Like We Used To [Kaisoo]

Eighteen

Jongin's POV

"I said I love you." I said and smiled at him. Nanlaki ang mata niya at tumakbo nanaman palayo. Seriously? What's with this hyung? Sinundan ko siya at halos mabato ako nang makita kong patawid siya ng daan at may truck na parating. And that's when the memories of Kyungsoo being hit by a car came rushing back to my mind. Agad akong tumakbo papunta sa kanya.

"HYUNG!" Sigaw ko sabay hila sa kanya bago pa siya mabangga ng truck. Parang slow motion ang nangyari. Kitang-kita namin kung paano dumaan yung truck sa harap namin. When the truck was gone. Kyungsoo started breathing heavily. I turned him around to look at me.

"Kyungsoo, don't run away like that again. You're scaring me." I said while wiping his tears away. He can't calm down. Kung magpapatuloy pa yung paghinga niya ng ganito, he may pass out.

"J-jongin, n-natatakot ako." He said while tightly gripping the hem of my suit. I pulled him for a hug.

"Shh, stop crying. I'm here. I'm here, Soo." Sabi ko habang hinahagod ang likod niya, whispering sweet nothings in his ears. Telling him that everything will be okay.

"W-wag mo 'kong i-iwan." Nauutal niyang sabi. He hugged me tight and buried his face on my chest.

"I won't." I said and cupped his cheeks before kissing his forehead. We stayed like that for a few ore minutes.

"C'mon, uwi na tayo okay?" He nodded while looking down. I smiled and held his chin before kissing the tip of his nose. He may be still drunk but I don't think so. Sumakay kami sa taxi at nagpahatid na sa bahay. I contacted Sehun na mauuna na kaming uuwi ni hyung. Nagbayad na ako at pumasok na kami sa loob. Kyungsoo looks pale. Umakyat na kami ng kwarto at nagpalit na. Kukunin ko na sana yung mga unan na ginagamit ko when Kyungsoo grabbed my hand.

"You need anything?" I sweetly asked. He looked at me pouting. Aish, he's really cute. No wonder kung bakit ko minahal 'to. Weh, ang cheesy.

"Don't leave me." He said while looking at me, pleading. I chuckled at his childish acts. Minsan lang maging ganito si hyung. And he's just being like this when he's with me.

"You want me to sleep beside you?" I asked him and he just nodded, still not letting go of my hand.

"Okay, okay baby." Sabi ko habang tumatawa. He's really cute. Humiga ako sa tabi niya. I was shocked when he hugged me and buried his face in my neck. Maybe, Kyungsoo being drunk wasn't that bad after all.

----------------

Kyungsoo's POV

I woke up feeling dizzy. Shet hindi normal 'to, napa-english ako. Umupo ako sa kama habang minamasahe ang sintendo ko. Damn anong nangyari? Napabaling ako sa pintuan nang bumukas ito. Nakita ko si Luhan na may dalang baso at gamot.

"You feeling dizzy?" Tanong niya. Masakit ang ulo ko kaya tumango nalang ako.

"Inumin mo 'to." Sabi niya sabay abot ng gamot sa'kin. Ininom ko naman ito. "Kung bakit ka ba naman kasi naglasing kagabi eh. Pasalamat ka at andiyan Jongin." Napatingin ako sa kanya. Ano?

"May ginawa ba akong kagaguhan kagabi?" Tanong ko sa kanya. Jusko, mababa lang ang tolerance ko sa alak. Hindi naman kasi ako sanay uminom.

"Aba malay ko. Nagtext nalang kay Sese si Jongin na nauna na daw kayong umuwi." Sabi niya at lumabas na ng kwarto ko. Syet, may nagawa kaya akong kahihiyan habang kasama si Jongin kagabi? Umiling nalang ako at dumeretso na sa banyo para maligo.

Nang matapos ako ay naabutan ko si Jongin na kakapasok lang ng kwarto. Wala naman masama kung magtatanong ako sa kanya 'di ba? Lumapit ako sa kanya ng nakayuko.

"A-ah Jongin, kagabi. Nasabi sa'kin ni Luhan na ano. May, may nagawa ba akong kahihiyan? Layk, you know." Nahihiya kong tanong sa kanya. Narinig ko naman siyang tumawa. Napa-angat ako ng tingin at nakita siyang nakangiti. Anmeron? Hindi ako updated eh.

"Don't worry. You didn't do anything." Nagulat ako nang halikan niya ako sa noo. Sa paghalik niyang yun, lahat ng ala-ala tungkol sa nangyari kagabi ay biglang nag-flashback sa utak ko. Paalis na sana siya nang hawakan ko ang kamay niya.

"Jongin." Pagtawag ko sa kanya. Napatingin naman siya sa'kin. "I'm sorry. Sorry sa mga nasabi ko kagabi. Nadala lang ako ng galit, ng sakit. Pasensya na kung napagsalitaan kita ng masama. Masakit lang kasi talaga eh." Hindi ko na napigilan ang mga luha ko. Ngumiti lang siya at niyakap ako.

"I should be the one to say sorry." Sabi niya at humiwalay sa yakap para punasan ang mga luha ko. "Sorry for making your life miserable. I'm sorry for being responsible for those tears. Sorry kasi nagpakita pa ako sa'yo." Sabi niya na mukhang iiyak na. I don't know what had gotten to me at niyakap siya.

"That was a long time ago, Jongin. Nahanap ko na yung sarili ko, and thank you kasi ikaw yung rason kung bakit ko nagawa yun." Sabi ko at ngumiti. Naramdaman kong humigpit ang yakap niya sa'kin.

"So bati na tayo?" Parang bata niyang tanong. Okay na nga ba kami? Humiwalay ako sa yakap at tinignan siya.

"Hindi." Nakita ko namang napanguso siya.

"JUK LANG PWAHAHAHAHAHAHAHA." Sabi ko at nagpeace sign sa kanya. Nagtawanan lang kami hanggang sa may narinig kaming ingay.

"HOY KEYENG DELEWE ENG HEHERET NIYE! BABA NA KAKAIN NA!" Rinig naming sigaw ni Baekhyun. Nagkatinginan kami ni Jongin at sabay na natawa. Parang nabunutan ako ng sandamakmak na tinik. Ang sarap sa pakiramdam na nabawasan yung sakit na dinadala mo. Sa tingin ko nga parang nawala na lahat ng yun eh. Feel ko malaya na ulit ako. Malaya ng mahalin si Jongin. Ahe ang corny ko enebe yen.

Bumaba kami ni Jongin ng nakangiti. Nakita naman naming napangisi si Luhan at Baekhyun. Si Taehyung? Nakaharap sa stove eh. Malay ko ba kung anong ginagawa.

"Saya ata natin Kyungsoo ah?" Nakangising tanong ni Luhan sa'kin. Nginitian ko lang siya. Alam na niya ibig sabihin nun. Lahat naman alam nilang dalawa eh. Tropa nila si Google.

"Oh, asan na yung pagkain? Akala ko ba kakain na? Alang ulam?" Sunod-sunod kong tanong. Kanin lang kasi yung nasa table eh. So ano 'to, kanin with rice? Aba bago yun ah.

"Eto na yung ulam~" masayang sabi ni Taehyung sabay lapag nung plato sa lamesa. Itlog, itlog po ang ulam namin mga kaigan.

"Ah Taehyung, itlog lang talaga uulamin natin? Hindi ka na nagluto ng iba?" Nagtatakang tanong ni Baekhyun.

"Wag nga kayong mareklamo! Masamang tumatanggi sa grasya!" Nakasimangot sabay upo sa tabi no Baekhyun. "Atsaka specialty ko yan no! Taehyung's itlog. Bwitlog!" Masaya niyang sabi. Napa-iling nalang ako. Tungunu kagabi spatete ngayon naman bwitlog na. Jusko po. Mahabaging hari ng Pluto, maaari niyo na pong kunin si Tete. Handa na po namin siyang pakawalan.

_________________________________

NOTE: Hi. Wala lang. Chos hahaha. Ok so ayun, feel ko sobrang kulang 'tong chapter na 'to HAHAHAHAHA. Pasensya na huehue. Anywaysss, enjoy reading and keep payting. Luh, anong konek? Lablabyu mats huihui 💙