Οι Γείτονες

Chapter_41

Την ίδια μέρα...



"Δεν μπορεί" μουρμουρίζω ενώ κάθομαι στον καναπέ. 

Τόσο καιρό με βοηθούσε η Λέξα; Αυτό και αν είναι περίεργο. Αλλά γιατί; Είπε ότι και αυτή θέλει την ήρεμη ζωή της πίσω,αλλά τι ξέρω εγώ για την ζωή της πριν; Μπορεί να λέει ψέμματα,αλλά γιατί να με βοηθούσε τόσο καιρό; Ή γιατί να μου λέει για την Κέλλυ;

Με έχει μπερδέψει η όλη κατάσταση. Η Λέξα προδίδει τα ξαδέλφια της για να βοηθήσει και εγώ τώρα πρέπει να την θεωρήσω σύμμαχο για αυτό; Αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο για αυτό.

Τις σκέψεις μου τις διακόπτει το κουδούνι,έτσι σηκώνομαι μπερδεμένη από την όλη φάση και πάω να ανοίξω. 

"Γεια" λέω στον Τζακ ο οποίος στέκεται στην πόρτα μου χαμογελώντας.

"Χρόνια πολλά" λέει αυτός και τότε παρατηρώ την τούρτα που κρατάει στα χέρια του με τα δεκαεφτά κεράκια. Χαμογελάει σαν χαζός και έχει κοκκινίσει,ντρέπεται!

"Δεν πιστεύω να θες να σου πω και το τραγουδάκι;" λέει και κοκκινίζει πιο πολύ ενω εγώ τον κοιτάω με ένα χαζό χαμόγελο στα χείλη.

"Ευχαριστώ πολύ,πως ήξερες ότι έχω γενέθλια;" ρωτάω ενώ περνάει μέσα με δική του πρωτοβουλία αφού εγώ τον είχα τόση ώρα και περίμενε.

"Όποιος νοιάζεται μαθαίνει!" λέει και μου κλείνει το μάτι ενώ αφήνει την τούρτα στο τραπεζάκι του σαλονιού. 

"Πάω να φέρω κουταλάκια" λέω και φεύγω για την κουζίνα συνεχίζοντας να χαμογελάω σαν χαζή.

"Εντάξει" λέει και βολεύετε καλύτερα στον καναπέ. 

Μπαίνω στην κουζίνα και παίρνω μαζί μου τα κουταλάκια μαζί με δύο ποτήρια νερό. 

"Δεν το περίμενα" λέω όταν κάθομαι δίπλα του αφήνοντας τα πράγματα στο τραπεζάκι.

"Ποιο;" λέει και πλησιάζει κοντά με ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη.

"Την τούρτα" λέω χαμογελώντας.

"Δεν πειράζει" λέει και φιλάει απαλά τραβώντας με να ανέβω πάνω του.

"Ναι πρέπει να σου πω για την Λέξα" λέω και τον σπρώχνω ελαφρά, νιώθοντας τύψεις που τον απορρίπτω έτσι.

"Μπορεί να περιμένει" λέει παραπονεμένος και εγώ τον κοιτάζω με αυστηρό βλέμμα.

"Καλά καλά πες!" λέει και κάθεται πίσω στην θέση του.

"Πρέπει να το δεις αυτό, είναι πολύ σημαντικό" λέω και του δείχνω την συνομιλία με την Λέξα στο σημειωματάριο.

Το παίρνει με κοιτάει εξεταστικά και εγώ τον ενθαρρύνω να το διαβάσει και αυτό κάνει. Από την πρώτη κιόλας πρόταση η έκφραση του αλλάζει γίνεται επιθετική και σκληρή. Που να διαβάσει την συνέχεια. 

"Και τι έγινε μετά; Απλά έφυγε; Δεν μπορεί!" λέει υψώνοντας τον τόνο της φωνής του.

"Διάβασε αυτό" του λέω και το αρπάζει από τα χέρια μου.

Τα μάτια του γουρλώνουν και κουνάει το κεφάλι του αρνητικά.

"Δεν πιστεύω να την εμπιστεύεσαι έτσι;" ρωτάει.

"Την εμπιστεύομαι όχι τελείως αλλά δεν έχω και άλλη επιλογή! Ξέρει για την Κέλλυ και είναι πρόθυμη να βοηθήσει" λέω θυμωμένη.

"Αυτό είναι το πρόβλημα με σένα, εμπιστεύεσαι τους γύρω σου εύκολα!" φωνάζει νευριασμένος.

"Τζακ όχι!"

"Ναι Ντάρσυ! Πρώτα τον Έρικ μετά την Λέξα! Γαμώ είναι ξαδέλφια τι δεν καταλαβαίνεις!"

"Αυτό δεν ισχύει μπορεί και αυτή να θέλει να τελειώσει αυτή η ιστορία" φωνάζω και εκείνος σηκώνεται από τον καναπέ νευριασμένος τραβώντας τα μαλλιά του.

"Ναι μπορεί,όπως μπορεί με την πρώτη ευκαιρία να σε σκοτώσει! Σταμάτα να εμπιστεύεσαι τους πάντες!" φωνάζει.

"Δεν εμπιστεύομαι τους πάντες!" φωνάζω πίσω και σηκώνομαι όρθια.

"Ναι το είδαμε αυτό και με τον Τριπ!" φωνάζει.

"Πως τολμάς να ανακατεύεις τον Τριπ σε αυτό!" φωνάζω, έχει περάσει κάθε όριο αυτή την φορά.

"Ο τύπος σίγουρα είναι μπλεγμένος σε αυτό! Και σίγουρα σε γουστάρει!" φωνάζει και έρχεται πιο κοντά μου δείχνοντας με με τον δείκτη του χεριού του.

"Τζακ τι λες!" φωνάζω αγανακτισμένη.

"Την αλήθεια!" φωνάζει και σηκώνει τα χέρια του ψηλά.

"Σταμάτα επιτέλους να το παίζεις ότι τα ξέρεις όλα εντάξει!Είναι ένας απλός σερβιτόρος! Δεν φταίει αυτός άμα εσύ ζηλεύεις, έτσι και αλλιώς δεν είμαστε καν σε σχέση!" φωνάζω και τα μάτια του κοκκινίζουν από θυμό.

Δεν μιλάει απλά αρχίζει και περπατάει προς την εξώπορτα.

"Τζακ όχι!" φωνάζω και τα μάτια μου βουρκώνουν. 

"Μην φύγεις" λέω και πέφτω πάνω του και το σώμα του χαλαρώνει λίγο.

Μένουμε για αρκετή ώρα έτσι. Δεν μου αρέσει όταν τσακωνόμαστε, μετά δεν μιλάμε για μέρες και αυτό με σκοτώνει.

Τραβιέται πίσω και τον τραβάω προς τον καναπέ. Καθόμαστε κοντά ο ένας με τον άλλον και φέρνω την τούρτα στον καναπέ. Του δίνω το κουταλάκι του και μου χαμογελάει. Αρχίζουμε να τρώμε χωρίς να μιλάμε κοιτώντας την μαύρη οθόνη της τηλεόρασης. 
Τι ποιο φυσιολογικό;

Ξαφνικά αφήνει το κουταλάκι κάτω και γυρνάει και με κοιτάζει.

"Ίσως ζηλεύω, ίσως! Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Τριπ είναι αθώος" μουρμουρίζει και κοιτάει τα χέρια του. 

"Δεν χρειάζεται να ζηλεύεις ούτε να τον υποπτεύεσαι" λέω και προσπαθώ να βγάλω από τον μυαλό του τον Τριπ σαν εχθρό.

"Χμ! Θα το δούμε αυτό" λέει και γελάει ελαφρά,ειρωνικά θα έλεγα αλλά δεν το σχολιάζω.

"Ωστόσο" λέει και με σπρώχνει πίσω στον καναπέ και εκείνος ανεβαίνει πάνω μου.

"Ας γυρίσουμε στο θέμα μας πριν την Λέξα" λέει και με φιλάει.

"Στα γενέθλια της κοπέλας μου ας πούμε" λέει και τον κοιτάω μπερδεμένη αλλά εκείνος συνεχίζει να με φιλάει.

"Δεν νομίζω να δέχτηκα ποτέ" λέω και τον απομακρύνω με χίλια ζόρια.

"Δεν νομίζω να σε ρώτησα ποτέ" λέει και ξανακλείνει την απόσταση μεταξύ μας.





Hey Everybody☆

Είναι από τις λίγες φορές που βάζω στην ώρα μου οπότε χαρείτε! :")
Πως σας φάνηκε; Είχαμε και καυγά του Τζάρσυ...
Αλλάαα είχαμε ωραίο τέλος... μην παραπονιέστε❤
Γκούχου γκούχου κάποιος ζηλεύει...
Ο Τζακ δεν εμπιστεύεται την Λέξα εσείς τι λέτε;
Πάντως γλυκιά η χειρονομία με την τούρτα❤
Τραγούδι λίγο άκυρο αλλά μάρεσε!
Γιατί όπως ξέρετε i love The Chainsmokers❤  
ΑΥΤΑΑΑ....
Καλό σαββατοκύριακο κοπέλια!
Να κοιμηθείτε πολύ!❤  
Καιι να βγείτε πολύ!❤
Επόμενο (αν όλα πάνε καλά) : Κυριακή

Τα λέμε!❤❤

Σχολιάστε και ψηφίστε παρακαλώ!

◆See ya chicas◆