Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015
Η επόμενη μέρα δεν άργησε να έρθει και να με βρει να προσπαθώ να καλύψω την κοκκινίλα που άφησε ο Τζακ στον λαιμό μου. Μα πως δεν το είχα δει πιο πριν; Απλώνω καλύτερα μία μικρή ποσότητα από το μεικάπ της μαμάς μου μιας και εγώ δεν έχω καλλυντικά,ώστε να μην φαίνεται τίποτα. Γιατί όμως να μου πει ψέμματα;
Κοιτάζω το κινητό μου και συνειδητοποιώ ότι πρέπει να φύγω εγκαίρως άμα θέλω να προλάβω την πρώτη ώρα και να τα ψάλλω στην Κέλλυ που δεν έχει δώσει σήμα ζωής όλο το σαββατοκύριακο! Αρπάζω τα κλειδιά μου μαζί με την τσάντα μου και κατεβαίνω τρέχοντας τις σκάλες.
Μπαίνω μέσα στον διάδρομο του σχολείου όπου όλοι τρέχουν σαν τρελοί για ακόμη μία φορά. Ευτυχώς έφτασα δέκα λεπτά νωρίτερα οπότε έχω χρόνο να βρω την Κέλλυ. Αρχίζω να περπατάω με γρήγορα βήματα προς το ντουλάπι της ελπίζοντας να την βρω εκεί.
Μετά από πέντε λεπτά βρίσκομαι λίγα μέτρα από το ντουλαπάκι της και είναι εκεί. Φοράει ακουστικά ενώ διαβάζει ένα βιβλίο. Δείχνει όμως κάπως θλιμμένη, κάτι έχει. Πλησιάζω και στέκομαι μπροστά της, εκείνη με βλέπει και το μόνο που κάνει είναι απλά να στρέψει ξανά το βλέμμα της στο βιβλίο και να μου γυρίσει την πλάτη. Την σκουντάω αλλά με αγνοεί Μα τι έχει πάθει! Τι τραβάω τα ακουστικά και αναγκάζεται να γυρίσει να με αντικρίσει.
"Καλημέρα και σε σένα!" λέω λίγο εκνευρισμένη.
"Καλημέρα" μουρμουρίζει και κλείνει το ντουλάπι της.
"Τι έχεις; Σε έπαιρνα όλο το σαββατοκύριακο και δεν απαντούσες, όλα καλά;" ρωτάω πιο ήρεμα μα εκείνη γυρνάει και αρχίζει να περπατάει αφήνοντας με πίσω.
"Έι! Κέλλυ που πας;" ρωτάω και την ακολουθώ.
"Τίποτα Ντάρσυ όλα καλά, τα λέμε" λέει και χάνεται μέσα στο πλήθος.
Τι στο καλό την έπιασε;
Παίρνω την αντίθετη κατεύθυνση με αυτήν μιας και η τάξη της ιστορίας δεν είναι από εκεί.Δεν θα περάσει αυτό Κέλλυ! Βγάζω το κινητό μου και στέλνω μήνυμα στον Τριπ.
"Η Κέλλυ δεν μου μιλάει για κάποιο λόγο..."
Πατάω το κινητό μου και μετά φιλάω το κινητό μου στην τσέπη μου. Μπαίνω στην αίθουσα του ΚΑΠΗ και κάθομαι σε ένα από τα τελευταία θρανία. Ο ΚΑΠΗ δεν έχει βρεθεί ακόμα, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο μας ζήτησαν να έρθουμε σήμερα στην αίθουσα του αντί να κάνουμε κενό.
Η αίθουσα γεμίζει και ο Τζακ κάθεται στο διπλανό θρανίο. Προσπαθώ να μην τον κοιτάω αν και αυτός με αγνοεί από την ώρα που μπήκε. Θέλω τόσο πολύ να τον ρωτήσω τι κάναμε όταν ήρθα σπίτι του. Αλλά από την μία φοβάμαι να μάθω, από την άλλη ντρέπομαι να ρωτήσω. Κοιτάζω διστακτικά προς το μέρος του και τον πιάνω να παίζει με το κινητό του. Τα σκουρόχρωμα μαλλιά του πέφτουν ελαφρά στα μάτια του ενώ το βλέμμα του είναι προσηλωμένο στην οθόνη του κινητού του.
"Καλημέρα" λέει ένας άγνωστος κύριος που έχει εισβάλει στην αίθουσα με γρήγορο βήμα. Αφήνει τα πράγματα του στο γραφείο του και όλοι μας τον κοιτάμε έκπληκτοι.
"Είμαι ο καινούργιος καθηγητής της ιστορίας σας, μιας και ο Κ. Γουίλιαμς απουσιάζει εδώ και καιρό" λέει και όλοι απογοητευόμαστε για κάποιο λόγο.
"Ονομάζομαι Τζέιμς Έντγουάρτ,αλλά μπορείτε να με φωνάζεται Κ.Έντγουαρτ. Παρακαλώ κάποιος να με ενημερώσει για την ύλη που είχατε καλύψει με τον Κ.Γουίλιαμς" λέει και αμέσως η Σάρα σηκώνει το χέρι της.
Αντικατέστησαν τον ΚΑΠΗ. Δηλαδή δεν θα τον δούμε ξανά. Δεν καταλαβαίνω η αστυνομία δεν έχει σταματήσει τις έρευνες! Πως μπορούν να τον αντικαταστήσουν έτσι απλά, διδάσκει τόσα χρόνια εδώ! Δεν μπορούν να φέρουν ένα άγνωστο καθηγητή που συμπεριφέρεται λες και είναι ρομπότ! Δεν είμαι η μόνη που το σκέφτεται αυτό, όλη η τάξη είναι το ίδιο συγκλονισμένη.
Κοιτάω τον Τζακ δίπλα μου. Έχει κατεβάσει το βλέμμα του και φαίνεται νευριασμένος. Θυμάμαι τότε που μίλησε με τον αστυνόμο, έδειξε να ενδιαφέρεται. Μα τώρα είναι τόσο απογοητευμένος και έξαλλος με την απόφαση του σχολείου.
Ξαφνικά σηκώνεται, όλα τα βλέμματα πέφτουν πάνω του και εκείνος με γρήγορα βήματα αποχωρεί από την αίθουσα χτυπώντας την πόρτα πίσω του με δύναμη.
Είναι η ώρα του μεσημεριανού και εγώ αντί να τρώω ψάχνω σε όλο το σχολείο τον Τζακ και την Κέλλυ. Το κοινό σημείο τους είναι ότι θέλω και από τους δύο εξηγήσεις! Το κινητό μου δονείται και σταματάω, μήνυμα από τον Τριπ.
"Προσπάθησε να της μιλήσεις με το μαλακό όμως! Κάτι θα έχει συμβεί λογικά για να συμπεριφέρεται έτσι"
Αυτό θα κάνω! Σκέφτομαι αλλά δεν απαντάω στον Τριπ το διάλειμμα δεν θα κρατήσει για πάντα. Βγαίνω στο προαύλιο και βρίσκω την Κέλλυ να κάθεται στο παγκάκι, μόνη της. Την πλησιάζω και κάθομαι δίπλα της.
" Τι έγινε Κέλλυ;" την ρωτάω μα εκείνη συνεχίζει να κοιτάει ευθεία, αγνοώντας με ξανά.
Τέλεια!
Τι έχει; Μήπως έκανα κάτι εγώ; Αλλά τι;
"Ντάρσυ! Θέλω για λίγο καιρό να με αφήσεις μόνη μου, στην ησυχία μου" λέει απότομα αλλά δεν με κοιτάει.
"Γιατί;" ρωτάω μιας και δεν μπορώ να την καταλάβω.
"Απλά κάνε αυτό που σου λέω" απαιτεί και σηκώνεται να φύγει.
"Μα Κέλλυ τι έχει γίνει; Τι έχεις;" ρωτάω και την αρπάζω από το χέρι. Αυτή όμως τραβιέται και αρχίζει να περπατάει μακριά μου.
"Κέλλυ!" φωνάζω μα το μόνο που κάνει είναι να αυξήσει τον ρυθμό της.
Μα τι στο καλό;
¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤
Hey Everybody!☆
Συγνώμη άμα ξενερώσατε με αυτό το κεφάλαιο...
But όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο! Don't forget that!
Συγνώμη που άργησα η κακούργα!
Αλλά συνειδητοποιώ ότι τελειώνει το καλοκαίρι και πρήζω τους πάντες να πάμε θάλασσα!
Τέλος πάντων στα δικά μας τώρα!
Τι πιστεύεται ότι τρέχει με την Κέλλυ;
I am waiting for comments!!
Τα λέμε!
Επόμενο: Δευτέρα- Τρίτη
Σχολιάστε και ψηφίστε παρακαλώ!
◆See ya chicas◆
YOU ARE READING
Οι Γείτονες
Mystery / ThrillerΌλοι έχουμε γείτονες. Καλούς,κακούς,σπαστικούς,γελοίους , φιλόξενους. Όμως οι δικοί μου γείτονες άνηκαν σε μία κατηγορία που δεν μπορούσα να φανταστώ. -_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_- |Η Ντάρσυ Στέφανη Άντερσον είναι ένα συνηθισμένο δεκ...
