NAWET JEŚLI MIŁOŚĆ NIE TRWA WIECZNIE II JUNGKOOK NR.2

Część Bez tytułu 31

-Co tu robisz?- spytałam przyjaciela siedząc razem w naszym starym miejscu czyli w lesie. 

-Wróciłem do ciebie, musiałem- mówił chicho i opanowanie. 

-A twoja kariera?

-Jesteś ważniejsza- powiedział łapiąc mnie za rękę.

-Przeze mnie rujnujesz sobie życie- czułam się winna. 

-Oszalałaś- ścisnął dłoń jeszcze bardziej gdy mogłam poczuć jego ciepło.

-Cieszę się, że tu jesteś ale... - nie dokończyłam ponieważ przytulił mnie.

-Powiedz mi prawdę, zranił cię?

-Nie wierzy mi- odsunął się czule na mnie patrząc.

-W czym?

-Myśli, że go zdradzam. 

-Z kim niby?- był zdezorientowany. 

-Zobaczył zdjęcie jak kiedyś mnie pocałowałeś i z Sehun- osunął się ode mnie puszczając dłonie.

-Skąd je ma?- dostrzegłam w jego oczach strach.

-Nie wiem.

-Ktoś je musiał zrobić- powiedział poważnym tonem. 

-Wiem ale problem, że nie wiem kto właśnie!

-Kto to Sehun?

-Mój dobry znajomy.

-Kiedy się z nim całowałaś?- usłyszałam w jego głosie smutek. 

-Dzisiaj ale to on mnie pocałował a ja go od siebie odsunęłam od razu. To nie ja Tae-powiedziałam gdy chłopak milczał. Spoglądając na jego postać zauważyłam jak nerwowo bawi się swoimi palcami.

-Ja ci wierzę- powiedział nie spoglądając na mnie.

-Ty może tak ale Jeon?

-Kochasz go?

-Hmmm?- spojrzałam na niego pytająco gdy nadal on był skierowany w przeciwną stronę.

-Jeona... Kochasz?

-Oczywiście, że tak- popatrzył na mnie z smutkiem w oczach. 

-To nie pozwól mu odejść, będziesz w tedy cierpieć jak stracisz ukochaną osobę- powiedział wyciągając do mnie dłoń. 

-V...

-Chodź, ciemno się robi- złapałam jego dłoń i razem ruszyliśmy do domu. 

-Tae!- usłyszeliśmy głos Hobiego.

-Taehyung co tu tu robisz?- zdziwił się Rap.

-Wróciłeś!- cieszył się Jimin.

-No- przytaknął obojętnie Kim siadając na kanapę. 

-Czemu? Dopiero wyjechałeś?- pytał zszokowany Jin. 

-Musiałem, nie mogłem zostawić...-  mówiąc patrzył na mnie.

-Zostawić?- zapytał z ciekawości Park. 

-Was- dokończył V gdy nadal był wpatrzony na mnie. 

-Boram pokłóciłaś się z Jungkookiem?- zmartwił się najstarszy.  

-Ja... 

-Jeny, że nie odzywają się albo nie siedzą razem to od razu wyolbrzymiasz- dokończył za mnie Taehyung na co wywołało u mnie zdziwienie reakcji przyjaciela.

-Oni się nie opuszczają. Nie dziw mi się- dodał hyung  stojąc obok mnie- Idź do niego. 

-Muszę to zrobić- odchodząc czułam wzrok na sobie Tae. Byłam zmieszana, chcąc wejść nie pukając zostałam potrącona przez Jeona. Chłopak zbiegł po schodach do salonu krzycząc.