Like We Used To [Kaisoo]

One

Jongin,

Hoy, inamo ka. Alam mo bang mahal kita? Ah, oo nga pala alam mo yun. Pero anong ginawa mo hinayupak ka? Pinagpalit moko sa haliparot na babaeng yun. Ewan ko ba kung anong nagustuhan mo dun. Eh mas malaman pa nga pwet ko kesa sa hinaharap ng babaeng yun eh. Bakit kasi hindi nalang ako? Mahal naman kita ah? All you have to do is love me back. Mahirap ba yun? Para namang hindi mo'ko kilala. We're best friends right? And I think it would just be like that. Kasi hindi moko kayang mahalin.

Kuntento na ako na magkaibigan tayo. Not until she came. And ruined us. Well, hindi naman kita masisising patulan siya. Besides, you don't know I love you that time. Ano namang karapatan ko 'di ba? Kung san ka masaya dun ako. Sa nakita ko, masaya ka naman. Kaso ang unfair lang kasi ikaw lang yung masaya. Pano naman ako 'di ba? Kahit manlang sana may girlfriend ka, sana naman naalala mo pang may best friend ka. Nandito pa ako oh?

Magmula nung naging kayo, nakalimutan mo na ako. Kasabay nun yung time na nalaman mong mahal kita. You avoided me. Nagkakasalubong tayo sa school pero para lang akong hangin sayo. You treated me as if I was nothing. All the memories of you and me being best friends, you threw them all. Sinayang mo lahat Jongin. Ang tanga mo. Pero alam kong wala ng mas tatanga pa sa'kin kasi nagmahal ako ng taong katulad mo. Gago ka alam mo yun?

I'm reading his letters again. This is the 10th time and all I was feeling is pain. Nasaktan ko siya. Oo, totoo yung sinabi niya. Gago ako. I didn't realize his worth, not until he's gone. Hindi ko na alam kung nasan si Kyungsoo ngayon. Ang alam ko lang, umalis siya. Ni hindi nga siya nagpa-alam sakin eh. But why would he do that? Sinaktan ko siya and he will not let me know kung san siya pupunta. Ano pa nga ba ako sa buhay niya 'di ba? Ako lang naman yung lalaking nanakit sa kanya.

I was mad when I knew that he left without saying goodbye. Pero nawala yung galit ko nung pumunta ako sa dati niyang apartment back in Seoul, dito na kasi ako sa States nakatira since Dad passed his company to me. I saw these letters he wrote 5 years ago. Sobrang tanga ko talaga kasi pinakawalan ko pa siya. Masyado akong nabulag ng pagmamahal. Masyado kong minahal si Krystal. Well, her name may sound a little bit precious, but it was a total opposite. She's not as pure as a crystal, she's full of stain. Kyungsoo is more precious than her. Puro kasinungalingan lang ang alam niya. Ni hindi ko na malaman kung ano ba ang totoo at kung ano ang hindi.

Feeling ko noon kapag may sasabihin sakin si Krystal, kahit totoo, nagiging hindi. I should've believed in Kyungsoo. Siguro kung pinakinggan ko siya, masaya sana kami ngayon. Kasama ko pa sana siya. I'm not able to find him kasi wala akong clue kung nasan man siya. It's not like everything will be back to normal if I found him. Baka mas lalo lang lumala ang lahat. Siguro masaya na siya sa buhay niya, at wala akong balak na guluhin yun. I'm just a part of his past, he's worst nightmare.

"Ang lalim nanaman ng iniisip mo." Sabi ni Chanyeol. Kaibigan ko. Nagkakilala kami sa bar after that time na nagbreak kami ni Krystal. I broke up with her a year ago. Nalaman ko na kasi lahat ng sikreto niya. And it was all enough for me to hear and believe more.

"It's nothing." Sagot ko at bumuntong hininga.

"You know what, why won't you find him?" He said and smiled at me.

"I don't know where to start. I don't have any clue where he is." I said and lowered my head. Besides, I don't want to ruin what life he have now.

"C'mon man. Para namang wala ng destiny no. Naniniwala akong magkikita pa kayo. Pero kung uupo ka lang dito at tutunganga. Aba, baka magsawa ang tadhana sa'yo." Sabi niya na ikinatawa ko naman. This giant was the person who let me lean in his shoulders. Siya ang naging karamay ko nung mga panahong nangungulila ako kay Kyungsoo. He was the one to help me start again. Nginitian ko lang siya at bumuntong hininga ulit.

"Go and find him, okay?" He said and tapped my shoulder before leaving. I don't know. Dapat ko nga ba siyang hanapin? Kapag nahanap ko siya, ano na? Hihingi ako ng tawad? Sorry is not enough for the things I've done to him. Bahala na. Tumayo na ako at lumabas ng kwarto. Kelangan ko ng fresh air. Lumabas ako ng bahay at naglakad lakad. Naisip ko, wala naman sigurong masama kung hahanapin ko siya? 'Di ba? Hindi ko naman siya kakausapin or what kapag nakita ko siya. I'll just make sure that he's okay. Kung masaya ba siya o hindi. Kasi kung hindi, handa naman akong pasayahin siya.

Well maybe I threw all the memories we have back then. But that doesn't mean we won't able to create a new one, right? I know I broke his heart, tore it, and wounded it. He may forgive me and be friends with me but it'll never be the same again. Hindi nalang muna ako mage-expect. Mahirap na. Nang mapagod ay dumeretso ako sa isang restaurant para umorder ng pagkain. Kumuha ako ng isa pa para kay Yeol. Patay gutom pa man din yun.

Lumabas na ako ng resto at dumeretso sa bahay. Oo iisang bahay lang kami nakatira ni Chanyeol. Mabuti na rin yun, may kahati ako sa mga babayaran dito. Mwehe.

"Oh, san galing?" Tanong ni Chanyeol nang makauwi ako.

"Just took a walk. Kelangan ko rin kasing magisip." Sabi ko saka nilapag yung pagkain sa mesa.

"So, have you decided now? Are you going to find him or not?" He asked. Maybe I can try.

"Yeah. I'm going to find him." I said that made him smile. Gustong gusto niyang magkita kami ni Kyungsoo. Sayang daw kasi yung mga pinagsamahan namin. Kahit manlang daw yung friendship lang namin ang maibalik ko. Kaso parang malabo naman na ata yun. Maski nga yung friendship namin noon hindi ko nagawang maisalba eh.

"And if you found him. What will you do?" Tanong niya.

"Nothing. Hindi ko siya kakausapin nor guguluhin. I'll just make sure that he's living his life well." Sabi ko at umupo sa tabi ni Chanyeol na nilalantakan na yung dala kong pagkain. Pagkatapos naming kumain, dumeretso na ako sa kwarto para matulog. I'm going to book a flight tomorrow. Pupunta ako sa Seoul. Hindi ko alam kung bakit sa Seoul, siguro ay dahil dun naman kami nakatira dati. Basta dun. Naligo muna ako bago humiga sa kama at natulog.

_____________________________

NOTE: Kamusta chapter 1? Wala bang kwenta?  Dejoke HAHAHA. So ayun, nagbabalik nga ako, at ang storyang ito. Namiss ko na kasi huhu. Tsaka namiss ko rin kayo. YIEEEE HAHAHAHA. Anyways, votes and comments are appreciated :) Comment lang ng comment guys. Wag mahihiyang i-flood 'tong story na 'to, mabuti na rin yun para malaman ko naman yung mga reactions niyo bawat chapters. Love lots <3