Pov Rose
De stilte die daarop volgte was oorverdovend. Je zou een spelt kunnen horen vallen.
Ahsley, Toby, Albus en ik zitten als verstijft te kijken naar Silke, Mara, Malfoy, Guernsey en Evan die ook net standbeelden lijken.
Bij Malfoy staat het huilen nader dan het lachen. "Hoe?" Vraag ik.
"Wat?" Vraagt hij verbaast.
"Hoe is ze gestorven?" Vraag ik rustig.
"Is je mama dood?" Vraagt Silke. Malfoy trekt boos zijn mond open, maar ik ben hem voor.
"Houd je bek, vervelende hoer!"roep ik, Silke kijkt alsof ik haar met een honkbalknuppel in elkaar heb geramd. Malfoy kijkt eerder wat vrolijker.
Toby, Albus en Ahsley beginnen zachtjes te grinniken.
"Wat?" Vraagt Silke boos, Mara kijkt zuur onze kant op.
"Niks," zegt Ashley, ze onderdrukt een lach.
"Misschien moeten wij eens gaan," stelt Evan voor, zijn vrienden knikken en de jongens vertrekken.
Na Silke en Mara nog een laatste woedende blik te geven lopen ook wij vieren weg.
"Ik ga even," zeg ik tegen de andere en ik sprint de Gryffindor Commonroom uit achter de jongens aan. Als snel spot ik het witblonde haar van Malfoy.
"Malfoy," roep ik en als snel kom ik bij hem tot stilstand.
"Waar zijn Evan en Guernsey?" Vraag ik.
"Al gaan eten, wat is er?"
"Ik wou je graag condoleren met je moeder, ik wist het niet,sorry."
Hij kijkt me verrast aan.
"Bedankt, Weasley-Granger."
"Noem me maar Rose hoor."
"Noem mij dan maar Scorpius, Rose."
"Doei Scorpius,"
Ik ren weg, bij een hoek stop ik nog even en zwaai naar hem. Hij zwaait terug en ik ren de hoek om.
JE LEEST
Roses are red ~Scorose~ ✔
FanfictionSoms val je gewoon voor de verkeerde, je kan er niks aan doen, maar het gebeurt gewoon. Dan probeer je het tegen te houden of het persoon te vergeten, maar een onzichtbare kracht blijft je maar naar dat persoon duwen. En dan? Moet je het dan maar ac...
