Onmacht {Het Oog der Engelen}

Hoofdstuk 32

''Kijk, ze weten meer over me dan dat wij denken.' Begin ik, 'En na de aanslag in Poitl vermoeden we dat Juaron me probeert naar zich toe te lokken.'' De mond van Alana zakt open.

''Een aanslag?...'' Ik knik naar haar. ''Mijn hemel..'' Ze begint ongecontroleerd te hoesten, en ik loop meteen naar de wasbak toe om een beker water te vullen. Ze pakt hem aan en drinkt het langzaam leeg. Het hoesten stopt. ''Sorry, ik kan het niet onder controle houden.'' Ze lacht schaapachtig naar me, maar haar gezicht verstrakt al snel weer. ''Je kan niet zomaar bij Aenseryn naar binnen komen. Wij leerlingen kennen haar amper. We weten alleen dat zelfs zij ons niet kent. Ze word overal buiten gehouden en mag niet bij de dossiers, ook al liggen die wel in haar kantoor.''

''Waarom liggen ze dan bij háár?''

''Niemand mag daar komen, snap je?'' Ze kijkt me beteuterd aan. ''Je gaat er dus niet bij kunnen komen vrees ik.'' Ik zal wel moeten.

''Wanneer is ze niet in haar kantoor?'' Alana haalt haar schouders op. ''Ze slaapt in de hoogste kamer van de rechter zuil. Binkhorst slaapt in de hoogste kamer van de linker zuil. Ik heb het gevoel dat zij Aenseryn altijd in de gaten houd. Maar daar mag ik natuurlijk niet over oordelen.'' Opeens begint er een kwartje te vallen. Binkhorst kan Aenseryn in de gaten houden, houd haar buiten allerlei dingen, gebruikt haar als bewaker van de dossiers.. Ik probeer het visioen dat ik een tijdje terug had, weer voor me te halen. Ze had hulp nodig. Maar het was zeker niet Binkhorst. Het was een weerwolf. Er is meer aan de hand, en Binkhorst heeft er iets mee te maken.

''Dankje Alana,' Ik geef haar een stevige knuffel. 'Ik ga vanavond naar haar kantoor toe.''

''Weet je het zeker?'' Ik knik. ''Heel zeker. Het heeft haast. Er zit een patroon in wat Juaron doet. Ik heb de kaart van Usmork gezien. Eerst het Blauwe RIjk, nu het Groene.. Het komt dichterbij. Ik heb alleen wat hulp nodig. Hoe kom ik binnen?'' Ik praat meer in mezelf dan tegen Alana. Maar toch komt zíj met een oplossing. ''Winter kan het slot bevriezen..'' Ik kan haar wel zoenen, en geef haar nogmaals een knuffel. ''Dat is het! Dankje Alana. Ik zie je morgen!'' Ik krijg een lief lachje terug, waarop ik snel naar buiten ren, naar de kamer van Dadin toe. Het is even zoeken, maar hoor dan de stem van Keelia.

''Je kan daar niet zomaar naar binnen. Straks worden we weggestuurd.'' Ik klop niet, maar stap gelijk naar binnen.

''Dadin, we gaan vanavond naar Aenseryn toe.'' Zeg ik vol zelfvertrouwen, terwijl ik de deur achter me dicht laat vallen. Keelia kijkt van mij naar Dadin, en slaat dan met haar hand tegen haar voorhoofd.

''Kom op jongens. Hoe willen jullie ooit binnen komen?''

''Winter.'' Zeggen Dadin en ik in koor.

''Winter?''

''Winter kan het slot bevriezen..'' Begint Dadin.

''En ik breek het.'' Val ik hem bij. Keelia laat een diepe zucht horen.

''Jullie weten dat we waarschijnlijk in de gaten worden gehouden he?'' Ik moet bekennen dat ze gelijk heeft en begin diep na te denken. Binkhorst houd ons in de gaten, dat is één ding wat zeker is. Iemand moet háár in de gaten houden. Ik begin te lachen wanneer er twee super-nieuwsgierige meisjes in mijn hoofd op komen, die allebei jagen op informatie.

''Naiad River kan onzichtbaar worden, zij kan Binkhorst in de gaten houden terwijl Sky Sylph dat bij Aenseryn doet..'' Als drie basisschool kinderen die stiekem een stuk fruit te veel hebben genomen, zitten we bij elkaar te grijnzen.

Het zoeken naar de twee is niet moeilijk. Sky hangt altijd rond in de gang, wachtend op een nieuw verhaal om te publiceren in de schoolkrant. We stappen met z'n drieën op haar af.