Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 59

Ik knuffelde hem stevig, en genoot van deze knuffel, wie weet werd deze 1 van de laatste!... 'Ik heb je gemist.' fluisterde hij zacht in mijn oor. Ik antwoordde niet, maar knuffelde hem nog steviger. 'Haha heb je me zo hard gemist, dat je me zo stevig knuffelt?' vroeg hij me lachend terwijl hij zich uit de knuffel trok. Ik hoopte dat dit de echte reden was, maar nee. Ik knikte zacht, waarna hij me direct een kusje op mijn wang gaf. Ik had het gevoel dat we bekeken werden ofzo maar negeerde het. We liepen hand in hand naar buiten, en genoten van de tijd samen met elkaar.

... 'HAHAHAHHA Ik heb nog een grap!' zei Safuane buiten adem. 'Vertel maar?' vroeg ik hem lachend. 'Jantje zat in de klas, en begon uit het niets vroum vroum (motor/gas geluid) te brommen. De leerkracht keek Jantje boos aan en zei: Jantje ga je eens stil zijn? Na 2 minuten zei Jante weer : vrouuumm vvroouum. De leerkracht keek hem boos aan: Jantje laatste waarschuwing! Geen minuut later bromde Jantje weer: vrooummm vroum De leerkracht keek hem kwaad aan en zei: Jantje der uit! Ga maar naar buiten! Waarop Jantje antwoordde: Sorry meneer, mijn benzine is op.'

IK LAG PLATTT 'Hahahahhahahaah' krijste ik. Deze prachtige jongen, heeft gewoon mijn problemen doen vergeten! 'Wollah die is goed!' lachte ik buiten adem. Toen we uitgelachen waren ging de bel. Ieder ging naar zijn klas lokaal. Ik liep mijn klas in, en ging naast Soukayna zitten. 'Girll waar was je?' vroeg ze me. 'Ik was met Safuane.' antwoordde ik. 'Amal, en Soukayna!' riep de docent. Ik zweeg direct, en haalde mijn boeken uit mijn tas.

Heel de les kon ik niet opletten, mijn gedachten waren bij die Sara. In de middag ga ik er nog eens naar toe gaan. Ya Allah mijn hart zinkt nu gewoon naar mijn kont! Ik ben kfing bang! Na 4 dikke saaie lesuren ging eindelijk de bel. 'Ey Amal.' zei Soukayna. 'Soukayna wacht straks.' zei ik gehaast, en verliet het klaslokaal. Ik rende de studie (aula) in, en zocht met mijn ogen naar Sara. Nergens te bekennen! Ik rende de eerste verdieping op, en keek overal maar vond haar nergens. Ook het 2de en 3de verdieping was ze nergens te bekennen.

Buitenadem, liep ik weer de trappen af, naar de speelplaats, waar er mensen hun broodje zaten te nuttigen. Ik zocht letterlijk in elke hoek, maar zag haar niet. Ik rende naar het secretariaat. 'Mevrouw weetje misschien waar Sara ****** is?' vroeg ik haar gehaast. 'Ze heeft haar zelf ziek gemeld, en is een halfuur geleden naar huis gegaan.' antwoordde ze. Mijn hart stond stil! Heel mijn wereld stond stil! 'Mevrouw, ik voel me ook niet goed zou ik naar huis mogen?' vroeg ik haar. 'Oké dat is goed, je mag gaan ik ga de deur voor je openen.' antwoordde ze.

Zonder nog iets te zeggen liep ik weg. Ik weet nu niet meer hoe ik ga moeten reageren! Ya Allah, ik hoop niet dat ze naar mijn huis is gegaan! Ik voelde de tranen opkomen, en mijn handen die net een trilmachine waren. Snel rende ik naar de studie (aula) en nam mijn tas. Ik rende naar de fietsenstalling en sprong op mijn fiets. De electrische deur werd geopend, en ik courste panikerend, en met tranen in mijn ogen naar huis. Hopend dat Sara niet bij mijn huis is geweest.

Ik fietste en fietste, ookal was ik helemaal uitgeput, bleef ik fietsen. Ik reed mijn straat in, en tot mijn grootste schrik zag ik Sara mijn straat uitlopen. Ik verloor mijn evenwicht en viel met tranen in mijn ogen, en met een hart dat niet meer klopte op de harde weg... DIT IS MIJN EINDE!!!

PP SARA

Safé ik heb alles dat ik nodig heb, al mijn 'bewijzen' gewoon alles! Ik stuurde naar Reduane (een man die bij papa werkt, en die van mij Amal moest spioneren) dat hij het huis adres van Amal moet achterhalen. 'Oké, geef mij een halfuur.' las ik op mijn scherm. Een brede grijns verscheen op mijn gezicht! Ik kan niet wachten! De bel ging, en met tegenzin ging ik naar mijn klaslokaal. Na drie lessen , voelde ik mijn broekzak trillen. Ik haalde onopgemerkt mijn telefoon uit mijn zak en opende het bericht. 'Hier is het adres: Mascarpon*****laan 69' las ik op mijn scherm.

Nu moet ik nog iets verzinnen om hier uit te geraken. Ik stak mijn vinger in de lucht, en toen ik mocht praten zei ik zo realistisch mogelijk, 'Mevrouw ik voel me echt niet goed, zou ik naar huis mogen?' Ze keek me doorzoekend aan, 'Als het echt niet kan, dan mag je gaan, ja.' antwoordde ze. Opgelucht ruimde ik mijn boeken op, en verliet de klaslokaal. Ik meldde het bij de secretariaat en verliet daarna school. Ik keek nog eens naar het adres, en ontdekte dat het vlak bij de AlbertHeijn was.

Ik ging naar de bushalte, en wachtte op de bus. 10 minuten later kwam de bus. Na een rit van 5 minuten, stapte ik af bij de AlbertHeijn, en zocht naar het adres op mijn telefoon. Geen 10 minuten later, en ik stond voor haar huis!!! Mijn hart maakte een sprongetje, en kon niet wachten tot ik met Safuane ga zijn. Het is ook eigenlijk niet makkelijk om aan iemand's huis te bellen, en dan random naakt foto's van zijn dochter te tonen. Maar voor mijn schatje Safuane kan ik alles doen!

Ik telde tot 3 en belde aan. Geen 30 seconden later, en een man deed de deur open. 'Salam 3mi (oom).' zei ik. 'Alaykom salam.' zei hij me vragend. 'Ben jij misschien de vader van Amal?' vroeg ik hem. 'Ja dat ben ik waarom?' vroeg hij me. 'Ik heb belangrijk nieuws voor je.' zei ik hem. 'Kom maar naar binnen.' zei hij. Ik liep het huis binnen, en ging zenuwachtig zitten. Hij ging ook zitten, en keek me dan aan. 'Dus welke belangrijke nieuws heb je?' ........

Vote, share and comment!