"Stop it okay!? Uuwi din siya, don't worry."-Sagot ko dahilan para tumakbo siya papunta sa itaas. Hindi ko nalang siya pinansin at nag-tungo sa kusina, namewang ako sa harap ng mga katulong.
"Bakit ang babagal niyo kumilos!? Mga pagong ba kayo? Ako ang reyna dito kaya kapag sinabi kong napaka-bagal niyong kumilos, ibig-sabihin nun ay bilisan niyo!"-Malakas na sigaw ko sakanila dahilan para bumilis sila at tumango-tango. Umirap ako sa ere at padabog na umalis doon.
Nakakainis ang mga tao dito! Tss!
It's already 8 pm in the evening at hindi pa nakakauwi si Zig at hindi pa tapos ang mga katulong sa pag-luto sa mga potaheng gusto ko.
Jessielie's POV
It's already 9 in the morning at nandito na kami ngayon sa eroplano na ngayon ay lumilipad na patungo sa Pilipinas. Private plane ang gamit namin.
"I miss her already. I can't wait to see her."-Nakangiting sabi ni Gio. Binato ko sakanya ang isang newspaper na nahablot ko lang sa tabi at sa sobrang galing ko, sumakto ito sa mukha niya. Pinandilatan niya ako ng mata dahilan para suntukin siya ni Zane gamit ang maliliit na kamay nito.
"Why are you doing that in front of my mommy!?"-Sigaw ni Zane habang naka-cross arms at masamang nakatingin kay Gio.
"That's bad tito, you shouldn't have done that."-Nag-aalalang sabi ni Lincoln at hinihimas ang parte ng katawan nito kung saan siya sinuntok ni Zane.
"I'll be a pilot someday and I will put you in jail for 100 years."-Bulol na sabi ni Clancey. Napatingin kaming lahat sakanya.
"Sister, pilot is the one who is driving this plane. Police is the right one."-Pag-correct ni Zane habang umiiling pa. Napa-kamot ako sa ulo ko. Jusko. Ang cute nila. Hahaha! Anyway ganyan talaga ang mga anak ko, kapag nagsalita na ang isa, susunod na silang lahat. Minsan naman, sabay-sabay sila sa mga sinasabi nila. I know them that well.
"Grabe Jessie, 5 years old lang sila pero ganyan na sila mag-salita at kumilos. Nakakatuwa talaga sila, nakakawala ng stress."-Natutuwang sabi ni Gio. Tumango-tango naman ako.
"The three of you, don't you remove your seat belts. If you need or want something just ask mommy okay?"-Tanong ko sa tatlo, tumango si Zane, sumunod si Lincoln, at si Clancey. Jusko, nakakatuwa ang trip nila.
"So Jessie, ready ka na ba? Ilang taon na ang lumipas at sa pagkakaalam ko, may mga babaeng kinakabahan pa din kapag umuuwi sa Pilipinas. Pero ikaw, handa ka na ba? Lalo na't napaka-liit ng mundo."-Gio. Ngumiti ako pabalik.
"I am ready Gio."-Nakangiting sagot ko sakanya. Inabot niya sa akin ang isang newspaper, nagtatako kong inabot ito at sa pag-tingin ko sa front page, ang sariling pamilya ni Zig ang bumungad sa akin. 'Standford Family' it's an article. Napatingin akong muli sa litrato ni Zig. Pinakiramdaman ko ang sarili ko at wala akong naramdaman.
"See? I am ready, wala akong naramdaman ng makita ko ang picture niya."-Nakangiting sabi ko.
Gio's POV
"See? I am ready, wala akong naramdaman ng makita ko ang picture niya." -Nakangiting sabi Ni Jessie matapos niyang tignan yung article.
"Let's see Jessie."-I said that made her frown.
"Nagdududa ka ba? Hindi ka ba naniniwala sa akin?"-Tanong niya.
"I do believe in you. It's just that, I suddenly remember what happened when you were in his wedding."-I said staring at her intently. Her eyes widened.
"N-nakita m-mo ---"
"Everything Jessie. I saw everything."-Diretsahang sagot ko.
"Ilang taon na ang lumipas Gio, malamang ---"
"Malamang naka move-on ka na? Even the nicest and kindest people on earth can't forget what bad people did to them even years and decades had already passed."-Makahulugan sabi ko which made her sigh and made her stare at her three kids. I shouldn't have said that.
"Anyways. Huwag mo nalang isipin, hindi ko din lang naiintindihan ang pinag-sasabi ko. Anyways, kapag nakalapag na tayo dun, at sa pag-dating ng bagong umaga, you're going to work as a model, okay?"-I asked. Tumango-tango naman ito habang naka-ngiti.
"Pero bakit mag-mmodel agad ako eh, kadarating ko palang dito? Tska hindi naman ako ganun ka sikat sa States dahil, paminsan-minsan lang ako mag model dun?"-Takang tanong niya. Which made me rolled my eyes, don't miss interpret me for that.
"Well my queen, may isang companyang nakapili agad sayo. Yan ang tinatawag na tadhana no? Tadhana is a miracle kasi, ginagawa niya ang mga bagay na napaka-imposible, katulad mo, hindi ka naman gaano kasikat sa States sa larangan ng pagmomodelo pero sa pag-tapak mo sa lupa ng Pilipinas, modelo ka kaagad eh kakauwi mo palang at isa pa hindi ka naman kagandahan talaga pero ma offer agad diba?"-Nakangising pagpapaliwanag tska ako binato ng newspaper. Nagtawanan kaming dalawa.
"Huwag ka ng mag-tanong. Mas mabuti yun, you can start all over again, just like what you said to your mom and dad."-Ngumiti siya ng malawak at napatango.
Zig's POV
"Sir. Parating na po dito sa Pilipinas yung bagong modelo natin."-Nanginginig na sabi ng secretary ko.
"Bago? Kapag yung bagong napili niyo ay palpak, ibabalik ko yan sa pinanggalingan niya at mawawalan kayo ng trabaho! Understand?"-I shouted. Tumango tango naman ang sekretarya ko.
"S-Sir, pwede niyo naman pong tignan yung record nung bagong modelo."-He offered.
"No need. For now, I don't have time for that. Besides kayo dapat ang tumitingin sa record niya, kung pasado ba siya o hindi, so I am putting a half of my trust in you na hindi na mauulit yung naging modelo natin noon and you my secretary, you're just going to inform me about it. Makakalabas ka na."-Malamig at diretsahang sabi ko na agad din naman niyang sinunod.
***
Ipagpapatuloy..
Chapter 56
Start from the beginning
