GÜZEL GÜNLER KULÜBÜ

23. Bölüm

Ekin, Ekin Bir'in kendisini buraya getirmesinin bir mucize olup olmadığına hala karar verememişti. Haziran'a talip olan yapım şirketinin düzenlediği bir partiye katılmışlardı beraber bu akşam. Bay Gizem Kutusu'nun bu parti için Ekin'e "Bana eşlik etmeye ne dersin?" diye sorması, asrın mucizesi olarak kabul edilesi bir durumdu Ekin'in nazarında. Şu anda aşırı derecede ünlü dizi oyuncusuna maruz kalıyordu. Milleti izlemekten kendi sevgilisinin nerelerde olduğunu merak etmeye ya da yalnızlıktan sıkılmaya vakti kalmıyordu.

İçeceğinin pipetinden dudaklarını ayırmadan suratının önündeki koca bardağın arkasına gizlenerek önünden gelen geçen ve kapsama alanında olan herkesi en ince detayına kadar incelemekten geri kalmıyordu. Göze göze geldiği—ki genelde yakışıklı erkeklerle geliyordu—insanlara gülümseyerek bakıyor, onlardan da yürek hoplatıcı bir gülümseme kopardıktan sonra bakışlarını başka yere çeviriyordu.

O kadar mutluydu ki küçük bir kız çocuğu gibi hissediyordu. İyi ki Ekin Bir onu buraya getirmişti. Bu güzel bir adımdı onlar için. Konserleri falan saymazsa, beraber çıktıkları ilk kalabalık etkinlik sayılırdı bu.

Bulunduğu konumdan sıkıldığında kalkıp etrafta gezinmeye başladı. Bu vesileyle Ekin Bir'in de kaybolduğu yeri bulabilirdi. Bir iki arkadaşıma selam vereceğim deyip gitmişti ama yirmi dakikadır ortalıkta yoktu.

Avare avare ortalıkta yürürken partinin verildiği mekânın ön verandaya açılan büyük sürgülü cam kapılarının arkasında Ekin Bir'i gördü. Verandanın tırabzanlarına kalçasını dayamış, karşısında duran kadınla sohbet ediyordu. Oldukça keyifli bir sohbet ettikleri yüzlerinden belliydi.

Bu akşam Ekin Bir her zamankinden daha da iyi görünüyordu. Onu en son bu kadar özenli gördüğü zaman, Harun'un gece kulübünde çaldığı akşama denk geliyordu. Neris'le henüz ayrılmadığı zamanlardı. Koyu lacivert gabardin pantolonun üzerine, kiremit rengi bir gömlek giymiş, pantolonla aynı renk spor bir ceketle de uyumu tamamlamıştı. Kıyafeti Ebru'nun onayından bile yüksek puanla geçmişti. Saçları ve sakalları berberi tarafından özenle şekillendirilmişti. Ekin onu ilk gördüğünde çok uzun bir süre ağzını kapatamamıştı. Onun bu haliyse Ekin Bir'i çokça eğlendirmişti.

Bu konuyu sonuca bağlarsa; Ekin Bir'in hem fiziksel, hem de ruhsal olarak bu kadar iyi olduğu bir günde, birden aşırı derecede sosyalleşmeye başlaması ilk kez şu an Ekin'in kafasını karıştırıyordu. Haftalardır çıkıyorlardı ve bu adam her ne kadar psikolojik olarak mutlu görünse de ve sürekli Ekin'i mutlu edecek şeyler yapıyor olsa da, kişisel anlamda berduş halini korumaya devam etmişti. Ekin ilk başta onun bu özenini yapım şirketine iyi görünmek istiyor oluşuna bağlamıştı ama şimdi bu sosyallik biraz düşündürücüydü. Dakikalardır kayıptı ve Ekin onu çat diye bir kadınla konuşurken buluyordu. Hem de fazlaca güzel bir kadınla.

Ve bir yerlerden tanıdık olan bir kadınla!

Çaktırmadan sürgülü cam kapının kenarına yaklaşarak duvara dayanıp ikiliyi gözetlemeye başladı. Kadının kim olduğunu çıkarmaya çalıştığı sırada, yüzünde sanki acı çekiyormuş gibi bir ifade vardı. Kadından tarafa bakıyordu, fakat yüzler biraz karanlıkta kalıyordu. Birazcık kıpırdasa belki...

Evren, Ekin'in isteğini duymuş gibi kadının gürültülü bir kahkaha patlatarak öne doğru eğilmesini sağladı. Lakin bu fırsatın bedeli, kadının gülerken elini Ekin Bir'in koluna koyması ve çaktırmadan ona doğru iki adım daha yaklaşması oldu. Ekin'inse kadının yüzünü görmesiyle bu gece ağzı ikinci kez şokla açıldı.

Bu kadın Ekin Bir'in eski sevgililerinden biri olan meşhur bir gazeteciydi. Genelde siyaset, politika gibi konular üzerine köşe yazıları yazmasına rağmen, Ekin Bir'in her kitabı çıkışında onun kitapları hakkında uzun yazılar yazardı. Türkiye'nin en çok okunan, sayılı köşe yazarlarından biriydi. Tabii ki de çok zeki, seksi ve güzeldi. Ekin Bir'in eski sevgili defterindeki herkesin sahip olduğu bu kalıplaşmış özelliklere sahipti. Kadın en uzun ilişkilerinden biriydi, hatta belki de en uzunu buydu. Şu an fellik fellik zihnini arasa da, Ekin Bir'in bundan uzun süren bir ilişkisi aklına gelmiyordu. Bilinen yoktu en azından.