Roses are red ~Scorose~ ✔

Chapter 17

Pov Rose

"Je moet het uitmaken met Dilloy," zegt Ashley streng. "Dat weet ik," zeg ik met een zucht "maar het is telkens niet het goede moment."

"Straks na de date."
"Hij had nee moeten zeggen toen ik hem verkering vroeg."

Ik sla mezelf geïrriteerd op mijn hoofd.
"Maar nu moet je gaan, en Rose. Ookal is het zielig, je moet het echt uitmaken."

Ashley duwt me naar deur en ik loop met tegenzin naar de kerkers. Moet de jongen het meisje niet ophalen?

"Is Evan hier nog?" Vraag ik aan Guernsey, hij schud zijn hoofd.

Te gek man, is hij er niet. Ik loop nu wat bozig naar de Great Hall, als hij daar niet is skip ik de date gewoon.

"Rose!"

En daar is ie, jammer, als hij er niet was geweest hoefde ik niet naar die vervelende date.

Evan loopt tegen de stroming richting Hogsmeade in om bij mij te komen.

"Daar ben je, ik heb het hele kasteel rond gerend opzoek naar jou."
"Echt?"

Er verschijnt een scheve grijns op zijn gezicht. "Tuurlijk, kom je?"

Ik knik en we lopen naar buiten. Het is januari en daarmee behoorlijk koud. Ik spreek een spreuk over mezelf heen om mezelf warm te houden, van mijn moeder gekregen.

"Heb je het koud?" Vraag ik aan Evan, hij schud zijn hoofd. Hij heeft het koud.

"Waar wil je naartoe?" Vraagt hij.
"De drie bezemstelen,"stel ik voor.
"Isgoed."

De rest van de weg lopen we ongemakkelijk naast elkaar. Gelukkig worden we niet nagekeken door iedereen, dat zou nog gênanter zijn.

Na een tijdje komen we aan bij de drie bezemstelen en we nemen plaats aan een tafeltje, als snel komt het butterbeer aan.

Ik drink het warme goedje naar binnen terwijl ik naar Evan luister die een verhaal verteld. Hij laat met zijn armen wilde gebaren zien en zet grappige stemmetjes op als hij herhaalt wat iemand zei, het is best komisch eigenlijk.

Na een uurtje in Hogsmeade doorbrengen lopen we terug. Als we de hekken van het kasteel binnen lopen en we bijna bij de deur zijn open ik mijn mond, ik moet het uitmaken.

"Evan, ik.."

Maar ik word luid onderbroken, omdat Malfoy en Guernsey het grappig vinden om zichzelf op ons te werpen.

Malfoy gooit me met een soepele beweging op de grond waardoor ik met mijn gezicht in de sneeuw val. Ik duw hem lachend van me af en smijt vervolgens een hoop sneeuw in zijn gezicht.

Verderop probeert Evan Guernsey in een wak te gooien. Terwijl ik daarna kijk neemt Malfoy de tijd om een gigantische sneeuwbal te maken.

Ik heb het jammer genoeg pas door als die in mijn nek is beland.

"Oh, die ga je zo terug krijgen Malfoy!" Schreeuw ik, hij glimlacht naar me.

Ik pak wat sneeuw en gooi het in zijn kraag. Hij probeert het verwoed uit zijn jas te krijgen.

"Ik wist niet dat jij ook lol kon maken, Weasley-Granger."

Ik kijk hem even versteend aan, dacht hij dat ik alleen maar serieus kan zijn? Is dat wat mensen van mij denken?

"Oh, dacht je dat?" Vraag ik uitdagend.
"Ja, dat dacht ik," zegt hij met een grijns.
"Oké, zal ik dan bewijzen dat je het fout had?"

Voordat hij antwoord kan geven gooi ik sneeuw in zijn mond, hij glijd van de schrik uit en beland boven op mij.

"Auw," mompel ik, en weer hebben we die milliseconde oogcontact die de rest van de wereld stil laat staan. Even maakt niks anders meer uit.

Hij springt van me af het contact gaat weer verloren, als een draadje die is doorgeknipt. Zoals altijd.

Hij steekt zijn hand uit en ik pak hem aan, hij trekt me omhoog.

"De volgende keer win ik!" Roept Guernsey naar Evan, hij is tot het bot doorweekt. Evan lacht en rend naar binnen met Guernsey achter hem aan, na een paar secondes rent ook Malfoy achter ze aan en ze verdwijnen alledrie in het kasteel.

Ik loop ook naar binnen en ga richting de Gryffindor tower, daar aangekomen trek ik droge kleren aan en loop naar de commonroom waar Ashley, Toby en Albus al zitten.

"En hoe reageerde hij?" Vraagt Toby nieuwsgierig.
"Waarop?"
"Nou, dat je het uitmaakte," zegt Albus.
"Shit," zeg ik boos, vooral op mezelf "vergeten."