A/N: Try nating mag-iba ng POV :D
[Flashforward! Last day of January 20**]
(Laurene’s POV)
“But Papa –“
“Just do it, Laurene. Ayokong ma-dissappoint mo na naman ako at ang pamilya na ‘to.” ‘Yun lang ang sinabi ni papa at binaba niya na ang telepono. ‘Yan naman lagi eh. Ano pa bang magagawa ko?
Pagkatapos kong tawagan ang airlines, lumabas na ‘ko sa office ko para maka-uwi. Pagkarating ko sa likod ng school kung sa’n pinark ni Renz ang kotse niya, nadatnan kong kasama niya si Althiya.
“Hey love birds!” Napalingun naman sila sa ‘kin.
“Ate, mabuti nandito ka na. May sasabihin –“ (Renz)
“Okay. Tatawagan ko na lang si manong.” Alam ko na kasi ang sasabihin nito, na magde-date na naman sila.
“’Wag na ate, may tinawagan na kami para mag-uwi sa’yo.” At may dumating na isang kotse. “Oh, nandito na siya.” Lumabas sa kotse si, Aldwin? “Hi oppa!”
“Hi princess, hi Renz.” (Aldwin)
“Hi Kuya Aldwin” (Renz)
“Hi… Laurene.” Sabi niya na parang nahihiya.
“Hi.” Medyo nahihiya ko ring bati sa kanya.
“Ate Laurene, si oppa na ang maghahatid sa’yo pa-uwi.” Napalingun ako ng nanlalaki ang mata kay Althiya. Si Aldwin ang mag-uuwi sa ‘kin? Magkakasama kami for 30 minutes?! But…… ayoko siyang makita ngayon! LALO NA TALAGA NGAYON! Nung napatingin naman ako kay Aldwin, mukhang hindi rin sinabi sa kanya ng mga batang ‘to na ihahatid niya ‘ko pa-uwi.
“Sige ate, alis na kami. Ayokong ‘di matuloy ang date namin.”
“Wait!” Napahinto naman sila at lumingon sa ‘kin.
“Ano ‘yun ate?” Tanong ni Althiya.
“Uhhhhh….” Ayokong magpahatid sa kuya mo. “Have fun!”
“Thanks, ate.” At umalis na sila. Oh God, have fun to me!
“So?” Nagulat ako ng biglang nag-salita si Aldwin. “Ihahatid na raw kita.”
No. Tatawag na lang ako ng taxi. “Okay.” UGH! WHY I CAN’T TELL WHAT I WANT TO TELL?! Binuksan niya na ‘yung passenger seat at pumasok na ‘ko.
Habang nasa biyahe, pinipilit kong kumalma at ‘wag pansinin ang awkwardness na aura sa paligid. Pero, UGH! Please, flashforward na!!!!
“Laurene?”
“Oh! Yes?” Gulat kong sabi sa kanya.
“Are you okay? Ba’t parang ‘di ka mapakali?”
“Ha? O-okay lang a-ako. D-don’t worry.” Then he frown. I CAN’T TAKE THIS ANYMORE! “Uhm… Aldwin… Pwedeng, ihinto mo muna jan sandali?”
“Oh, o-okay.” Halata sa boses niya na nagtataka siya at the same time natataranta rin. Nung huminto na ‘yung kotse sa gilid ng kalsada, agad na ‘kong lumabas.
“Are you really okay?” ‘Di ko namalayang sinundan pala ako ni Aldwin.
“Yes.” Sagot ko naman sa kanya sabay thumbs up.
YOU ARE READING
He's My Fiancé?! --- COMPLETED
Teen Fiction[TAGALOG STORY] He's the weird stranger she saw in a coffee shop. He's the weird stranger who chased their car for no reason. He is her fiance. He's annoying. He smokes. He drinks. He's not her type. But she still ends up falling in love with him. ...
