Roses are red ~Scorose~ ✔

Chapter 30

Pov Scorpius

Ik keek haar aan. In haar grote diepblauwe ogen. Natuurlijk waren er nog gevoelens voor haar. Ik had dan ook pas vijf minuten met Mara. Ze vroeg mij en voor de verandering gewoon maar ja. Nu ik wist hoe het voelde om en gebroken hart te hebben, zou ik die van Mara niet willen breken.

'Rose, ik geef toe dat ik je leuk vond vorig jaar, maar in de vakantie was het weer voorbij. Ik heb nu iets met Mara en daar blijft het bij'.

Hopelijk was dat voldoende om haar op een voorzichtige manier haar duidelijk te maken dat ik niet als een hondje achter haar aan ga zitten. Als Ashley haar mee trok kon ze ook haar antwoord zeggen terwijl Ashley haar mee trok. En hoe lang moest het duren om een snelle 'graag' of 'ja' te roepen. En wat maakte het uit of andere mensen dat zouden horen. Het was niet hun leven of hun zaken, dus ze hadden er niets mee te maken. Als dat haar probleem was te minste.

'Doe wat je wilt, Malfoy'.

Malfoy? Malfoy. Waar was Scorpius gebleven? Of Scorp?

'Nog een fijne dag Granger-Weasley'.

Oorlog. Daar leek het op. We waren weer van begin af aan. We konden elkaar nu wel ogen eruit krabben. We hadden elkaar pijn gedaan. Maar ik zou het niet toegeven. En trouwens, zij begon. Ze kon het dan ook terug verwachten ook.

~*~

'Waarom duurde het zo lang om alleen snoep te halen,' vroeg Mara liefjes. Ze was deze zomer erg veranderd. Inplaats korte rokjes en diep ingesneden topjes droeg ze nu zwarte lippenstift. Een snelle eyeliner en mascara. Verder droeg ze nog jeans met gaten, leren enkellaarsjes in het zwart en ook een hoody in het zwart. Haar lange zwarte haren waren nu tot net onder haar kin. Haar bekakte stem waa verdwenen en alhoewel ze nu een soort punker was, had ze een zachte en lieve stem. Ja, ik had het juiste meisje te pakken.

'Kwam iemand tegen op de gang, hadden een kort gesprek met elkaar'.

Net toen Mara waarschijnlijk wilde vragen wie, kwam Fabian binnen. In de zomer had hij wat Gryffindor vriendjes gemaakt en het eerste half uur had hij zijn tijd met hem doorgebracht. Ik begreep het wel. De laatste tijd was ons groepje flink uit elkaar gegroeit en doordat ik mijn brieven niet had beantwoord twijfelde ze waarschijnlijk nog meer aan onze vriendschap.

'Mara? Je bent...veranderd'.

Mara rolde met haar ogen. Subtiel hoor Fabian.

'Mag ik vragen vanwaar deze transformatie?'

Iedereen had Mara en haar nieuwe look gezien, maar niemand durfde haar recht in haar groene ogen aan te kijken en te zeggen waar haar nieuwe look vandaan kwam. Vooral omdat ze er nu stoer en beangstigend uitzag. Maar Fabian niet dus. Fabian lette nooit op het uiterlijk van mensen.

'Ik was fake...niet mezelf. En mensen die fake zijn, hebben soms de behoefte aan iets echts. In de vakantie wilde ik mezelf ontwikkelen tot wie ik ben. Ik was net zo verrast als jullie dat ik dit ben, maar het was het enige waar ik echt mezelf bij voelde'.

Fabian keek haar aan.

'Interessant, interessant'.