Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 117

Zuchtend griste ik een proper lingerie, make up-tasje, bruine hemd met witte details, die over mijn kont viel en een witte broek met hele lichte schuurtjes uit mijn koffer en liep de badkamer binnen. Na me zeer goed gewassen te hebben, stapte ik de douche uit en droogde mezelf. In mijn handdoek poetste ik mijn tanden en trok toen mijn schone kleren aan. Ik droogde mijn haren met een föhn die hier toevallig lag. Daarna deed ik nog consealer om mijn donkere wallen te verbergen. Ook smeerde ik een lipbalsem op mijn lippen.

Ik ging met de borstel door mijn haren en maakte er toen een invlecht van. Zuchtend ruimde ik alles op en liep terug naar de koffer waar ik een mooie witte horloge uithaalde en die om mijn pols sloeg. Snel nog een klein beetje parfum en klaar was ik. Ik ritste mijn koffer terug dicht, nam mijn telefoon en liep rustig de kamer uit om Safuane niet wakker te maken. Geluidloos sloot ik de deur en liep door de hang naar Ismael's kamer. Ik klopte en kreeg geen gehoor. 'Ismael?' vroeg ik terwijl ik rustig de deur opende. Ik merkte dat hij er niet was. Ik sloot de deur weer dicht en liep de trappen af. Ik voelde mijn gsm trillen en haalde die uit mijn zak.

Terwijl ik op mijn telefoon zat liep ik de salon binnen en lachte met mezelf toen ik Soukayna's gekke gezicht zag verschijnen op snap. Toen ik lachend van mijn telefoon keek, schrok ik me een eindje! Ik werd rood en mijn glimlach verdween. 'S-salam.' zei ik ongemakkelijk. Sommige antwoordden, anderen niet, waaronder mijn nichten. Ze keken me kapot vies aan, moesten blikken kunnen doden, dan was ik al lang dood! Mijn neven in tegenstelling keken me met zo'n gevaarlijke Marokkaanse chanteer blik. 'Benti, kom naast mij zitten.' zei oma glimlachend en klopte naast haar. Ik knikte en ging snel naast haar zitten.

Ze deed haar arm over me heen en plande een kus op mijn haar. 'Amal, nu dat je vader Allah Irhemho overleden is, gaan wij zijn plaats innemen.' begon de oudste oom. Ismael keek op, hief zijn ene wenkbrauw omhoog en trok zijn oortjes uit. 'Omdat?' vroeg hij. 'Omdat euh, ja, ze is nu onze verantwoordelijkheid.' zei de 2de. De tweede wenkbrauw schoot ook omhoog en Ismael begon non-chalant te lachen. 'En wat doe ik hier?' vroeg hij agressief. 'Ik ben haar broer en zal de verantwoordelijkheid op mezelf nemen.' zei hij terwijl hij met zijn knokkels op de tafel klopte.

'Ismael, kom eens met me mee.' zei oma en stond rechtop. Ismael stond ook rechtop en liep achter oma weg. Ik uitte een lichte zucht en keek naar mijn vingers. Ik voelde letterlijk alle blikken op mij branden. Na een ongemakkelijke stilte kwam oma terug. 'Amal en de meiden maak jullie klaar, we gaan naar de stad.' zei oma. Ik stond op en trok mijn bruine nikes aan. Ik groette mijn ooms en liep toen achter mijn ome naar buiten, op weg naar de stad. ...

PP CHAHIN (oom van Amal)

Net op het moment dat ik naar moeder (oma Amal) wilde gaan zag ik Ismael de trap op rennen. Met alle snelheid verstopte ik me achter de muur en wachtte tot hij binnen was. Na zo'n 10 minuten liep hij de kamer uit ... met de reispassen in zijn handen! Ik kon me nog snel verstoppen, voor hij me doorhad. Hij liep gehaast naar zijn kamer. Snel liep ik geluidloos achter hem aan en hoopte dat hij de deur niet ging sluiten, maar dat had hij wel gedaan. ...

Paar minuten later werd ik geroepen door moeder. Heel familie was er en zo. Vandaag word Hicham begraven en moeder wilt niet dat Amal dat weet, dus besloot ze met haar en de andere meiden naar het stad te gaan. Toen was de kust vrij! 'Kijk eens wat ik gefixt heb.' zei mijn jongere broer en duwde een zakje in mijn handen. 'Wat is dat?' vroeg ik. 'Slaapmiddel!' giechelde hij. Een brede grijns verscheen op mijn gezicht. 'Ik ga thee maken.' zei ik snel en stond op naar de keuken. Na thee te hebben gemaakt, gooide ik heel het zakje in een glas dicht bij de berrad en mengde die goed.

Daarna liep ik snel terug naar de woonkamer. 'Alsjeblieft.' zei ik en gaf Ismael die glas. Hij glimlachte scheef en legde de glas voor zijn neus. Nadat iedereen zijn glas had, ging ik naast hem zitten. 'Waarom drink je je thee niet?' vroeg ik hem. 'Oh, ja sorry.' zei hij afwezig en nam een slokje van de thee. Een brede grijns verscheen op mijn gezicht en ook op die van mijn jongere broer. Na dat hij zijn glas leeg had, legde hij zijn glas vermoeid op tafel. 'Sorry, ben moe, ik ga slapen in mijn kamer.' zei hij en stond op waarna hij de salon verliet.

Ik wenkte naar mijn jongere broer dat we moesten opstaan. We verlieten de salon en lieten de rest achter. Met een enge grijns keek ik naar Oussama mijn broer. 'Mezian, hij gaat nu slapen, kom!' zei ik en liep snel de trap op. We liepen door de hang naar zijn kamer en zagen de deur open staan. 'Meskien, hij is zo moe dat hij amper de deur kon sluiten.' zei ik grijnzend. We liepen de kamer binnen en zagen hem inderdaad op bed liggen. 'Snel, hij liep naar deze kant.' zei ik en wees naar de kant van het nachtkastje, klerenkast en bureau. Ik liep snel naar de nachtkastje en opende die.

Oussama ging naar de bureau en zocht daar in. 'Hier zit niets.' fluisterde ik en stond op. 'Kijk in de kast.' zei hij. Ik liep snel naar de kast en opende alle lades maar vond daar niets in. Ik opende de schuifdeur en keek onder elke stuk kledij. 'We moeten die reispas vinden.' fluisterde ik onderzoekend. Ik ging naar de hoogste lade en onderzocht overal tot ... ik het eindelijk vond.

'Hebbes!' riep ik grinnikend. ....

STEM-GOAL: 167! GUN MIJ JOU STEM!!♥