Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015
"Καλημέρα" λέω στον Τζακ και κάθομαι δίπλα του αφήνοντας τον δίσκο μου.
"Μεσημέρι είναι" λέει κοροϊδευτικά και κλέβει και μία πατάτα από το πιάτο μου.
"Έι!" λέω και του κλέβω και εγώ μία.Μία του και μία μου.
"Εντάξει ειρήνη τώρα!" λέει κατσουφιασμένος για την μεγάλη του απώλεια και συμφωνώ μαζί του.
"Πως είσαι;" ρωτάει.
"Καλά "απαντάω αν και ο ίδιος ξέρει ότι δεν είμαι. Θέλω να μιλήσω με την Κέλλυ και το ξέρει!
"Πιστεύω ότι θα πρέπει να μιλήσω με την Λέξα ξανά" συμπληρώνω γρήγορα.
"Ντάρσυ όχι τώρα" λέει και επικεντρώνετε στο μπέργκερ του προσπαθώντας να με αγνοήσει.
"Μπορεί να μιλήσω με την Κέλλυ" λέω και βλέπω τα χαρακτηριστικά του προσώπου του να χαλαρώνουν. Ξέρει τι σημαίνει για μένα η Κέλλυ,αλλά αυτό δεν φτάνει για να σταματήσει να είναι υπερπροστατευτικός απέναντι στο θέμα αυτό.
Δεν μιλάει καθόλου απλά με κοιτάει, ύστερα σηκώνεται και κάθεται πιο κοντά μου.
"Το ξέρω ότι θες να μιλήσεις στην Κέλλυ,αλλά πρέπει να κρατήσουμε αποστάσεις από την Λέξα δεν την εμπιστεύομαι και δεν θα έπρεπε ούτε εσύ" μουρμουρίζει και τυλίγει τα χέρια του γύρω μου. Νιώθω τα μάτια μου να βουρκώνουν αλλά κρύβω το πρόσωπο μου για να μην το δει. Απλά θέλω να της μιλήσω.
"Απλά θέλω να την δω" λέω και στο τέλος ένας λυγμός μου ξεφεύγει.
"Έι ηρέμησε όλα καλά θα πάνε" ψιθυρίζει και εγώ απλά νεύω.
Σηκώνομαι απότομα από δίπλα του και πηγαίνω προς την έξοδο της τραπεζαρίας.
"Πάω τουαλέτα" μουρμουρίζω αν και δεν είμαι σίγουρη άμα το άκουσε.
Βγαίνω από την τραπεζαρία και κατευθύνομαι προς τις τουαλέτες. Δεν θέλω να κλαίω,με κάνει να νιώθω αδύναμη και αυτό είναι το λιγότερο που θέλω αυτή την στιγμή. Πρέπει να φανώ δυνατή, δεν υπάρχει χρόνος για δράματα τώρα. Τι λέω από την στιγμή που μετακόμισε ο Τζακ δίπλα η ζωή μου είναι ένα δράμα...
Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα, ευτυχώς δεν είμαι μόνη. Στηρίζω τα χέρια μου πάνω στον νιπτήρα και προσπαθώ να ηρεμήσω λίγο. Μία πόρτα ανοίγει,αλλά δεν δίνω σημασία.
"Είσαι καλά;" ρωτάει μία γνώριμη φωνή. Σηκώνω το κεφάλι μου και αντιγκρίζω την Λέξα να πλένει τα χέρια της στον δίπλα νιπτήρα.
"Όχι" απαντάω ενώ μέσα μου επικρατεί μία εσωτερική μάχη για τον αν θα πρέπει να την εμπιστευτώ ή όχι.
"Μπορώ να βοηθήσω σε κάτι;" ρωτάει, μα καλά τι γίνεται διαβάζει τις σκέψεις μου.
"Θα δείξει" απαντάω και σηκώνομαι ώστε να την βλέπω καλύτερα.
"Δεν με εμπιστεύεσαι έτσι;" ρωτάει και στραβώνει τα χέρια της στο στήθος στης.
"Όχι πολύ" απαντάω και εκείνη ξεφυσάει αγανακτισμένη.
"Τι άλλο θες; Πες μου!" λέει λίγο νευριασμένη.
"Αρχικά θέλω να συναντήσω την Κέλλυ και ύστερα να μου πεις τι στο καλό συμβαίνει!" απαντάω και εγώ νευριασμένη πλέον,δεν πρέπει να φαίνομαι αδύναμη.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Οι Γείτονες
Mystery / ThrillerΌλοι έχουμε γείτονες. Καλούς,κακούς,σπαστικούς,γελοίους , φιλόξενους. Όμως οι δικοί μου γείτονες άνηκαν σε μία κατηγορία που δεν μπορούσα να φανταστώ. -_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_- |Η Ντάρσυ Στέφανη Άντερσον είναι ένα συνηθισμένο δεκ...
