Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 115

PP SAFUANE

Alles wat ik haar had vertelt was oprecht. Ik heb haar al eens verloren en wil niet dat het nog een keer gebeurd. Ik had zo'n zin om haar te kussen, maar vond het toch niet gepast omdat haar vader net overleden was. Ik moest me echt inhouden om niets verkeerds te doen. Telkens als ik in haar ogen keek, dan voelde ik me tot haar aangetrokken. 'Ik ga je nooit meer laten gaan Amal.' was het laatste zinnetje die ik tegen haar zij voor ik haar terug op mijn schouder voelde leunen.

En niet veel later voelde ik haar zachtjes tegen mijn nek ademen, wat betekende dat ze in slaap was gevallen. Zuchtend liep ik de parking op met Amal in mijn armen en zag Ismael bij de auto staan leunen. Ik liep naar hem toe en haalde hem uit zijn gedachten. 'Salam.' zei ik. Hij keek op en glimlachte. 'Alaykom Salam.' antwoordde hij en opende de achterbank. Rustig legde ik haar in de achterbank. 'Heb je een dekentje ofzo?' vroeg ik hem toen ik terug recht stond. 'Nee, heb geen.' zei een man bot. Ik draaide me om en stuurde naar hem een hand uit beleefdheid.

Hij bekeek mijn hand een paar seconden en wuifde die weg. 'Dan niet.' mompelde ik. Ik deed mijn vest uit en stapte in de achterbank en legde Amal's hoofd rustig op mijn schoot. Toen ik de vest op Amal legde als "dekentje' hoorde ik, 'Wat denkt hij wel, hij is haar broer niet om haar zo aan te raken. Tsss, dekken ook.' zei de man die mijn hand weigerde geïrriteerd aan Ismael. 'Safé ami, is niet erg, het is mijn vriend.' antwoordde Ismael. 'Zeg maar, dat hij zelf vervoer moet regelen en de dochter van mijn broer niet moet aanraken.' zei hij een beetje boos.

'Ami, doe niet zo, alsjeblieft!' zei Ismael een beetje boos. 'Als hij niet meegaat, dan gaan ik en Amal ook niet mee.' fluisterde hij geïrriteerd. 'Voor 1 keer!' fluisterde de man boos en stapte in. Ismael ging zuchtend naar de bijrijderskant en stapte in. Nadat hij de deur dichtgooide, startte de man, de broer van Hicham dus, de auto en reed de parking uit. Ik keek zuchtend naar Amal die er als een roos bij lag en speelde met haar staart. Terwijl ik zachtjes met haar haar speelde keek ik voor me uit, tot mijn blik op de spiegel viel.

Ik zag de boze blik van de man, op mij gericht, vanuit de spiegel. Ik fronste mijn wenkbrauwen en keek hem vragend aan. Wat heb ik nu weer gedaan? 'Amal hoort een hoofddoek aan te doen, zodat mannen niet naar haar haar kunnen kijken. Of zelfs aanraken.' zei hij , waarna hij bij dat laatste zinnetje me boos aankeek. 'Ik ga mijn zus niets verplichten.' zei Ismael die er stil bij lag. 'In welk hotel moet ik je afzetten?' vroeg hij tegen mij, na een stilte terwijl hij voor een rode stoplicht stopte en klakte met zijn tong.

'Haha, maak geen grap!' zei Ismael geïrriteerd. 'Ik en grappen? Geen goede combinatie hoor! Ik ben bloed serieus. Zeg het eens?' zei hij en keek door de spiegel naar mij. Ik keek hem stil aan. 'Hij gaat bij ons blijven, tot we terug weg gaan.' zei Ismael en keek me aan. 'Bij ons? Sinds wanneer laten we vreemde mensen in ons huis binnen?' riep de man boos. 'Je weet nooit, dat er een paar dingen verdwijnen of gebeuren.' zei hij wat stiller. 'Verdwijnen? Haha, wollah ami, laat me niet lachen!' zei Ismael een beetje boos. 'Laat maar, is niet erg.' zei ik lachend. Ik zag dat hij zijn handen spande om het stuur, waardoor zijn knokkels wit werden.

'Rijd nu maar naar huis.' zei Ismael zuchtend. De man deed zijn mond open om iets te zeggen, waarna Ismael hem direct brak. 'Ami, genoeg! Rij naar huis!'

- 

Rustig nam ik Amal vanuit de achterbank, uit de auto. Ik sloot de deur en ging achter Ismael staan met Amal in mijn armen. 'Kan jij dat niet doen ofzo.' vroeg hij boos tegen Ismael en wees naar Amal die in mijn armen lag. Ismael uitte een depressieve zucht en drukte de code in, op de poort waarna die open ging. Ik liep Ismael achterna door de mooie Marokkaanse tuin naar de grote voordeur. Hij belde en geen paar tellen later en de deur werd geopend. 'Salam, kom maar binnen.' zei de oma van Amal met opgezwollen ogen. We gingen naar binnen en de oma van Amal toonde me de weg naar Amal's logeer kamer.

'Kom maar naar binnen.' zei de oma terwijl ze een paar dekens bij nam. Ik liep naar binnen en legde Amal op het bed. Haar oma trok de schoenen van Amal uit en legde ze bij de deur. Ik nam een dunne laken en gooide die over haar heen. Daarna nam ik een wat dikkere laken en deed die rustig over haar heen. Ik strekte het mooi over haar heen en deed haar kussen goed. Ik keek haar glimlachend aan en plande een kusje op haar wang. 'Slaap zacht. Moge Allah en zijn  Engelen over je waken, inshAllah.' fluisterde ik en stond terug rechtop. Toen ik me omdraaide zag ik dat de oma me glimlachend aankeek. Ik werd rood en stond er ongemakkelijk bij.

Ze wou net een opmerking geven, en liet het haar niet doen. 'Khalti, laat je vragen voor morgen.' zei ik lachend en rekte me uit. 'Ja ja, is goed weldi, kom je bent moe.' zei ze met een warme glimlach. Ze liep de kamer uit en ik volgde haar, bij de deur stond ik stil en draaide me naar Amal om. Zuchtend sloot ik de deur en liep naar de kamer waar de oma binnen liep. 'Hier ga jij logeren. Daar ligt een short en een t-shirt.' zei ze en liep naar me toe. 'Shokran, khalti.' zei ik met een glimlach en plande een zoen op haar voorhoofd. Ze lachte naar me en liep de kamer uit.

Ik trok de short en t-shirt aan en plofte in het bed, op weg naar dromenland. ...

-

De zon scheen in mijn ogen. Moe opende ik mijn ogen en keek rond. Oh ja, ik herkende alles weer. De logeerkamer. Ik stapte uit het bed en zag mijn koffer bij de deur. Ik ritste die open en haalde er een zwarte kenzo-trui met een gouden tijger er op, een zwarte jeans en mijn goud/gele loubies die er bij pasten. Daarna liep ik de badkamer binnen waar ik mezelf goed heb gewassen. Na me gedroogd te hebben en mijn tanden te hebben gepoetst, trok ik mijn schone kleren aan, en kamde mijn haren met gel naar achter. Daarna liep ik de badkamer weer uit, en griste mijn Huge B parfum en spoot wat op mijn polsen en hals.

Ik deed mijn armband waar 'Safuane♥Amal' opstond terug aan en liep fresh de kamer uit. Ik liep de trappen af en passeerde over de keuken. 'We gaan haar paspoort afpakken.' hoorde ik. Geschrokken stopte ik en ging tegen de deur leunen om beter te horen. 'Oké, dan kan ze niet terug naar het buitenland. Wat gebeurt er dan?' vroeg de andere.

'Dan moet ze trouwen met mijn zoon , natuurlijk!' riep hij boos. ...

Vote, share and comment!