Like We Used To [Kaisoo]

Seven

Kyungsoo's POV

Damn Jongin, layo! Ambaho ng hininga mo!

Napatitig ako sa mga mata niya at ganun din siya. No Kyungsoo, umiwas ka! Look away! Naramdaman ko nalang ang mga labi niya sa noo ko.

"Goodnight." He said and smiled. Pumunta siya sa sahig at nahiga na sa foam na nilagay ko dun. Wala sa sarili akong napatitig sa kanya. What the hell did just happened? Ramdam ko ang paginit ng mukha ko. Kumurap ako at yumuko para ibalik ang atensyon sa netbook na nasa harap ko. I cursed under my breath. I swear I won't look at his eyes ever again. Grabe, para akong nalulunod. Para akong nakulong nung tumingin ako sa mga mata niya. Lesson learned.

Don't ever look at Jongin's eyes.

Isinara ko ang netbook ko at pumunta sa baba. Sa kusina ko nalang itutuloy tong ginagawa ko. Pagkaupo ko, bumalik nanaman yung nangyari kanina. Kung gaano kalapit yung mukha ni Jongin sakin. How he trap me and divert me into some other world with those eyes. How he looked at me, na parang may sinasabi yung mga mata niya pero hindi ko malaman kung ako yun. At yung paglapat ng mga labi niya sa noo ko.

Argh. Damn, bakit ba ako nagkakaganito? Napahawak ako sa noo ko at napayuko. STOP THINKING ABOUT IT. Hindi dapat maging affected ok? It's just nothing. Just pretend nothing happened. Huminga ako ng malalim at kumuha ng tubig. Grabe anlikot ko ah. Hindi mapirmi eh. JONGIN KASI EH! Bakit ba sobrang affected ko? Dapat galit ako! GALIT KA KYUNGSOO! GALIT KA SA KANYA DI BA? KAYA DAPAT---

"Oh, gising ka pa?" Napalingon ako kay Baekhyun na pababa ng hagdan. Itong ilaw sa kusina nalang kasi ang nakabukas.

"Hindi ako makatulog eh." Umupo siya sa tabi ko at tinignan ako.

"Bakit naman? May problema ba?" Teka, anong sasabihin ko? Alangan namang sabihin ko na dahil kay Jongin. Isip Kyungsoo. Use your coconut poknat.

"Ah. Kelangan ko kasing matapos to eh," sabi ko at tinuro yung netbook ko. "May pasok kami sa company bukas ni Luhan. Baka kasi maubusan ako ng idea sa office dahil sa sobrang boring at tahimik dun." Pagdadahilan ko. Whoo! Ang galing mo Kyungsoo. I'm so proud of you, puta.

"Ah, sige. Wag magpupuyat ah? Masama pag nagka-eyebags ka. Laki na nga ng mata mo eh." Sinamaan ko siya ng tingin pero tumawa lang siya. "Joke lang bebe. Ok, goodnight!" Leshe to. Sige. Shupi. Dun ka na at baka kung ano pa ang magawa ko sayo. Muli akong nagtype sa netbook, pero walang matinong idea ang pumapasok sa utak ko. Napayuko nalang ako at tumayo na para bumalik sa kwarto. Wala rin naman akong magagawa dito eh.

Pagkarating ko sa kwarto, nakita kong patay na ang ilaw. Nako, kelangan kong mag-ingat. Baka maapakan ko si Jongin. Mahirap na. Madilim pa man din. Maingat akong naglakad papunta sa kama ko at humiga na. Nakipagtitigan muna ako sa kisame. Papikit na sana ako nang may marinig akong boses.

"Sorry kung, naabala ko man yang tahimik mong buhay. I just want to say sorry. Sorry for everything I did. I know, sorry is not enough," he paused. Buti alam mo. "But at least, give me another chance. I promise, this time, I'll make it right." Jongin bakit ba ngayon mo naisipang pagusapan yan? Patahimikin mo na ako utang na loob.

"Alam ko, hindi ka pa handang patawarin ako. Don't worry, I'll give you time. Meron lang sana akong hilingin sayo." Napaka-demanding naman ng negrong to.