GECE'NİN MAVİ KARANLIĞI (TAMAMLANDI!)

9.bölüm SENDE BİLİYORSUN

Selam okuyucularım..🖖🏻🎈
Keyifli okumalar olsun..

..

SELİN'den..

O geceyi sadece ağlayarak geçirmiştim.

Kapının ardında çaresizce kaldığımda bir kez daha anladım kalbimin aslında yalnız olduğunu.

Bir ailem vardı, çok sevdiğim ve her şeyimi anlatabildiğim insanlardan oluşan. Ama yalnızdım işte.

Bedenim yalnızdı, kalbim yalnızdı, ruhum yalnızdı..

Tam da kalbimin asıl eşini buldum dediğimde olmuştu işte her şey. Yine aynı şeyleri yaşamak gibiydi sanki. Yeni yeni atlattığım şeyler tekrar hortlamıştı, bir kabus misali.

Ama başka bir şey vardı. Bu çok daha farklıydı. Daha da canımı acıtan bir şeydi. Nefesimi kesen, soluk almamı engelleyen, kalbimi ve aklımı hoyratça savuran..

AŞK'tı..

Beni saran çaresizliğin tarifi yoktu.

Mecburduk.

Mecburdum.

Kaybetmiştim. Olanlar elimi kolumu bağlamıştı. Sadece hissettiğim kaybedişti, çaresizce kaybediş.

Gözlerimden akan yaşları bile durduramıyordum. Saatlerce ağladım. O kapının önünde de uyuya kalmıştım, sızmıştım yorgunluktan ağlaya ağlaya..

Ve Selin YILMAZ, ilk kez bu kadar acı çekiyordu..

..

Uyandığımda yerde olduğum için her yerim tutulmuştu. Sabah daha yeni aydınlanır gibiydi. Çok erken olduğu belliydi. Yavaş hareketlerle kalktım.

Bugün vücudumda yeni bir duyguya da rastladım. Kırılgan bir şeydi işte. Tarifi imkansız, kelimelere sığmayan kırılgan bir şey..

Banyoya girdiğimde aynada karşımda duran kız ben olamazdım. Gözleri akmış, şişmiş, kızarmış.. Darmadağın olan bu kız ben olamazdım. Dışım böyle ise kimbilir içim ne haldeydi. Kan revan içinde olmak bu olsa gerekti. Yüzüme su çarptım. Azda olsa toparlardı belki su beni.

İçim içime sığmıyor, dar geliyordu. O anda kendimi dışarı atmak istedim. Koşu kıyafetlerimi giyip evden çıktım. Kulaklığımı takıp müziğimi açtım sahile doğru sadece koştum.

Koştum..

Bir şeylerden kurtulmak ister gibi..
Geçmişimden kaçmak ister gibi..
Düşüncelerimden kaçmak ister gibi..
Mavi'den kaçmak ister gibi..

Sadece koştum..

Kaç saat koştum bilmiyorum. Ciğerlerim artık isyan etmişti ama onların acısı kalbimin acısının yanında hiçbir şeydi.

Deniz kenarında bir banka yığıldım. Derin derin nefes aldım. Kendime gelmem biraz zaman almıştı tabi.

Uçsuz bucaksız denizi izledim, güneşin doğuşunun kızıllığını izledim..

Tenime vuran gün ışığının tenimde yarattığı etkiyi severdim. Bu beni gülümsetti. Ellerimi kaldırdım sanki güneşi tutmak istiyordum, ona dokunmak istiyordum. Parmaklarımın arasından bana akan güneş ışığına hayrandım.

İçimi yeniden ısıtmasına ihtiyacım vardı. İçim alev alev yansa da, üşüyordum ben. Kalbimin boşluğu içimi aynı zamanda soğutuyordu. Gözlerimi kapatıp bir süre durdum öylece, sonra düşünceler aklıma dolmaya başladı sabırsızca..