Ongeveer 20 jaar geleden werd Charlie geboren.
Niemand had op dat moment kunnen denken dat ze een belangrijke rol zou spelen in een andere wereld. Een wereld die volgens de meeste mensen niet bestond.
In de steek gelaten door haar ouders zoekt ze...
Selene rende gehaast door de gangen van het paleis. Nog nooit hadden de andere goden haar zo dringend opgeroepen. Ze hield zich vooral bezig met de wezens die mensen weerwolven noemen. De magische wezens die haar als hun moeder zagen.
Elke dag weer had ze het voorrecht om naar pasgeborenen te kijken. Niet alleen voor haar plezier, natuurlijk. Haar belangrijkste taak was om twee personen aan mekaar te verbinden. Ze zorgde voor de zielsverwanten. Waarom hadden de goden dan haar hulp nodig?
Ze opende de grote deur en stopte, een beetje uitgeput van het vele lopen, in de deuropening. Een aantal goden stonden in een cirkel. Ze keken zelfs niet op toen ze de kamer binnenstapte. Langzaam ging ze dichterbij. "U had om mijn aanwezigheid gevraagd." zei ze beleefd.
Eén van de goden maakte wat plaats vrij en ze murwde zich tussen hen in. Haar oog viel meteen op een beeld voor zich.
Een pasgeboren mensenmeisje. Haar moeder hield haar dicht tegen zich aan en een glimlach ontstond meteen op Selene's gezicht. Wat was het leven toch mooi, dacht ze. Ze keek vragend op naar de andere goden. "Ik zie hier niet echt een probleem waar ik mee kan helpen." zei ze wat voorzichtig.
Het was Apollon die sprak. De god van de voorspelling. Ze begreep meteen dat hij het was die haar hier wou hebben. Hij had iets gezien in de toekomst. En dat was belangrijk genoeg om in te grijpen.
"Binnen 20 jaar zal dit meisje haar leven er niet meer zo rooskleurig uitzien." Hij liet het beeld veranderen en Selene hapte naar adem.
Het meisje lag roerloos in het gras. Een aantal mannen, die duidelijk niet menselijk waren, stonden over haar heen gebogen en waren duidelijk aan het lachen met wat er gebeurd was. "En hoe kan ik hierbij helpen?" vroeg ze, nog steeds een beetje in schok.
Aphrodite sloeg haar arm om Selene heen. "We weten dat we niet iedereen kunnen redden in deze wereld, maar dit meisje verdient echt wel een tweede kans."
Selene voelde de bui al hangen. Ze wouden dat ze het meisje koppelde aan een weerwolf. Een wezen dat sterk genoeg was om haar te beschermen. "Ik kan niet zomaar iemand uitkiezen. Dat gaat alleen maar als twee personen echt voorbestemd zijn voor mekaar." zei ze meteen. Dachten ze nu echt dat ze kon toveren?! "En daarbij, ik koppel geen weerwolven aan mensen. Ervaring leert dat dat niet werkt."
Selene stapte met grote passen weg. Met pijn in het hart. Ergens vond ze het wel erg voor het meisje, maar zo was het leven nu eenmaal. Het was niet eerlijk voor iedereen. Ze konden niet iedereen redden.
Het meisje bleef in haar gedachten rondspoken. Ze kon het beeld maar niet uit haar gedachten halen. Misschien moest ze het toch proberen. Er waren genoeg weerwolven die ze nog niet gekoppeld had en daar zou wel eens iemand kunnen bijzitten met het juiste karakter die het meisje meteen zou accepteren als zijn zielsverwant.
Ze dacht terug aan een jongetje dat ze een paar dagen geleden nog had gezien. Ze was nog steeds op zoek naar iemand om aan hem te koppelen. Ondertussen was hij al twee jaar oud. Dan nog een toekomstige leider van een weerwolven roedel. Een alfa zoals zij die noemen.
Misschien was hij wel diegene die ze zocht. Zijn karakter was perfect. Daar was vooral het verhaal van zijn ouders een bewijs van. Met dat verhaal zou hij opgroeien en hij zou zijn eigen zielsverwant nooit afwijzen. Blijkbaar was zijn moeder een wolf van lage rang geweest. Tegen ieders advies in had zijn vader haar toch aanvaardt. Het was één van de mooie verhalen waarin ze de hand had gehad. Ze wist gewoon dat ze mekaar zouden aanvaarden. Dat had ze al vroeg in hun kinderjaren gezien.
Ze besloot haar kans te wagen. Er was geen betere kandidaat dan Alec. Ze hoopte alleen maar dat ze zo niet zorgde voor een onevenwicht. Dat ze het juiste had gedaan. Alleen zou ze dat pas 20 jaar later te weten komen.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
A/N: Veel plezier met het begin van The Human Luna :)
