Billionaire's Hardheaded Wife

Chapter 17 The Truth

Nagsumiksik ako sa leeg niya at niyakap ko siya.

"Don't miss me so much."

Hindi ko naman siya mamimiss. Assuming siya.

"You're so assuming." Sagot ko at mas niyakap ko pa siya.

"Bakit ngayon? Linggo ngayon." Hindi ba siya marunong magpahinga? Masyado siyang committed sa trabaho niya samantalang ako basta may trabaho at nagsusweldo okay na ako doon.

"It's urgent, baby. I already rescheduled the time so I can tell you about it and be with you."

First time namin maghihiwalay. Parang nalulungkot ako.

Hindi ako sanay na mag-isa sa bahay.

"Yeah, take care of yourself while I'm not home. Lay will come here to cook for you and assist you. Don't miss me so much." Seryosong habilin niya.

Masydo silang close na magpinsan.

"I'm not going to miss you!" I growled.

He chuckled and kissed my forehead.

"Yeah." He replied.

Mas lalo ko siyang niyakap.

Napangiti ako ng palagi na siyang ngumingiti at tumatawa. So far, making him smile is my biggest achievement.

Masaya ako ngayon araw na ito kasi napatawa ko siya.

"It's really obvious that you won't miss me." He said huskily, "you're hugging me too tight, wife. I can't breathe." I loosened my grip on him when I realized that I was hugging him too tight.Kung hindi niya sinabi siguro patay na siya ngayon.

"Kailangan mo ba talagang umalis? Linggo ngayon bakit ka aalis? At saka wala naman trabaho kapag linggo." Naiiyak na ungot ko sa kanya.

Nalulungkot ako na ako.

He cupped my face, "anong gusto mong regalo ko sa'yo?" Hindi niya sinagot ang mga tanong ko at inib niya ang usapan.

"Ikaw." Ngumuso ako pagkasabi ko niya.

Ayaw ko siyang umalis.

He kissed my forehead again, softly. "I'll call you from time to time okay? Don't be sad." Hinaplos niya ang buhok ko.

Sinamaan ko siya ng tingin.

Hindi ko siya ma-mimiss. Hindi ko na siya miss. Nagbago na ang isp ko.

"I'm going to Europe. I'm not sure when I am going back. It will take longer."

Ano?! Europe? Bakit ganoon naman kalayo?

"Gaano katagal?"

Bumuntong hininga siya at matagal bago sumagot, "maybe a month or two." Mahinang sagot niya. Parang ayaw pa niyang sabihin.

"But I will be back as soon as possible." Biglang bawi niya.

Masuyo niya akong tinignan habang hindi pa rin ako makapaniwala na mawawala siya ng ganoong katagal. Bakit ang tagal naman yata? Hindi naman umaabot ng months ang mga business meeting, ah!

Hinahaplos niya ang pisngi ko gamit ang thumb niya at masuyo niya akong tinitignan.

"Hello, love birds!"

Sabay kaming napatingin sa kwarto nang bigla na alng bumukas iyon.

Bakit siya nandito? Hindi man lang siya marunong kumatok.

NAKASILIP ang ulo ni Layla sa kwarto ni Ken habang malapad na nakangiti sa aming dalawa. Mabuti si Layla palaging masaya at lively ang mood niya.

"Don't you know how to knock?"