Οι Γείτονες

Chapter_27

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

ΜΕΡΙΑ ΤΖΑΚ( σας έφεξε πάλι!)

"Ντάρσυ;" λέω και μένω άφωνος. Τι κάνει εδώ;
"Κούληηη μουυ" λέει και πάει να πέσει αλλά ευτυχώς προλαβαίνω και την πιάνω.Μυρίζει αλκοόλ, μέθυσε! Λογικά ο χλεχλές ευθύνεται για αυτό!
"Που είναι η μαμά σου Ντάρσυ" την ρωτάω μα αμφιβάλλω άμα θα θυμάται να μου απαντήσει.
"Τ-Ταξιζάκι" λέει και χαχανίζει.
"Έλα μέσα" λέω και την τραβάω μέσα στο σπίτι.
Αχ ρε Ντάρσυ!

Πριν τρεις ώρες...

ΜΕΡΊΑ ΝΤΑΡΣΥ

"Καλύτερα τελικά που κάτσαμε εδώ" λέει ο Έρικ προσπαθώντας να ανοίξει κουβέντα μιας και μία ώρα δεν μιλάμε και πολύ.
"Ναι ερχόμαστε συχνά εδώ με την Κέλλυ, μας είναι κάτι σαν στέκι" λέω και κοιτάω έξω από το παράθυρο. Μακάρι να μην είχα δεχτεί και να καθόμουν τώρα με το ποπ κορν μου και να έβλεπα καμιά ταινία ή να έπρηζα την Κέλλυ στα τηλέφωνα μέχρι να το σηκώσει. Ούτε ο Έρικ ξέρει κάτι για εχθές που θα συναντιόταν με την Μάριο. Η μαμά της δεν απαντάει,ανησυχώ!
"Ντάρσυ!Με ακούς;" λέει και με σκουντάει ο Έρικ.
"Εε ναι τι;"
"Σε χαιρέτησε ένας τύπος, αυτός εκεί στη μπάρα" κοιτάζω στην μπάρα και βλέπω τον Τριπ.
'Θα έρθω σε ένα λεπτό" λέω και σηκώνομαι από την θέση μου. Περπατάω χαμογελαστή
προς το μέρος του μιας και είναι μία διαφυγή από το βαρετό ραντεβού μου.

"Γεια" λέω και κάθομαι σε μία καρέκλα.
"Μπα! Τώρα μας χαιρετάς;" λέει και γελάμε.
"Συγνώμη κάπου ταξίδευα" λέω.
"Δεν περνάς καλά ε;" ρωτάει και δείχνει τον Έρικ που μιλάει στο κινητό του.
"Ναι ίσως να ήθελα κάποιον άλλο στη θέση του" λέω και κατσουφιάζω.
"Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως θέλουμε" λέει και χαμογελάει δίνοντας μου κουράγιο.
" Μέχρι τι ώρα δουλεύεις;" ρωτάω προσπαθώντας να αλλάξω θέμα.
"Σήμερα εγώ κλείνω το μαγαζί μαζί με τον Πίτερ" λέει και δείχνει ένα άνδρα γύρω στα είκοσι να σερβίρει.
"Ωραία θα περάσω να τα πούμε πιο μετά" λέω και αρχίζω να απομακρύνομαι.

Πλησιάζω πάλι στο τραπέζι μας όπου ο Έρικ συνεχίζει να μιλάει στο κινητό του. Κάθομαι μα δεν πιστεύω να το έχει καταλάβει. Περιμένω κανένα πεντάλεπτο να τελειώσει το τηλεφώνημα του και μετά στρέφει την προσοχή του σε εμένα. Επιτέλους.

"Συγνώμη για αυτό" λέει.
"Δεν πειράζει"
"Λοιπόν που είχαμε μείνει;" ρωτάει.
"Δεν ξέρω" απαντάω, για να πω την αλήθεια δεν νομίζω να συζητάγαμε κάτι πριν χτυπήσει το κινητό του. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το ραντεβού είναι άθλιο, μιλάμε για άθλια θέματα.
"Από που τον ξέρεις αυτόν;" ρωτάει και δείχνει τον Τριπ πίσω από την μπάρα να φτιάχνει μία παραγγελία.
"Τον γνώρισα εδώ" απαντάω και μετά κανένας μας δεν μιλάει.
Τέλεια όπως πάει θα κοιμηθώ εδώ πέρα.Αλλά καλά να πάθω ας μην δεχόμουν, τι κάνω εδώ με τον Έρικ ενώ δεν μου αρέσει και αυτός περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να κάνει κίνηση. Καλύτερα να μην είχα έρθει! Άλλα ποιος άκουγε την μαμά μου, θα με έλεγε γεροντοκόρη για ένα μήνα.
"Ξέρεις από την στιγμή που γνωριστήκαμε ήθελα να σου πω ότι μου αρέσεις" λέει και μου πιάνει το χέρι. Ωχ κάνει κίνηση. Γιατί να μην έκανε κίνηση και ο Τζακ; Γιατί να μην έβγαινα ραντεβού μαζί του; Γιατί να είναι τόσο μαλάκας; Τόσα γιατί καμία απάντηση.
"Ναι κοίτα-"
"Το ξέρω ότι δεν είσαι έτοιμη για μία σχέση αλλά γιατί να μην το δοκιμάσουμε τουλάχιστον;" λέει και μου χαμογελάει στο τέλος. Αυτό ήταν θα του πω ότι μου αρέσει κάποιος άλλος και ότι τον βλέπω μόνο φιλικά να τελειώνουμε!
"Δεν είναι μόνο ότι δεν είμαι έτοιμη για μία σχέση αλλά ξέρεις Τζακ μου αρέσει κάποιος άλλος και-" σταματάω μόλις συνειδητοποιώ τι είπα. Τα έκανα σκατά πάλι! Μπράβο σου Ντάρσυ.
Ο Έρικ αφήνει το χέρι μου απότομα και πέφτει πίσω στην καρέκλα του θυμωμένος. Γελάει λίγο και μετά σηκώνεται και μαζεύει τα πράγματα του.
"Συγνώμη Έρικ ,αλήθεια δεν το ήθελα" λέω και σηκώνομαι και εγώ μαζί του. Δεν λέει τίποτα αντιθέτως περπατάει γρήγορα προς την έξοδο με εμένα να τον ακολουθώ από πίσω. Ο Τριπ με βλέπει και μου κάνει νόημα τι έγινε αλλά εγώ δεν ασχολούμαι.
"'Ερικ συγνώμη, μην μου κρατάς μούτρα" λέω ενώ μπαίνει στο αυτοκίνητο του.
"Δεν ξέρεις πόσο εκνευριστικό είναι αυτό που κάνεις! Ας μου το έλεγες από την αρχή!" φωνάζει και κλείνει την πόρτα με δύναμη.
"Τα λέμε Ντάρσυ!" λέει και εξαφανίζεται στον δρόμο.