Het perron was gevuld met mist. Je zag je eigen enkels bijna niet en vanaf drie meter afstand zag je ook de andere niet.
Jasmijn had de pols van haar kleine broertje vast die met zijn teddybeer in zijn hand de weg op het perron aan het zoeken was.
Jasmijn keek achterom en zag toen haar moeder die haar karretje voor zich uit duwde.
"Mam," mompelde ze opgelucht, haar moeders glimlachte en legde haar hand op haar dochters schouder.
Jasmijn had haar vaders blonde haar, maar de slag erin van haar moeder. Ze had blauwe ogen.
Haar broertje, Noah, had daarintegen rood haar en sproetjes. Maar hij had weer Scorpius' grijze ogen.
"Het is bijna elf uur," zei Rose, Jasmijn beet zachtjes op haar lip. Gestresst voor Hogwarts.
"Hè, Jassie, het komt wel goed. Mama en ik gaan brieven sturen, oké?" Scorpius kneep zachtjes is Jasmijns wang, Jasmijn giechelde.
"Ik hou van je pap, en ook van jullie," zei ze, haar broertje klemde zijn kleine mollige armpjes om Jasmijns benen.
"Niet gaan, Jassie, blijf hier," snikte hij, Rose pakte Noah op en hield hem in haar armen.
"Je moet naar binnen gaan, schat," zei Rose en ze gaf haar dochter een kus. Na een afscheid ging Jasmijn in de trein zitten en na het gefluit reed de trein met een stofwolk weg.
Al veel sneller dan gewoonlijk zag je hem niet meer, door de mist.
Rose pakte Scorpius' hand vast en kuste hem zachtjes op zijn mond.
"Ieuw!" Riep Noah.
Rose en Scorpius lachtte.
YOU ARE READING
Roses are red ~Scorose~ ✔
FanfictionSoms val je gewoon voor de verkeerde, je kan er niks aan doen, maar het gebeurt gewoon. Dan probeer je het tegen te houden of het persoon te vergeten, maar een onzichtbare kracht blijft je maar naar dat persoon duwen. En dan? Moet je het dan maar ac...
