Onmacht {Het Oog der Engelen}

Hoofdstuk 32

Fluitend masseer ik mijn hoofd, en laat de shampoo door mijn haar naar beneden vallen. "Cause I'm just a girl, little old me. So don't let me out of your sight." begin ik te zingen, ik ben nooit een zangtalent geweest. En zal dat ook nooit worden ook.
"The moment that I step outside
So many reasons for me to run and hide."
"Pompompom" bijna letterlijk sta ik te swingen op het lied wat in mijn hoofd zit.
"I'm just a girl, guess I'm some kind of freak." Leuk. Een songtekst die precies bij me past. Ik draai de kraan uit en graai naar de handdoek. Mijn haar wikkel ik in de een, en met de ander droog ik mezelf af. Ik moet zo even bij Alana langs. Schiet door mijn hoofd. Ik moet gaan vragen waar de dossiers liggen. Ik stap in het setje kleding wat bij onze kamer is afgeleverd, na de training. Bij het gootsteenkastje zie ik make-up van Keelia liggen. Een hele tijd heb ik dat niet gebruikt, en ik pak de oogpotlood, en trek er vervolgens een dun randje mee onder mijn oog. Ook breng ik een klein laagje mascara aan, wat heb ik dit gemist. Blij kijk ik in de spiegel naar mezelf. Mijn ogen zijn donkergroen, maar de kleur is in ieder geval terug. Goedkeurend bekijk ik mezelf. Ik ben zeker afgevallen de laatste tijd, wat ook echt nodig was. En als ik geluk heb, kweek ik ook nog een beetje spier aankomende week.
"Serena, kunnen wij even praten?" Keelia kijkt me moeilijk aan, en ik ga op mijn bed zitten. Ze bekijkt me goed, en krijgt even een lach op haar gezicht.
"Je zit erg lekker in je vel he?" Ik knik naar haar. "Zeker. Ik voel me zo vol kracht. Het is gezellig hier, en.."
"Helaas is niet alles zo leuk."
"Wat?" Ik frons mijn wenkbrauwen.
"Je weet dat Binkhorst een dossier van jou heeft, wat we moeten bekijken."
"Ja, dat weet ik. Ik ben van plan om zo meteen bij Alana langs te gaan."
"Dat is goed. Maar er speelt meer op het moment." Keelia kijkt weer moeilijk. Nog moeilijker dan net.
"Wat is er aan de hand Keel?"
"Er is een aanslag gepleegd. Een kerk in Poitl is totaal verwoest. Er werd op dat moment een dienst gedraaid." Ik slik een paar keer.
"Oh mijn god..." is het enige wat ik uit kan brengen. De gedachte alleen al aan al die mensen, oud en jong, verpletterd tijdens een dienst. Rillingen lopen over mijn rug heen.
"En we denken dat Juaron er achter zit." Keelia haalt een boek te voorschijn. Het is van geschiedenis. Ze slaat het open. "Kijk, vroeger was Usmork verdeelt in het Rode, Groene,Paarse, Goude en Blauwe Rijk. Het PMA ligt in het vroegere Paarse Rijk. De kerk ligt in het Groene Rijk. Juaron's kasteel bevind zich in het Blauwe Rijk." Ik kijk geboeid mee, en er is iets wat me op valt. De Rijken liggen op een rij. Van boven naar onder: Blauwe Rijk, Groene Rijk, Rode Rijk, Gouden Rijk en Paarse rijk.
"Ik heb op internet gezocht,en er heerst een hongersnood in het Blauwe Rijk, de inwoners smeken bij het kasteel om eten." Er gaat een belletje rinkelen. Het bovenste, en een na bovenste rijk is getroffen. Hij werkt naar beneden om ons in het nauw te zetten.
"Oh mijn god.." piep ik alweer, terwijl ik het boek dicht sla. "Ik moet naar Alana toe. Juaron zal dit niet zomaar doen. Hij moet weten dat ik hier ben." Keelia knikt bemoedigend.
"En we hebben haast ook." Ik snel de kamer uit, en loop zo hard mogelijk door de gangen. In de kantine zijn ze al bezig met het avondeten voorbereiden. Maar zelfs de geur van rauw vlees leid me niet af. Bij Alana's kamer aangekomen klop ik op de deur.
"Wie is daar?" Hoor ik een zacht, lieflijk stemmetje.
"Serena, kan ik binnen komen?"
"Tuurlijk!" Ik haal de deurklink over en stap de nog altijd half kale kamer in. Het kleine meisje zit met een boek op haar schoot op het bed, met naast haar de foto van haar en Meyhem.
"Hoe gaat het?" Vraag ik haar, terwijl ik op het bed tegenover haar ga zitten.
"Redelijk." Antwoord ze, maar haar ogen zijn rood. Ik heb medelijden met haar, wil haar troosten en met haar praten, maar moet informatie hebben.
"Alana? Ik moet iets weten." Ze tilt haar hoofd naar me op, en kijk me vragend aan.
"Wat is er?" Waarschijnlijk weet ze nog niks van wat er met de kerk in Poitl is gebeurd.
"Weet jij waar de dossiers over de leerlingen liggen?" Wat een vraag aan een 12 jarig meisje.
"Bij de hoofddirectie, Aenseryn. Waarom?" Ik kan het fout hebben.. Maar ik heb nog steeds het idee dat de naam Aenseryn dezelfde naam is als die ik in mijn visioen gehoord heb.