Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015
Την επόμενη μέρα ξύπνησα νωρίς ώστε να πάω στο σχολείο. Σήμερα θα επιστρέψει η μαμά μου και πρέπει να φροντίσω να κάνω κάτι με την πόρτα ή απλά να πω ότι χτύπησα πάνω της, αλλά δεν θα με πιστέψει. Επιλέγω γρήγορα ένα σκούρο μπλε τζιν και ένα πράσινο φούτερ. Ντύνομαι όσο πιο γρήγορα μπορώ και μετά κουτσαίνοντας ελαφρά προσπαθώ να κατέβω τις σκάλες. Ευτυχώς το πόδι μου σήμερα είναι κάπως καλύτερα όπως και το κούτελο μου.
Παίρνω το μπουφάν και ετοιμάζομαι να φύγω όμως το σταθερό χτυπάει. ΠΦΦ! Πηγαίνω και το σηκώνω, η μαμά.
"Καλημέρα μαμά!" Λέω χαρούμενη, έχω να της μιλήσω μία ολόκληρη μέρα.
"Ντάρσυ επιτέλους! Ξέρεις πόσο ανησύχησα; Γιατί δεν σηκώνεις το τηλέφωνο; Είσαι καλά;" Ρωτάει ανήσυχη. Κοιτάω τις κλήσεις από το σταθερό, είκοσι αναπάντητες και όλες από την μαμά! Ουψ!
"Συγνώμη αλλά δεν το άκουγα. Μην ανησυχείς είμαι μια χαρά σήμερα θα πάω σχολείο. Εσύ πότε επιστρέφεις;" Ρωτάω για αλλάξω θέμα μιας και δεν είμαι και τόσο καλή στα ψέμματα.
"Σήμερα το απόγευμα. Μπορείς να κάτσεις και σήμερα σπίτι, έχω επικοινωνήσει με το σχολείο." Λέει και το σκέφτομαι λίγο. Μία μέρα στο σπίτι με την ησυχία μου,θα καθαρίσω το αχούρι που άφησαν και θα φτιάξω και την πόρτα.
"Έχεις δίκιο μαμά, θα μείνω σπίτι σήμερα." Λέω.
"Εντάξει να προσέχεις και να τρως.!" Λέει και γελάω.
"Ααα και μην νομίζεις ότι ξέρω για το τι έγινε στο μάθημα του Κ.Γουίλιαμ." Ωχχ
Με το που κλείνουμε ανεβαίνω όσο πιο γρήγορα μπορώ τις σκάλες και αλλάζω σε μία φόρμα. Αρχίζω και καθαρίζω το δωμάτιο μου και παίρνω από το σταθερό έναν μάστορα ώστε να έρθει για την πόρτα. Στρώνω το κρεβάτι μου και μετά πάω και στο υπόλοιπο σπίτι. Μα καλά εμένα θέλανε οι κατσαρόλες που είναι στο πάτωμα μαζί με τα σκουπίδια και οι αναποδογυρισμένοι καναπέδες τι τους φταίγανε! Χαζοί!
Μετά από αρκετές ώρες καθαρίσματος έχω εξαφανίσει κάθε στοιχείο που αποδεικνύει ότι δύο τύποι μπήκαν σπίτι μου με σκοπό να με απαγάγουν και πολύ πιθανόν να με σκοτώσουν. Ανατριχιάζω στην σκέψη η μαμά μου να μην ήταν ταξίδι και να τους έβλεπε. Τα μάτια άρχισαν πάλι να υγραίνουν και γρήγορα τα σκουπίζω. Πρέπει να είμαι δυνατή, δεν πρέπει να καταλάβει κάτι.
"Η πόρτα είναι έτοιμη δεσποινίς " Λέει ο μάστορας που εδώ και μισώ ώρα έφτιαχνε την πόρτα.Γυρνάω και του χαμογελάω αφού τον πληρώσω και τον ευχαριστήσω,εκείνος φεύγει και μένω μόνη πάλι.
Βάζω μία ταινία να δω και βολεύομαι στο καναπέ. Ενώ βλέπω την ταινία νιώθω συνεχώς κάτι να ακουμπάει το πόδι μου και να το γρατζουνάει ελαφρά. Σηκώνομαι και αρχίζω και ψάχνω στις μαξιλάρες του καναπέ. Βρίσκω ένα χαρτάκι, πως και δεν το είδα όταν καθάριζα; Το ανοίγω και μέσα βλέπω γραμμένες με σκούρο μελάνι ονόματα άγνωστα για εμένα.
Ρίτα Σάρα Τζόουνς , Φίλιπ Τζον Γουίλσον, Αλεξάντερ Όλιβερ Γκαρσία , Τζένη - Τόμας Μίλλερ.
Τι είναι όλα αυτά; Πρέπει να έπεσαν από τους τύπους. Κοιτάζω το τελευταίο όνομα και βλέπω το δικό μου και της μαμάς μου! Θεέ μου ξέρουν και την μαμά μου. Λογικά τα υπόλοιπα ονόματα ανήκουν σε ανθρώπους που κυνηγάνε ή που έχουν σκοτώσει. Ξαφνικά η πόρτα χτυπάει, βάζω γρήγορα το χαρτάκι στην τσέπη μου και κοιτάζω το ρολόι , δύο. Η μαμά είπε ότι θα επιστρέψει απόγευμα. Σηκώνομαι φοβισμένη και πηγαίνω στο παράθυρο για να δω ποιος είναι. Κοιτάζω διστακτικά έξω και βλέπω τον Τζακ να κρατάει ένα τάπερ. Θεέ μου ευχαριστώ! Όπα τι θέλει αυτός!
"Γεια." Λέω και κοιτάω το τάπερ.
"Γεια, αυτό είναι για σένα, είναι κοτόσουπα το έφτιαξε η Μαίρη για σένα." Λέει και μου το δίνει.
"Ευχαριστώ πολύ" Λέω και το παίρνω. Κάθεται για λίγο στην πόρτα και με κοιτάει, δεν μιλάμε.
"Θέλεις να περάσεις μέσα βλέπω ταινία."Προτείνω και δέχεται. Μπαίνει μέσα και κάθεται στον καναπέ ενώ εγώ πάω να φέρω ποπ κορν. Κάθομαι λίγο πιο μακριά από αυτόν και βάζω την ταινία από την αρχή.
Εδώ και μία ώρα καθόμαστε σε ησυχία κανείς δεν μιλάει. Ο Τζακ φαίνεται να έχει πορωθει με την ταινία , είναι δράσης. Εγώ πάλι την έχω ξαναδεί οπότε βαριέμαι.
"Πως και δεν πήγες σχολείο σήμερα; " Ρωτάει ενώ δεν έχει πάρει το βλέμμα του από την οθόνη.
"Μίλησα να την μητέρα μου και είπε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να μείνω άλλη μια μέρα. Εσύ; " Λέω
"Το έπαιξα άρρωστος. " Λέει ξερά.
"Όσο αφορά εχθές νομίζω μου οφείλεις κάποιες απαντήσεις." Λέω με θαρρος. Αυτή την φορά γυρνάει και με κοιτάει.
"Δεν σε αφορά Ντάρσυ! " Λέει ενοχλημένος και αγανακτησμένος.
"Με αφορά όταν μπαίνουν στο σπίτι μου και θέλουν να με σκοτώσουν!" Λέω θυμωμένη.
"Οπότε μιλά!" Συμπληρώνω. Ο Τζακ ξεφυσσάει και περνάει τα χέρια του από τα μαλλιά του.
"Ο Σεμπάστιαν είναι από την Ισπανία και έχει μια συμμορία που ασχολείται με εμπόριο ουσιών και άλλα, είναι μοχθηρος άνθρωπος. Αυτή η συμμορία μας κυνηγάει." Λέει και συνέχιζε να με κοιτάει.
"Γιατί; " Ρωτάω .
"Είναι αρκετά αυτά Ντάρσυ. " Λέει και σηκώνεται να φύγει.
"Μαα-" Λέω θυμωμένη αλλά με διακόπτει ο Τζακ.
"Κοφτό! "Λέει και πηγαίνει με γρήγορα βήματα προς την πόρτα.
"Δεν μπορείς να το κάνεις πάντα αυτό! " Φωνάζω έξαλλη ενώ τον πλησιάζω.
"Κι όμως μπορώ! " Λέει και κλείνει την πορτα πίσω του.
"Αφού το θέλεις έτσι και εγώ θα το ανακαλύψω μόνη μου και θα αρχίσω από την λίστα." Μουρμουρίζω ενώ τον βλέπω από το παράθυρο να φεύγει.
¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤° ¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°
Hey everybody! ★
Τι κάνετε;
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα σχόλια σας είναι πολύ ενθαρρυντικά!♥
Επόμενο : Παρασκευή
Ψηφίστε και σχολιάστε παρακαλώ
◆See ya chicas◆
YOU ARE READING
Οι Γείτονες
Mystery / ThrillerΌλοι έχουμε γείτονες. Καλούς,κακούς,σπαστικούς,γελοίους , φιλόξενους. Όμως οι δικοί μου γείτονες άνηκαν σε μία κατηγορία που δεν μπορούσα να φανταστώ. -_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_- |Η Ντάρσυ Στέφανη Άντερσον είναι ένα συνηθισμένο δεκ...
