Οι Γείτονες

Chapter_13

Την ίδια μέρα...


"Τι;" Ρωτάω πανικοβλημένη. Όταν οι γονείς μου χώρισαν την κηδεμονία μου την πήρε η μαμά μου φυσικά,αλλά μερικές φορές πήγαινα κανένα σαββατοκύριακο στον μπαμπά.
"Για πόσο;" Συμπληρώνω.
"Για την υπόλοιπη χρονιά,θα περάσουμε καλά,θα έρθουμε και πιο κοντά!"Λέει.
"Μαμά εσύ το ξέρεις αυτό;" Ρωτάω και η μαμά μου με κοιτάει με ένοχο βλέμμα.
"Είναι καλή ιδέα Ντάρσυ έχεις καιρό να μείνεις με τον πατέρα σου." Λέει χαμογελώντας.
"Όχι! Δεν έρχομαι." Λέω και βλέπω τον πατέρα μου να απογοητεύεται.
"Γιατί όχι; Θέλω να σου γνωρίσω και κάποια." Λέει ο μπαμπάς μου. Κάποια;
"Ξέρεις τα τελευταία δύο χρόνια βγαίνω με μία άλλη γυναίκα. Την λένε Άλεξ είναι πολύ καλή και ανυπομονεί να σε γνωρίσει." Λέει.
"Τι καταλαβαίνεις όταν σου λέω όχι! Δεν φεύγω και δεν θέλω να γνωρίσω την Άλεξ!" Λέω θυμωμένη. Με εκνευρίζει το γεγονός που ο μόνος λόγος που μου είπε να μείνω μαζί του είναι για να γνωρίσω την Άλεξ. Πως μπόρεσε να μην μου πει όλο αυτόν τον καιρό ότι βγαίνει με άλλη γυναίκα! 
"Ντάρσυ χαμήλωσε τον τόνο της φωνής σου!" Λέει αυστηρά στον ίδιο τόνο με εμένα.
Δεν λέω τίποτα άλλο απλά σηκώνομαι και πάω στο δωμάτιο μου χωρίς να πω τίποτα άλλο.
"Ντάρσυ Στέφανι Άντερσον αυτό δεν τελείωσε ακόμα!" Φωνάζει.  
Είναι περίεργο που ο μπαμπάς βγαίνει με άλλη και μου το λέει μετά από δύο χρόνια. Η μαμά ποτέ δεν μου είχε αναφέρει κάτι για τον μπαμπά ή για εκείνη.Κάθομαι στο καναπέ κάτω από το παράθυρο μου και χαζεύω έξω την βροχή. Δεν πρόκειται να πάω Νέα Υόρκη μόνο και μόνο για να γνωρίσω την Άλεξ! Έχω πιο σημαντικά πράγματα εδώ!
Την υπόλοιπη μέρα έμεινα κλεισμένη στο δωμάτιο μου ,διάβασα, ζωγράφισα ,έκανα μπάνιο οτιδήποτε για να με κρατήσει απασχολημένη. Δεν ήθελα να μιλήσουμε ακόμα για αυτό.

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015


Χτενίζω τα μαλλιά μου και φτιάχνω καλύτερα το πουλόβερ μου, αρπάζω τα κλειδιά μου και κατεβαίνω κάτω. Βλέπω την μαμά και τον μπαμπά μου να κάθονται να πίνουν καφέ στο σαλόνι.
"Καλημέρα." Μουρμουρίζω.
"Καλημέρα." Λένε και οι δύο.
"Μίλησα με το σχολείο, μπορείς να περάσεις να πάρεις το κινητό σου. Καλύτερα να μην το μάθει αυτό ο πατέρας σου" Μου λέει ψιθυριστά ενώ ετοιμάζομαι να φύγω.
"Ευχαριστώ." Λέω χαμογελώντας και την φιλάω στο μάγουλο. Για αυτό θέλω να μένω με την μαμά μου!
"Γεια" Φωνάζω και κλείνω την πόρτα πίσω μου.


Η πρώτη δουλεία που έκανα όταν μπήκα στο σχολείο ήταν να περάσω από το γραφείο και να πάρω το κινητό μου. Δεν κατάλαβα πως πέρασε η εβδομάδα χωρίς αυτό,είχα άλλα πράγματα να με απασχολούν.
Κατευθύνομαι προς την τραπεζαρία του σχολείου μαζί με την Κέλλυ συζητώντας για το ραντεβού της με τον Μάριο.Είναι αρκετά ενθουσιασμένη, την δικαιολογώ ο Μάριο φαίνεται καλό παιδί και είναι πανέμορφος.
"Ααα και το βράδυ γίνεται ένα πάρτυ στο σπίτι του! Θες να πάμε;" Ρωτάει ενώ περπατάμε για να βρούμε τραπέζι.
"Δεν ξέρω, έχει έρθει ο μπαμπάς μου από την Νέα Υόρκη." Λέω και με κοιτάει σοκαρισμένη.
"Αλήθεια! Πως και έτσι;" Ρωτάει μιας και ξέρει ότι ο μπαμπάς μου δεν με επισκέπτεται και πολύ τελευταία.
"Θέλει να έρθω μαζί του στην Νέα Υόρκη." Λέω και τα μάτια της Κέλλυ γουρλώνουν.
"Και το καλύτερο; Να γνωρίσω την Άλεξ, την γυναίκα με την οποία βγαίνει εδώ και δύο χρόνια!" Λέω ενώ καθόμαστε στο τραπέζι μας.
"Ουαου! Αυτές είναι εξελίξεις! Η Λουίσια τι λέει για όλο αυτό;" Ρωτάει.
"Φαίνεται να συμφωνεί και αυτό με εκνευρίζει ακόμα περισσότερο!" Λέω θυμωμένη.
"Κοίτα ίσως θα ήταν καλό να πας, θα είσαι πιο ασφαλής εκεί" Λέει διστακτικά.
"Κέλλυ όχι και εσύ!" Λέω.
"Καλά καλά!" Λέει και σηκώνει τα χέρια ψηλά.
"Εμ συγνώμη που διακόπτω, αλλά Κέλλυ μπορώ να σου μιλήσω λίγο;" Ρωτάει ο Μάριο και το χαμόγελο της Κέλλυ μεγαλώνει.
"Φυσικά." Λέει ενώ με κοιτάει και εγώ της κλείνω το μάτι.
Η Κέλλυ και ο Μάριο απομακρύνονται από την τραπεζαρία και έτσι μένω μόνη μου.Δεν περνάει ούτε ένα λεπτό και...
"Τι κάνεις;" Σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω τον Τζακ να κάθεται χαλαρός στην θέση της Κέλλυ.
"Καλά" Λέω και τον κοιτάω περίεργα.
"Εχθές άκουσα φωνές από το σπίτι σου,όλα καλά;" Ρωτάει.
"Ναι απλώς μία διαμάχη που είχα με τον μπαμπά μου." Λέω.
"Με τον μπαμπά σου; Πως και δεν είχε έρθει στο σπίτι μας για φαγητό;Τι έγινε;" Ρωτάει,φαίνεται να ενδιαφέρεται,αλλά καταντάει να γίνεται αδιάκριτος.
"Να μην σε νοιάζει! Εσύ μου λες για τους τύπους από το δασάκι;" Λέω και 1-0 !
"Καλά!Λες και με νοιάζει!" Λέει και σηκώνεται νευριασμένος από το τραπέζι μου και φαίνεται να εκνευρίζεται.
"Άμα θες να ξεσπάσεις γίνεται ένα πάρτι. Κατά τις οχτώ θα πάω,άμα έρθεις οχτώ να είσαι κάτω από το σπίτι σου. Τα λέμε!" Λέει και εξαφανίζεται από μπροστά μου. Εντάξει αυτό δεν το περίμενα! Δηλαδή τώρα μου ζήτησε να πάω στο πάρτι μαζί του; Σαν ραντεβού; Μα τι λέω,φυσικά και όχι!
Όπως και να χει τελικά αυτό το πάρτι ίσως και να μην είναι τόσο κακή ιδέα! 

¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤

Hey everybody!☆
#2 σε Μυστήριο/Θρίλερ/Τρόμου
 OMG!OMG!OMG! 
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!
!Ετοιμαστείτε ψυχολογικά για το επόμενο κεφάλαιο!
Επόμενο : Κυριακή
Σχολίασε και ψηφίστε παρακαλώ★

◆See ya chicas◆