Like We Used To [Kaisoo]

Thirty-two

Warning: Unedited. Sorry for the typos and grammatical errors. Enjoy reading!

-----------------------------------------------------------

Kyungsoo's POV

Bwisit. Isang salitang masasabi ko ngayon. Bwisit. Panira ng araw yang higante na yan. Pano ba naman kasi, yung naritirang Chuckie sa ref ininom niya. Layk duh, ako kaya bumili non. Ano 'yon? Bili ko, inom niya? Grr. Nakakairita talaga.

"Baby."

"Ano?!" Tinignan ko si Jongin na parang maiiyak na. Aww. Naawa naman ako kaya nginitian ko siya. Pasensya na sunog, bwisit ako ngayon.

"Sorry. Ano ba 'yon?" Malumanay kong sabi sa kanya. Medyo naging maaliwalas naman ang mukha niya at niyakap ako habang nakaupo kami sa sofa.

"You look pissed, what happened?" Curious niyang tanong. Himinga ako ng malalim at tinignan siya.

"Nothing. Mababaw lang ang dahilan." Pagkasabi ko noon ay sakto namang lumabas si Chanyeol mula sa kusina. I quickly glared at him as he just smirked at me. You fcking giant. Magbabayad ka sa pag-murder mo sa Chuckie ko hayp ka.

"Seems like Chanyeol and you doesn't get along. Have a problem with him? You know he's a good man. Siya ang tumulong sa akin para makapunta dito, remember? He is not the guy you were thinking," wala kang alam Jongin. Hindi mo alam kung ano ang ginawa sa'kin nang lalaking 'yan. Hindi mo alam na siya ang lalaking naging dahilan para makilala kita. Wala kang alam. "You want me to talk to him?" Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.

"No!" Nagulat naman siya sa pagsigaw ko. "I mean, you don't have to. Nainis lang kasi ako, as I said, mababaw lang ang dahilan. Yung Chuckie ko kasi, ininom niya. E, last na yon sa ref e!" I whined like a kid. He chuckled and hugged me tighter.

"Cute," he said before placing a light kiss on my neck. Nakikiliti naman ako puta. "Come, I'm gonna buy you a Chuckie." Natatawa niyang sabi sa'kin habang nilalahad ang kamay niya. I smiled and took his hand. This man never failed to make me smile.

--------------

"Oh, san punta niyo?" Tanong ni Luhan nang makababa kami ni Jongin ng hagdan.

"Diyan lang, sa tabi-tabi." Lumabas na kami ni Jongin at pumunta sa grocery. Habang naglalakad ay may biglang babaeng lumapit kay Jongin.

"Hi, cutie." Malandi niyang sabi. Walangya kang haliparot ka lumayo ka kay Jongin kung gusto mo pang mabuhay nako sinasabi ko talaga subukan mo lang siyang hawakan at kakalbuhin kita.

"Excuse me?" Sagot naman ni Jongin. Agad naman ngumiti yung babae at mas lumapit pa kay Jongin. I began to whisper curse words na alam kong rinig ni Jongin. Ramdam ko ang bahagya niyang pagsulyap sa'kin habang kinakausap siya nung haliparot na babae.

"Bye cutie." Umalis na yung babae. Ako nang-gigigil talaga ako e. Bakit ba kasi ang gwapo mo Kim Jongin?! Ang dami ko tuloy ka-agaw sa'yo. Naramdaman ko naman ang paghawak ni Jongin sa mga kamay kong kanina pa pala nakakuyom.

"Hey, baby," Napatingin naman ako sa kanya. He's smiling. "Don't mind that flirt, okay? Calm down, tignan mo nga tong mga kamay mo oh. You don't have to overthink about what happened. You're the one I love and I'm not gonna let you go, ever." He smiled and kissed both of my hands. I nodded and smiled back. I'm so lucky to have this man. Nagpatuloy na kami sa paglalakad.

"By the way," napatingin naman ako sa kanya. "You look fcking cute when you're jealous." Nahiya naman ako sa sinabi niya. Nilingon ko siya at nakitang nakatingin rin siya sa'kin. He went closer to me and pinched my cheeks before kissing me.

"Ano ba Jongin, ang daming tao." Pagsuway ko sa kanya. Nekekeheye nemen kese Jengen nemen e wele ke telegeng penepeleng leger. Tinawanan niya naman ako.

"So what? Are you shy?" He said laughing. Tumango naman ako sa kanya.

"Why? Ang gwapo kaya ng boyfriend soon to be husband mo." Ang kapal talaga ng mukha nito. Nag make face lang ako sa kanya na siya naman ikinatawa nito. Pinisil niya ulit ang mga pisngi ko.

"So adorable." He kissed me again and again. Jusq po daming tao dito ahuehue. Jongin naman kasi e, umagang-umaga e. Kenekeleg ne eke teme ne Jungeeeen.

"Hey wait. T-tama na. Haha." Natatawa kong sabi at inilayo na ang mukha niya sa akin. Nako kapag ito hindi ko pinigilan baka kung san mapunto to jusq di pa ako redi hihi. Niyakap niya ako nang mahigpit at hinila na papasok sa isang convenient store. Bumili kami ng isang box ng Chuckie at umuwi na.

"Oh, hey baby. I heard your cussing a while ago. It's bad to curse, baby didn't daddy told you that?" Sabi niya nang makarating kami sa kwarto. Ano nanaman bang trip nito?

"Pinagsasabi mo?" Tinanggal niya yung coat niya at inopen ang dalawa sa mga butones ng polo niya. Napalunok naman ako.

"Oh you don't remember now, huh kitty? Daddy's going to punish you little Kyungie, daddy is really mad right now," He walked closer to me and kissed me harshly. He bit my lower lip asking for entrance, his tongue explored and licked every corner of my mouth.

"Hmm." He started to unbutton his shirt while still kissing me. His kisses went down to my jawline, tracing the lines down to my neck. He sucked it making sure to leave marks. He took my shirt off and pulled away from my neck. He looked at me and smiled playfully.

"Beautiful." He kissed me again, he kissed me softly like he's afraid that he'll hurt me. He held my waist and pulled me closer to him. He buried his head on my neck and sniffed my scent. He started planting soft kisses on my shoulder.

"I so love you, Kim Kyungsoo." He said. I looked at him and laughed.

"Kim Kyungsoo? Hindi pa nga tayo kasal e." Natatawa kong sabi sa kanya. He laughed and brushed his fingers through my hair.

"Dun rin naman ang bagsak natin," he picked our clothes and gave his shirt to me. I gave him a questionable look. "Change, we'll play a game." Jeske pe ene nenemen be te Jengen. Wala na akong nagawa kundi isuot ang damit niya. Halos maging off shoulder ko na yung damit niya. Napakaluwang naman kasi e.

"You look fcking good with my shirts." He smirked at me.

"Let's play a game. I'm bored." Nakanguso niyang sabi.

"Anong gusto mong laruin? Board games?" Tanong ko naman. Umiling siya sa akin.

"Bahay-bahayan tayo." Pitingini mo Kim Jongin. Ano yon pareho kaming tatay? E wala naman kaming anak? Luh.

"I'm the husband and you're my wife," he held my waist and pulled me closer to him. He looked at me intensely in the eyes. "Since we don't have kids. Why don't me make some?" He smirked. Qaqu to.

______________________________________

NOTE: Owemji. So eto nagbabalik na naman ako. Miss niyo ba ako? Charing HAHAHAHA. Kapal ng mukha e. Ang daming nangyari kaya ngayon lang ulit ako napadpad sa wattpad. Anyways, here's the update! Alabyu all! :*