Ongeveer 20 jaar geleden werd Charlie geboren.
Niemand had op dat moment kunnen denken dat ze een belangrijke rol zou spelen in een andere wereld. Een wereld die volgens de meeste mensen niet bestond.
In de steek gelaten door haar ouders zoekt ze...
Ik voelde me wat ongemakkelijk, met het feit dat Charlie al naar boven gegaan was. Het liefst van al was ik haar gevolgd, om er zeker van te zijn dat ze zich goed kon installeren in de kamer. In de plaats moest ik nu het roddelen aanhoren. Ze was nog geen vijf minuten weg, of ze waren al begonnen met keuren. En dat moest natuurlijk, terwijl ik in dezelfde kamer zat. "Ze ziet er wel een leuk meisje uit." Alice was het meest enthousiast over Charlie. Waarschijnlijk alleen al over het idee om hier eindelijk een meisje in huis te hebben. Daar verlangde ze al een tijd naar. "Ik vind het alleen jammer dat ze geen weerwolf is." Jammer? Ja, ik had misschien ook wel liever een weerwolf als mate gehad. Charlie was nu heel kwetsbaar. Ze kon zichzelf niet verdedigen. Hoewel ik haar ook zou beschermd hebben, als ze een weerwolf was geweest.
"Ze neemt het tenminste goed op. Andere meisjes zouden gillend weglopen." zei Wesley, mijn derde in lijn. In het begin vreesde ik daar ook voor. Dat ze zou weglopen en dat ze me niet wou leren kennen. Gelukkig nam Charlie het wel goed op. Ze wilde me leren kennen. Ze vertrouwde me. En het klikt goed met haar zusje. We waren een aantal stappen in de goede richting aan het zetten. Toch waren we er nog steeds niet. Ze kon nog steeds beslissen om terug naar haar oude leven te aan. Zonder mij. En daar was ik wel bang voor, om eerlijk te zijn.
Alice en Wesley waren nog druk bezig met het bespreken van Charie, toen ik Lewis even apart nam. We hadden nog steeds een hoop problemen en het liefst van al wou ik dat die zo rap mogelijk opgelost werden. Charlie was nog steeds geld schuldig aan de vampiers. Daar moesten we nog een oplossing voor vinden. Volgens mij had ik die ook gevonden, na een paar uur denken en mogelijke scenario's overlopen. Ik was van plan om Lewis het geld naar Charlie's huis te laten brengen. Hij was mijn beste vechter en ik was er ook zeker van dat ik hem kon vertrouwen. Toch zouden er nog een aantal andere wolven meegaan, voor het geval er toch iets zou mislopen. Dat kon altijd natuurlijk.
Iedereen was al naar zijn kamer gegaan, toen ik Lewis de zak met geld gaf. Hij controleerde of er genoeg geld in zat, want ik kon me altijd misteld hebben natuurlijk. En we wilden zeker geen fouten maken. Die zouden meteen afgestraft worden. Zodra alles gecontroleerd was, vertrok Lewis naar Charlie's huis. Hij was meegegaan om haar spullen op te halen, dus wist hij waar hij naartoe moest.
Ik liep de trap op, naar mijn kamer. Hoewel, mijn kamer ... Mijn nieuwe kamer. Charlie sliep in die van mij. De deur van haar kamer stond op een kiertje en ik keek naar binnen. Ik kon het toch niet laten om even te controleren of alles nog in orde was met haar. Ze lag vredig te slapen. Ik kon een kleine glimlach niet onderdrukken bij het beeld voor me. Net zoals mijn wolf. Hij vond het vreselijk om in een andere kamer te gaan slapen. Alleen hadden we niet veel keuze. Ik had het Charlie beloofd. Ze was er nog niet klaar voor om in één kamer te slapen.
Na een half uur draaien en keren gaf ik het toch op. Mijn wolf was te onrustig. Hij maakte zich verschrikkelijk veel zorgen om Charlie. Daarom besloot ik terug een kijkje te nemen. Ze lag nog steeds op dezelfde plek. In het midden van het bed. Ik stapte voorzichtig naar de zijkant van het bed, en ging daar zitten. Ik hoopte dat ze niet zou merken dat ik hier bleef slapen. Morgenvroeg zou ik zo vroeg mogelijk moeten opstaan, zodat ik weg was voor ze wakker werd. Ik ging liggen op het bed, zo dicht mogelijk tegen de zijkant en trok het deken een beetje over me heen. Daarna probeerde ik te slapen. De mindlink bleef wel open staan. Lewis en de anderen konden nog altijd hulp nodig hebben, tijdens het missie. En dan wou ik er zeker van zijn dat ik ze hoorde, als er problemen waren.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
