[31]

2.5K 190 5
                                    

Edited = 01/05/2020

31. Charlie

Alec had een dag vrijaf genomen om alleen met mij te kunnen doorbrengen. Hij had zelf de activiteiten gekozen als verrassing. Eerst hadden we pannenkoeken gegeten voor ontbijt, 's middags een picknick en 's avonds een romantisch etentje. Het leek wel één grote date, waarbij ik hem nog beter had leren kennen.

Hij vertelde ook veel over zijn afkomst. Hoe hij te weten was gekomen dat hij een weerwolf was én hoe de eerste verandering in zijn wolf gebeurd was. Het verhaal klonk wel beangstigend, hoewel hij me verzekerde dat het nu niet meer zo'n slecht gevoel was als toen. Daarnaast vertelde hij ook over zijn familie, waaronder zijn broer Axel die bij zijn mate woont. Hoe langer ik bij hem in de buurt was, hoe beter ik me bij hem begon te voelen. We hadden echt zo'n dag nodig. Alles was heel snel gegaan, waardoor het leek alsof we nu tijd aan het goedmaken waren.

We waren nog bezig aan ons dessert toen Alec naar zijn hoofd greep en zijn ogen even sloot. Ik had hem dit ritueel wel al vaker zien doen. Het was een teken dat iemand aan het praten was via de mindlink. "Alec? Is er iets?" Ik pakte zijn andere hand vast. Ik vroeg me wel af hoe zo'n mindlink juist verliep én hoe dat voelde. Betekende het dat je nooit privacy had en iedereen altijd kon horen wat je dacht? Zag je dan ook beelden of was het enkel de stem?

Alec opende zijn ogen weer en had een paar seconden nodig op te beseffen waar hij was. Hij had wel gehoord wat ik zonet tegen hem gezegd had. "Blijkbaar zijn er een paar vampiers dicht bij de grens.Een paar van de wachters hebben het niet gehaald." Hij zei het zo op een monotone stem dat ik mijn maag voelde draaien. Het gevoel dat dit allemaal mijn fout was kwam opnieuw naar boven. Als ik kon zou ik zelf met de vampiers vechten en hen verslaan, maar dat ging natuurlijk niet. Op zo'n moment was ik beter een weerwolf in plaats van een mens.

"Ik moet meteen naar de grens gaan. Ik breng je wel eerst nog naar huis." Hij stond recht van zijn stoel, waarna hij mijn hand vastpakte en met mij terug naar het roedelhuis liep. "Kan ik echt niet mee?" vroeg ik hem. Ik wilde zelf zien wat ik aangericht had. Als ik dan toch Luna zou worden, dan hoorde dat erbij. Alec schudde zijn hoofd, maar zodra hij mijn vastberaden blik zag, zuchtte hij diep en volgde een andere weg dan degene die naar het roedelhuis liep. We liepen dieper het bos in, tot we een groepje mannen zagen staan. Ik vermoedde dat het wachters waren.

Ze stonden over iets heen gebogen en hoe dichter we kwamen hoe sterker de geur werd. Opnieuw voelde ik mijn maag draaiden toen ik me bedacht wat die geur wilde zeggen. En vooral aan wat Alec daarnet gezegd had. Zelfs vanop een afstand waren de lichamen al te zien. Ik zette een paar stappen achteruit en kokhalsde. Ik probeerde me eerst nog om te draaien zodat Alec het niet zou zien, maar hij merkte het toch op. "Charlie?" Alec sloeg meteen zijn armen om me heen en drukte me dicht tegen zich aan. Daarna legde hij zijn armen achter mijn knieën en nam me op. "Ik wist wel dat je hier nog niet klaar voor was ... " mompelde hij.

Alec bracht me dan terug naar huis en legde me daar meteen op bed. Het beeld van die wachters bleef maar op mijn netvlies staan. Wat als dat ooit Wesley of Lewis zou zijn? April? Of misschien zelfs Alec? Ik wilde niet dat iemand zich nog moest opofferen voor iets wat ik veroorzaakt had.

"Alec?" Hij wreef nog steeds over mijn rug om me te kalmeren. "Ik weet het ... Je wil dat het stopt en dat gaat alleen maar als we tegen ze vechten." Ik draaide mijn hoofd naar hem toe. Ik wilde juist niet dat ze gingen vechten, ze moesten mij gewoon aan hen geven zodat iedereen veilig zou zijn. Mijn blik leek mijn gedachten te verraden. "Denk er niet aan om je op te offeren, Charlie. Denk aan mij, aan April. Aan de roedel. We kunnen niet zonder je en iedereen zal ervoor zorgen dat jij veilig bent."

A/N: Laat zeker weten wat je ervan vindt!

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

A/N: Laat zeker weten wat je ervan vindt!

Vote/Comment/Follow

The Human Luna Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu