijk gemaakt voor de hele school!' siste ik woedend en balde mijn handen tot vuisten. Ze gaat spijt krijgen!

PP AMAL

(4:00) TRING TRING TRING

School is gedaan, dat wil zeggen dat ik nu naar huis moet gaan...Ik ga altijd samen met Yasmin omdat we dezelfde weg op moeten. Ik dacht aan wat mij thuis te wachten stond en begon helemaal te trillen en dat merkte Yasmin op. 'Kifash je shaket helemaal?!' zei Yasmin. 'Nee er is niets.' antwoordde ik snel. Yasmin stopte na mijn antwoord en keek me strak aan. 'Jij verbergt iets voor mij, je gaat mij nu alles vertellen!' zei ze. Zuchtend vertelde ik haar wat er in de ochtend gebeurde. 'Amal wil je mee naar mijn huis gaan?' vroeg ze. 'Nee hoeft niet, ik moet van me vader linea recta naar huis gaan.' antwoordde ik. 

' Pff Amal kan ik jou met iets helpen?' vroeg ze me. 'Nee wollah, me vader gaat me sws slaan, wat je ook gaat uit proberen.' antwoordde ik terug. Ondertussen waren we aan het einde van de straat gekomen, dat betekende dat ik nu alleen verder moest en zij ook. Ik stopte en gaf haar een knuffel. 'Tot morgen in sha Allah!' zei ik tegen haar. Ze keek me twijfelend aan en herhaalde nog eens 'Amal kan ik je echt niet helpen?' 'Nee echt niet, dankje wel schatje van me!' Ze knuffelde me en ik knuffelde haar terug. Ik liep toen door naar huis.

Ik was thuis aangekomen. Zenuwachtig deed ik de deur open en liep zo snel mogelijk de trap op. Maar mijn vader was me te snel. 'Vieze k*hba waar denk je naar toe te gaan?' grijnsde hij en greep me van mijn voet. Ik sloot mijn ogen en gaf het op. Hij sleurde me de helft van de trappen terug naar beneden. Daarna greep hij me van mijn haar vast. Hij trok me aan mijn haar naar de bergkamer die nooit gebruikt werd. Het leek alsof die bergkamer alleen bestemd was voor mij. Om mij daar pijn te laten lijden. 

'Papa alsjeblieft laat me los, je doet me pijn.' huilde ik terwijl ik zijn handen probeerde vast te houden om de pijn aan mijn haar te verlichten. Ruw duwde hij me op de stoel. Door dat hij dat met kracht deed viel ik achterover met de stoel. Ik sloot huilend mijn ogen en probeerde de klap tegen mijn hoofd te verdragen. Hij deed de deur op slot. Ik ging huilend tegen de muur zitten en barstte weer in tranen uit. Waarom ik? Waarom doet hij zo tegen mij? Door mijn tranen heen, viel ik in slaap.

Door een klap die ik voelde op mijn wang werd ik geschrokken wakker. Voor even was ik vergeten waar ik was en wat er was gebeurd. Maar toen ik mijn broer Ismael achter papa zag staan, wist ik heel goed wat er ging gebeuren. 

'Yallah Ismael, help me.' zei baba..

Vote, share and comment!