Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 111

'Dan gaan wij naar huis.' zei Sofiane. We stemden in en verlieten de kamer. Na de trappen te hebben afgerend en de bodyguards te hebben gegroet liepen we naar mijn auto. 'Ga je met ons mee, of moet ik je thuis afzetten.' vroeg ik aan oom Khalid terwijl ik de auto opende. 'Ik ga wel met jullie mee.' antwoordde oom Khalid. We stapten allemaal de auto in. Net toen ik de afgelegen straat wilde uitrijden, begon mijn telefoon af te gaan.

Snel haalde ik de telefoon uit mijn zak en zag dat het Safuane was.

'AMAL IS ONTVOERD DOOR JE VADER!' schreeuwde hij panikerend door de telefoon. ...

PP SAFUANE

Ik schrok me rot toen ik Amal in de greep van haar vader zag! 'Eindelijk heb ik je gevonden, kanker hoertje!' siste hij boos in haar oor. Een HOER?! Je kan er zelfs niet overdenken, om Amal op zo'n lage rang te zetten! Ik had zo'n zin om hem aan te vallen, maar 1 foute beweging kon het einde van Amal betekenen. 'Laat haar los!' riep ik boos terwijl ik een stapje dichterbij zette. Hij ging weer een stapje naar achter, 'Beter voor je ga je niet opkomen voor haar! Ze is een schande!' riep hij boos.

Ik balde mijn handen tot vuisten en mijn aders op mijn voorhoofd en handen sprongen er letterlijk uit! Weet je hoe moeilijk en zwak het is, om je allerbelangrijkste vrouw in gevaar te zien en niets te kunnen doen?! 'Hier zat je dus! Je loopt weg van je man en gaat naar andere mannen toe?!' riep hij boos en trok de huilende Amal de oprit mee. 'Laat haar los!' riep ik een 2de keer en rende op ze af. 'Op Allah, als je nog 1 stapje dichter komt, doorboort deze mes haar keel!' schreeuwde hij terwijl hij de portier opende.

Ya Allah wat moet ik doen? Ik wil haar niet kwijt! Papa stond er even radeloos als mij bij. 1 foking foute beweging en weg was mijn geliefde! 'Nu ga je niet meer van me ontsnappen!' zei hij agressief en duwde haar de auto in. 'Nee!' riep ik bang en wou der naar toe lopen, tot papa me tegenhield. 'Ik moet iets doen!' riep ik gestrest. 'Je komt 1 stap dichter en ze is nu al "pfieuw". ' zei hij met zijn lelijke grijns terwijl hij met zijn hand over zijn keel ging. 'Beslama, je ziet haar nooit meer!' riep hij nog met een lelijke grijns waarna hij wegscheurde.

'PAPA WAT MOET IK DOEN?!' schreeuwde ik gestrest. 'GA SNEL! GA SNEL ERACHTER! IK BEL DE POLITIE!' schreeuwde hij en rende naar huis. Gestresseerd haalde ik snel mijn sleutels die ik liet vallen  bij de deur en rende naar mijn auto. Snel stapte ik in en reed met een snelheid van 300KM/UUR de straat uit. Ik kon hem van ver zien, hij reed echt scheef en met een hoge snelheid! Gestrest haalde mijn telefoon uit mijn zak en belde Ismael op. 

'AMAL IS ONTVOERD DOOR JE VADER!' schreeuwde ik panikerend terwijl ik hem achterna reed en op de autosnelweg belandde. 'WAT? WAAR IS HIJ?!' schreeuwde Ismael geschrokken. 'Ik volg ze, we zijn nu op de autosnelweg E397!' schreeuwde ik door de telefoon. 'We zijn daar dichtbij, we komen er zo aan!' riep hij. 'ISMAEL SNEL AUB, HIJ WIL HAAR DOODMAKEN!' schreeuwde ik m3asseb en haakte af.

Ik was zo gestrest dat ik niet goed kon opletten, waar na ik de Koran liet afgaan. 'Ya Allah, laat dit goed aflopen!' smeekte ik met pijn in mijn hart. Ik gaf meer gas waardoor ik dichter bij hen kwam. Niet veel later zag ik gewoon Ismael met een zware snelheid naast mij rijden. Hij wees met zijn hand naar voor, waarna ik knikte. Snel pakte ik de telefoon en belde hem op.

'ISMAEL BLOKKEER HEM!' schreeuwde ik door de telefoon. 'SAFE BLOKKEER JIJ HEM VANACHTER!' schreeuwde hij terug. Hij gaf kapot veel gas waardoor hij als een vlieg van me weg reed. Dichter en dichter bij Amal. 'SAFUANE IK BEN 15 METER VAN HEM VERWIJDERD!' schreeuwde Ismael door de telefoon.  'GEEF GAS! Rijd hem voorbij en rem met alles wat je kunt!' riep ik terug terwijl ik sneller ging rijden. 

'Ya Allah, laat dit goed komen!' smeekte ik Allah. En toen gebeurde het! Net als een flits! Ismael ging met zijn Range Rover voor de auto van Hicham (vader Amal) rijden en ging met al zijn kracht remmen, je hoorde letterlijk de krijsende banden op 200 meter! Hicham had geen andere keus dan ook te remmen, anders zat hij tegen Ismael. Snel remde ik ook en stapte snel af. Hicham stapte snel af en greep Amal van haar haren de auto uit.

'Ik wilde haar in het bos vermoorden, maar als jullie het mee willen volgen, dan doe ik dat hier!' riep hij terwijl hij de geweer tegen Amal's slaap duwde. 'Nee, papa alsjeblieft!' riep Ismael gestrest. 'N3el sheitaan, doe dat niet.' zei oom Khalid. 'Ze heeft zina gepleegd! En weet je wat ze vroeger deden, ja, vermoorden! En dat ga ik ook nu doen!' schreeuwde hij. 'NEE!' schreeuwde ik panikerend en nam een stapje dichterbij. 'Beter blijf je daar!' riep hij dreigend.

'BEN JE KLAAR VOOR DE DOOD?!' schreeuwde hij. 'Geleefd als een kehba, dood gegaan als een kehba!' riep hij grijnzend terwijl hij de trekker naar achteren trok. 'Nee, nee alsjeblieft, vermoord mij in haar plaats!' riep ik huilend. 'InshAllah brand je in de hel!' riep hij nog. Ik kreeg een hartaanval en rende naar ze toe. Maar dat... dat was te laat! 'BAM!' drong onze oren binnen. Mijn hart stopte met kloppen en deinsde achteruit. Bloed! ... Overal bloed! Een grote plas bloed! ... 'NEE AMAL!' krijste ik huilend.  ... Was dit onze einde? ...

Vote, share and comment!