Onmacht {Het Oog der Engelen}

Untitled

''Dus, hier halen wij onze kleding vandaan, ons eten, en dat was de rondleiding eigenlijk. We hebben niet veel hier.'' Ik lach, en Alaric bijt op zijn lip, wat er ongelooflijk sexy uit ziet. ''Iedereen die hier woont gaat naar PMA?'' hij knikt, waarbij zijn bruine haar mee beweegt, op het ritme van zijn hoofd.

''Ik heb een idee, je bent namelijk niet echt gekleed om naar boven te gaan.'' Ik draag gewoon het zwarte topje en een spijkerbroek, wat toch niet zo erg is?

''Kom maar mee.'' zegt hij, pakt mijn pols vast en trekt me mee naar de kledingwinkel. Het feit dat Alaric net als ik twee kleine vleugeltjes op zijn rug meedraagt is niet het enige wat me opvalt. Wat het meest mijn aandacht trekt is een bonkend geluid wat van Alaric af komt. Ik kijk naar zijn hand, en zie hem als het ware pulseren op het ritme van een hartslag. Abrupt sta ik stil, en Alaric kijkt me verbaasd aan. ''Wat is er?'' Ik kijk terug naar hem op. ''Oh, niks.'' Ik lach weekjes naar hem, en besluit dit nog maar eventjes voor me te houden. Misschien verbeelde ik het me allemaal wel. Dus ik loop Alaric achterna, de winkel in.

''Goeiemorgen Zanzu.'' Een donkere jongen komt van achter zijn bureau vandaan. Hij ziet er totaal niet zo uit als Alaric. Hij heeft piekerig haar, wat alle kanten op staat. Zijn goudkleurige ogen kijken mij onderzoekend aan.

''Je gaat naar boven he?''

''Je kent me te goed.''

De jongen komt naar me toe en steekt zijn hand uit. ''Ik ben Zanzu.'' Zegt hij vriendelijk. Het is een leuk uitziende jongen, maar wat me nog het meest verbaasd is dat hij geen shirt draagt. Ja. Geen shirt. Elke meid zou dat geweldig vinden, maar ik kan me alleen focussen op Alaric. ''Zanzu gaat ook naar PMA, maar is niet zoals wij een Transformeerde.'' In mijn ooghoek zie ik Zanzu naar een stelling lopen, en komt terug met twee lange, zwarte jassen, met capuchon. ''Hij is het wezen dat je hoort huilen met volle maan, het wezen uit je nachtmerries, alleen is Zanzu een softie.'' Zanzu laat een overdreven kuch horen. ''Bovendien is hij hartstikke gay, dus denk maar niet dat je indruk op hem maakt.'' Ik begin te lachen en krijg een van de twee jassen in mijn handen gedrukt, de andere word aan Alaric gegeven. ''Nee ik ben geen softie, en ja ik ben gay.'' Hij kijkt van mij naar Alaric, en weer terug. ''Daar heeft je meisje geen probleem mee he?'' Hij geeft ons om de beurt een vette knipoog.

''Ze is mijn meisje niet, ik geef haar een rondleiding. Bovendien vermoord Eileo me.'' Zanzu rolt met zijn ogen. ''Die meid maakt me bang.''

''Ik zie je wel op het PMA Black.'' Hij knipoogt naar me en ik besef me nu dat ik me nog niet eens voor heb gesteld. ''Ik ben Serena.'' ''Later Serena!'' Roept hij me na, terwijl ik en Alaric het winkeltje verlaten.

''Wie is Eileo?'' Vraag ik zodra we over straat lopen.

''Gewoon een van de 4 vreselijkste mensen op het PMA. Bereid je maar voor. Ik heb vroeger een tijdje wat met Eileionomae gehad, en dat maakt ze me ook wel duidelijk. Je komt er nog wel achter hoe ze is.'' Ik grinnik.

''Lijkt het PMA op de scholen van aarde?'' Oh wat een domme vraag. Alsof hij dat weet.

''Ik heb geen idee, het is gewoon een school voor mij. Ik weet niet beter dan het PMA, al zijn er wel andere scholen, maar die zijn voor de Hogere of voor vampiers en weerwolven, die gaan in veel gevallen namelijk niet samen.''

''Net als in de sprookjes?'' Alaric lacht.

''Net als in sprookjes. Alleen weerwolven veranderen niet bij volle maan, zijn niet allergisch voor zilver en zijn niet zo moordlustig.''

''En de vampiers?''

''Wel vaak een wat blekere huid, hun spiegelbeeld is zichtbaar, ze kunnen tegen het licht maar ze verbranden binnen 3 minuten doordat ze zo bleek zijn.. Ze drinken bloed, maar dat doen we allemaal als we in de bloeddorst fase komen, verder..'' Ik kap zijn zin plotseling af.