GECE'NİN MAVİ KARANLIĞI (TAMAMLANDI!)

ÖN OKUMA

Merhabalar sayın okuyucularım. 🤗

Süprizden beklentiniz neydi bilmiyorum ama umarım hayal kırıklığı olmaz.🙈

Süpriz gibi olmasa da ufak bir sahne bir sonraki bölümden.

Tekrar koymayacağım bu kısmı bölüme, bilginiz olsun..

Ayrıca bu hafta 'gelecek bölüm' yok sadece bu var..

Keyifli okumalar olsun..

..

Üşüyordum..

Bedenimi hissetmiyordum uyuşmuşçasına..

Soğuktu, çok soğuktu.

Üzerimde sanki hiçbir şey yokmuşçasına üşüyordum.

Neden üşüyordum?

Üşümek içime daha da işlerken, tekrar ufak bir titreme daha tüm bedenimi sarmaladı.  Adeta bir sarmaşık gibiydi, AŞK gibiydi. Bırakmak istemiyordu. Her hücreme işleye işleye, tüm bedenimde yavaşça dolaştı sindirircesine..

Hissediyordum..

Soğukluğu her hücremde hissederken acımasızca, AŞK'ın aklımı dolduran düşüncesi tüm bedenime aniden inen bir şimşek misali ateşi çakmıştı. Kalbimin en derinlerinden başlayarak, pompalanan kan damarlarıma bir ağ misali dağılırken ateşi de taşıyordu. Damarlarım soğuğa inat alev almıştı tek bir düşleyişle..

Bunun nedeni kalbimin hemen üzerinde hissettiğim başka bir sıcaklık olabilir miydi?

Karanlıktı.

Fazlasıyla karanlıktı..

Görmek istediğim şeyler vardı. Kalbimin üzerindeki sıcaklığı merak ediyordum mesela..

Vücuduma saniyeler içinde alevler saçtıran şeyi merak ediyordum.

Kimdi, neydi?

Gözlerim sanki açılmak istemiyor gibiydi. Açmaya zorlasam da olmuyordu. Göz kapaklarımdaki ağırlık beni fazlasıyla zorluyordu.

Ellerimi yumruk yaparak sıktığımda, sertçe yutkundum bileğimde hissettiğim acıyla..

Korkuyordum..

Ben karanlıktan artık korkuyordum.

Ben yalnızlıktan artık korkuyordum.

Düşündüm..

Düşünmek insanı daha da korkutmuyor muydu?

Derin bir nefes ciğerlerime doldurdum düşünmek istemeyerek. Böylesine korkmayı kabul etmiyordum, edemezdim.

Ben kimdim?

Hatırlıyordum..

'O' isimlerin hepsinin ben olduğunu hatırlayacak kadar kendimdeydim.

Peki hala neden karanlıktı?

Tekrar bıraktığımda aldığım derin nefesi ciğerlerimden bir kez daha aldım,  o hep alışık olduğum B vitamini kokusunu duymuştum.

Bu nereden çıkmıştı şimdi? Neredeydim ben?

Hatırlamıyordum.

Çabaladım.

Başaramadım..

Pes ettim..

Daha fazla kendimi yormak istemeyerek, pes etmiştim. Gözlerimi açmayacaktım. Karalıydım.

Bu soğuk yer iyiydi. Arada bedenimi saran sıcaklık iyiydi.

Acı yoktu, hüzün yoktu, umutsuzluk yoktu.

Aşk yoktu..

Aşk yoktu..

Bu iyi bir şey miydi?

Kalbimin sıkışmasına bakılırsa pekte iyi bir şey olduğu söylenemezdi.

O neredeydi?

Ben neredeydim?

Zaten beni simsiyah olarak sarmalamış görüşümün, daha da derinlerine daldım. Zifiri karanlık her zaman bana göreydi.

Siyah her zaman vardı.

Bu sefer korkusuz ve özgürce dalmıştım karanlığa..

Belki yalnızlıktı orası..

Belki yeni bir başlangıçtı..

Bilmiyordum..

Öğrenecektik..

..

Neler oluyor dersiniz?
İşleri iyice karıştıran yazara kızmayınız lütfen..

Aşkla kalmaya devam edin.

Haftaya yeni bölümde, aynı saatinde görüşmek dileğiyle..🙏🏻🎈