Isang linggo ang nakalipas ay patuloy pa rin ang pagpapahirap nila kay Scarlett. Wala ni isang hari ang dumalaw sa dalaga maliban sa mga kawal na araw - araw siyang pinaparusahan. Sa araw na ito ay halos naligo na sa dugo ang katawan ni Scarlett. Hindi pa nga siya pinapakain o pinapainom ng tubig. Nanghihina na siya.
Sa kanyang selda ay dumating ulit ang mga kawal ngunit nakita ni Scarlett na wala itong dalang kahit anong kagamitan na pamparusa. Agad na lamang inilabas ng mga kawal ang dalaga sa selda at tinakpan ng itim na tela ang buong ulo nito. Hindi alam ni Scarlett kung ano ang gagawin sa mga kawal sa kanya. Ang tanging alam lang niya ay ang pahihirapan siya ulit ng mga ito. Dinala siya sa malawak na silid kung nasaan ang upuang trono ni Apollyon. Naroon din sina Kieran, Lorcan at Great Thorn kasama si Venus. Nakita nila na punong - puno ng sugat si Scarlett ngunit hindi sila naawa rito dahil sanay na silang makakita ng mga taong naghihirap at kung minsan ay pinapatay nila ito gamit ang kanilang matutulis na pangil. Agad na inalis ng isang kawal ang itim na tela sa ulo ni Scarlett. Nakatambad sa kanila ang mukha ng dalaga na nakatakip ng bandana. Doon ay nakita ni Scarlett ang apat na hari at ang babaeng kasama ng kanyang iniirog. Nakita niya na hindi halos makatingin si Great Thorn sa kanya. Nakita niyang hinawakan ng binata ang kamay ni Venus. Napayuko na lamang si Scarlett at pinilit na huwag lumuha ngunit hindi niya makontrol ang sarili na umiyak.
"Mahal ... siya na ba? Siya na ba ang mahal mo ngayon. Nakalimutan mo na nga ako ngunit salamat dahil hindi ka na masasaktan pa," saad ni Scarlett sa isipan.
"Naaawa ka ba sa sarili mo Scarlett?," saad ni Apollyon sa dalaga.
Nanggigil si Apollyon nang makita si Scarlett. Gusto niya itong magdusa sa ginawang masama. Gayon din si Lorcan na nanlilisik ang mga mata kay Scarlett. At si Kieran ay nakatingin lamang kay Scarlett na hindi malaman kung ito ba ay nagagalit o hindi. Walang ekspresyon ang mukha nito.
"May surpresa kami sa'yo Scarlett," saad ni Apollyon.
"Ilabas sila!," pag - uutos ni Lorcan.
Inilabas ng mga kawal ang dalawang babaeng bihag na nakakulong sa metal na nakapanghihina sa kanila. Lumingon si Scarlett sa kawal na may dalang kulungan at doon ay nakita niya ang kanyang tita at Alaia. Nakita niya ang panghihina nila na siya namang ipinag - alala ni Scarlett.
"Ti ... tita! Alaia!," pagsigaw ni Scarlett.
"Nagustuhan mo ba ang regalo namin Scarlett?," saad ni Kieran.
"Huwag niyo silang idamay pakiusap," mangiyak na saad ni Scarlett.
"Hahaha! Huli na ang lahat katulad mo ay paparusahan din sila," saad naman ni Great Thorn.
"Sila ay masusunog sa init kapag sumapit ang umaga," saad naman ni Apollyon.
"Huwag! Nakikiusap ako ... ako na lang ang parusahan niyo huwag sila," mangiyak na saad ni Scarlett.
" ... kahit na ang kapalit ng kanilang kaligtasan ay ang aking kamatayan," paluhang saad pa ni Scarlett.
"Hahaha! Hindi ko akalain na ang kriminal na kagaya mo ay magliligtas pa rin ng kasamahan," patawang saad ni Lorcan.
"Ayos lang kahit mawala na ako. Ano pa ba ang rason ko upang mabuhay gayo'y puros pasakit lamang ako sa inyo. Kahit sabihin kong wala akong nagawang kasalanan ay hindi niyo pa rin ako paniniwalaan kahit na ... ang taong pinakamamahal ko," mangiyak na saad ni Scarlett.
"Pakiusap palayain niyo na sila," saad pa ni Scarlett.
"Huwag Scarlett! Huwag mong gawin ito," mangiyak na saad ni Sophia.
YOU ARE READING
MYSTERIOUS VOICE 1: THE VAMPIRE KING'S MATE
VampireISINULAT NI EMOON11 || Sa lugar ng Bezna kung saan ay napapalibutan ng mga bampira at mga nilalang ay hahanapin nila ang taong nagtataglay ng napakagandang tinig na siyang makapagtatalo sa kalaban. Ngunit sa paghahanap nila ay may natuklasan silang...
