Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015
Ο καιρός στο Μίλτον της Γεωργίας έχει αρχίσει να γίνεται πιο ψυχρός και μουντός δίνοντας σου την αίσθηση ότι το φθινόπωρο μπήκε για τα καλά. Σφίγγω την ζακέτα μου πάνω μου προσπαθώντας να εμποδίσω να εισβάλει το κρύο μέσα.Προχωράω με γοργό βήμα στις καγκελόπορτες του σχολείου μου,που παρεμπιπτόντως μοιάζουν λες και βγήκαν από ταινία θρίλερ.Τι να πει κανείς ,το σχολείο είναι κτισμένο από το 1930 και είναι από τα λίγα στη περιοχή.
Μπαίνω στο κεντρικό διάδρομο του σχολείου όπου μαθητές τρέχουν πανικόβλητοι να προλάβουν ενώ άλλοι κάθονται και γελάνε μαζί τους.Προσπερνάω ένα ζευγαράκι που είναι στριμωγμένο σε μία γωνίτσα και φτάνω επιτέλους στο ντουλάπι μου. Το ανοίγω και αρχίζω να το ψαχουλεύω ελπίζοντας να βρω το τετράδιο της ιστορίας μου,ενώ ταυτόχρονα σκέφτομαι το πρόγραμμα μου.
"Καλημέρα" Λέει η Κέλλυ, η κολλητή μου και η μόνη συντροφιά μου από το νηπιαγωγείο.
"Μέρα" Λέω νυσταγμένη, το πρωινό ξύπνημα δεν είναι το φόρτε μου.
"Οουυ κάποια δεν έχει όρεξη" Λέει και γελάει ενώ περπατάμε στο διάδρομο
"Φυσικά και δεν έχω όρεξη όταν έχω πρώτη ώρα με τον Κ.Γουίλιαμς-ΚΑΠΗ " Λέω και η Κέλλυ γελάει. Το κουδούνι χτυπάει και έτσι αναγκαζόμαστε να χωριστούμε.
"Προσπάθησε να μην κοιμηθείς" Φωνάζει η Κέλλυ από το βάθος του διαδρόμου και γελάω.
Μπαίνω μέσα στην αίθουσα της ιστορίας και κάθομαι σε ένα από τα μεσαία θρανία. Σιγά σιγά η αίθουσα γεμίζει και ο θόρυβος αυξάνεται κάνοντας δυσκολότερο για μένα να κοιμηθώ πάνω στο θρανίο.Τελευταίος μπαίνει ο Κ.Γουίλιαμς-ΚΑΠΗ, είναι ένας γέρος γύρω στα 65 που αρνείται να πάρει σύνταξη. Έχει γκρι μαλλιά και το πρόσωπο του είναι γεμάτο σημάδια ,πάντα κρατάει μία μεγάλη μαγκούρα και φοράει τα ίδια μαύρα στρογγυλά γυαλιά εδώ και 10 χρόνια.Όμως σήμερα δεν μπαίνει μόνος του.Πίσω του ακολουθεί ένα ψηλό παιδί της ηλικίας μας. Έχει μαύρα μαλλιά και γαλάζια μάτια ενώ στα χέρια του απλώνονται τατουάζ. Η τάξη μένει έκπληκτη να τον κοιτάει μέχρι που ο Κ.Γουίλιαμς-ΚΑΠΗ αποφασίζει να τον συστήσει στην τάξη.
"Καλημέρα.Φέτος θα έχουμε ένα καινούργιο παιδί στην τάξη, τον Τζακ Τζόνσον .Ελπίζω να τον κάνετε να νιώσει ευπρόσδεκτος. Μπορείς να καθίσεις." Λέει το ΚΑΠΗ και ο Τζακ έρχεται και κάθεται δύο θέσεις πίσω μου. Γυρνάω πίσω και κοιτάω για άλλη μια φορά τα μάτια του, τα οποία μου έχουν τραβήξει την προσοχή,όμως με πιάνει να τον χαζεύω και έτσι γυρνάω ντροπιασμένη μπροστά μου και με αυτόν να έχει σχηματίσει ένα ειρωνικό χαμόγελο στα χείλη.
Το μάθημα γενικά πέρασε εύκολα.Ευτυχώς ο ΚΑΠΗ αποφάσισε ότι δεν είναι η σωστή μέρα για να γράψουμε τεστ , έτσι η μέρα πέρασε χωρίς άγχος και δράματα. Δυστυχώς όμως σήμερα περπατάω μόνη μου στο σπίτι μου μιας και η Κέλλυ έπρεπε να μείνει για να δηλώσει υποψηφιότητα για το δεκαπενταμελές του σχολείου. Η Κέλλυ γενικά είναι μέσα σε όλα. Παίρνει μέρος σε διαγωνισμούς εκπροσωπώντας το σχολείο, ανήκει στην θεατρική ομάδα, στην ομάδα ποδοσφαίρου και ζωγραφικής. Γενικά είναι πολυάσχολη.
Το σπίτι μου είναι μία πανέμορφη δυόροφη μονοκατοικία. Έχει τις αποχρώσεις του μπεζ και του άσπρου εξωτερικά, στην συνέχεια απλώνεται ένας κήπος με λουλούδια και ένα δέντρο το οποίο βρίσκεται δίπλα από το παράθυρο μου. Όλα τα σπίτια της γειτονίας έχουν κήπο και φράχτες για να ορίζουν τα όρια.Έτσι και στον δικό μας κήπο υπάρχουν φράκτες που μας χωρίζουν από το διπλανό σπίτι που είναι ακατοίκητο εδώ και 10 χρόνια.
Όμως αυτό φαίνεται να αλλάξει. Το φορτηγό μιας μεταφορικής έχει κλείσει τον δρόμο έξω από το διπλανό σπίτι.Ένα πράγμα σημαίνει αυτό... Καινούργιοι γείτονες.Τέλεια.
YOU ARE READING
Οι Γείτονες
Mystery / ThrillerΌλοι έχουμε γείτονες. Καλούς,κακούς,σπαστικούς,γελοίους , φιλόξενους. Όμως οι δικοί μου γείτονες άνηκαν σε μία κατηγορία που δεν μπορούσα να φανταστώ. -_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_- |Η Ντάρσυ Στέφανη Άντερσον είναι ένα συνηθισμένο δεκ...
