Roses are red ~Scorose~ ✔

Chapter 36

Pov Scorpius

Nee, ze kent me wel. Dat moet wel. Het kan niet anders...tenzij.

'Rose Weasley...wacht'.

Net voor dat ze de klas binnen wilt lopen, hou ik haar tegen. Ze draait zich om en kijkt me daarna met haar helder blauwe ogen aan. Haar ogen. Ik was ze bijna vergeten. Zo helder en...zo blauw. Niet normaal blauw. Een soort blauw dat moeilijk te beschrijven is. Alsof...als je in haar ogen kijkt, je naar de oceaan kijkt. Een schone en prachtige zee, waar alle vissen in alle kleuren van de regenboog zwemmen.

'Maloy, wilde je iets zeggen?'

Oh ja, als ik Rose eventjes aankijk moet ik eventjes in gedachten verzinken. Ik kijk haar aan en bedenk waarom ik haar ook alweer had geroepen.

'Malfoy, ik moet naar de les. Dus als je het niet erg vind ga i-'.

'NEE...ik weet het alweer. Geef me je toverstok'.

'Sorry'.

'Je toverstok, vertrouw me. Oké, dat klonk stom. Laat ik het anders zeggen. Er staan zo ongeveer twintig mensen in de gang. Als ik iets verkeerds met je toverstok doe, dan zal iedereen het zien en zit ik in de problemen. Dus doe niet zo moeilijk...ik bedoel, alsjeblieft. Het is van levendsbelang'.

Rose bleef eventjes twijfelen, maar gaf toch haar toverstok. Waarschijnlijk omdat ze gewoon van me af wilde zijn, en niet in de problemen wilde komen door te laat komen.

'Prior Incantato'.

Hij doet het. Ik kan in de geschiedenis van haar toverstok kijken. Het moment van de waarheid. Wat heeft ze uitgespookt. Loopt ze gewoon met me te sollen, heeft ze zichzelf laten wissen of heeft iemand anders dat gedaan. Ik keek vol nieuwsgierigheid naar de spreuken op haar toverstok en dan...bingo, oh jee. Rose wat heb je gedaan.

'Rose, wat heb je gedaan. En zo te zien alleen ik. Het...spijt me geloof ik'.

'Wat spijt je, ik heb geen idee waar je het over hebt'.

'Weet je dan echt niets'.

' Voor de laatste keer, er is niets mis met mijn geheugen. Dus stop er nou mee. Ik ga naar mijn les. Dag Malfoy'.

Boos stapte ze over de drempel dat ze vijf minuten al over heen wilde gaan. Ik voel dat mijn wang nat wordt en merk dat ik aan het huilen is. Shit. Mensen zullen vragen stellen. Wat nu?

Omdat mensen al van me dachten dat ik me niet zo lekker voelde vandaag, nam ik de beslissing om naar de slaapzaal van de jongens te gaan. Ik kleede me uit, en kroop mijn bed in. Al onze herrineringen...zoals onze leuke herrineringen. Toen we vrienden waren. Zij als het vriendinnetje van Evan, en daarna gewoon als een van mijn vrienden. En toen ik haar dagboek had-

HAAR DAGBOEK

Ze heeft een dagboek. Weet ze dat ze een dagboek heeft. Waarschijnlijk wel. Ze zal alles lezen en we worden weer vrienden. We...worden weer aartsvijanden.

En opeens zat ik daar. Denkend hoe mijn leven zo...moeilijk is geworden. De moeilijkste keuzen in mijn leven aan het maken. Wat ga ik doen. Zorgen dat ze haar dagboek vernietig zodat ze niets van mijn klootzakkerige gedrag leest, of aardig tegen haar doen, een beetje stalkerig zijn en haar "toevallig" tegen komen voor nieuwe herrineringen. Iemand zal sowieso vertellen dat ik een klootzak tegen haar was geweest. Maar als ze haar dagboek leest komt ze daar ook achter.

Shit...wat moet ik doen