GECE'NİN MAVİ KARANLIĞI (TAMAMLANDI!)

48. Bölüm KORKU

Selamlar, sayın okuyucular.. Nasılsınız? 🖖🏼🎈🤗

Haftanın son yorucu gününe gelmişken, merakla beklediğiniz yeni bir bölümle karşınızdayım..

Yazın gelmesiyle daha da yorucu bir hal alan iş hayatımdan dolayı, bundan sonraki bölümler ortalama bu uzunlukta olacaktır bilginize..

Keyifli okumalar olsun, beğenmeniz dileğimle..

Haydi başlayalım..💙🖤

Selin'in ağzından..

Dudaklarımızı çıkan silah sesleriyle panikle ayırdığımızda, Mavi beni hemen yerimden kaldırdı. Gözlerim sahnedeki insanları bulduğunda sanki her şey gözümde ağır çekimde hareket ediyormuş gibiydi. Kaçışan insanlar, kulaklarımı çınlatan silah sesleri..

Bir gurup silahlı insanın ise kapıya doğru koştuğunu fark ettiğimde, bunların Ali'nin adamları olduğunu anlamıştım.

Ali soğukkanlılıkla arkamızdan düşen sandalyeleri önemsemeden koltuğunun altına aldı başımı. Ellerimi çıkan silah seslerini ve çığlıkları duymamak adına kulaklarıma kapattım. Gözlerimi ise yumdum, görmek istemiyordum. Aklıma kazınsın istemiyordum böyle bir sahne daha fazla..

Ali beni idrak edemediğim bir hızla çekiştirirken, sahnenin kenarındaki üç beş basamak merdivenden hızlıca inmemizi sağladı. Resmen korkudan küçülmüş, Ali'nin korumasına muhtaç bir kadın gibi kalakalmıştım kollarının altında..

''Hakan!'' diye gür bir sesle bağırdığında, korkarak irkildim. Bunu fark ettiğinde ise her şey çok geçti.

Korkmuştum. Korkuyordum..

Silah seslerinden korkarak kaçışan, sahnede az önce beni alkışlayan insanları düşündüm. Ölen var mıydı? Nazlı'yı da Savaş korur muydu?

Resmen beynim allak bullaktı ve kulaklarım çınlıyordu..

Ali'nin beni bir kapıdan içeri soktuğunu arkamızdan seslice kapanan demir kapıdan anlamıştım. Sesten irkilerek bir kez daha, gözlerimi açtım..

''Özür dilerim..'' derken fısıltıyla, etrafı hızlıca tarıyordu gözleriyle. Burada da birileri olabilirdi sonuçta..

''Ali noluyo?'' dedim, iyice korkudan incelen titrek sesimle..

''Bilmiyorum Selin.. Korkma sen..'' dediğinde, ellerini yanaklarıma dayadı okşarcasına. Gözlerini gözlerime sabitledi.

''Korkuyorum..'' dediğimde, başını sağa sola salladı.

''Sen benim kadınımsın, korkmazsın.. Aslanlar hiç korkar mı..'' dedi, tebessüm etmeye çalışarak burukça. Başımı salladım, haklıydı. Ama bu tebessümü endişeli olduğunu saklayamıyordu.

Sıkıca sarılırken bana sakinleşmem için, birkaç öpücük bıraktı saçlarımın arasına..

Ama onunda kalbi resmen korkudan delice atıyordu. Kalp atışlarımızı duyabiliyordum. İkimizin de vücutları gerilmişti..

Silah sesleri ve insanların yarattığı sesler hala kulakları sağır edercesine duyuluyordu kapının ardından. Ayrıca artık sanki camın kırılma sesini hatırlatan seslerde ortama karışmıştı ara ara. Resmen birileri barı dağıtıyordu..

Ali'nin arkada bulunan odasının demir merdivenlerinin başında durmuş beklerken biz, kapı aniden aralandı. Gözlerim panikle açılırken geleni görmek için, iyice Ali'ye sokuldum.