*After 5 years*
Jessielie's POV
"Jusko Gio!"-Bulalas ko pagka-pasok ko palang sa bahay. Nakita kong may mga pintor sa damit ang dalawang lalaki, may mga chocolate na nakalat sa mukha ng babae kong anak at si Gio naman ay napaka-dungis, ang ginagamit na canvas ng dalawa kong anak na lalaki ay ang katawan ni Gio.
"Oh my gosh Jessie!"-Sigaw niya at tumakbo papalapit sa akin.
"Mababaliw na ako sa mga anak mo! Nasisiraan na ako ng bait!"-Nanginginig na sigaw niya at dali-daling tumakbo sa ikalawang palapag ng bahay. Napa-iling ako at nilibot ng aking paningin ang living area. Ang TV ay naka-bukas kahit walang nanunuod, ang remote ay nakasabit sa doorknob ng isang pinto, ang mga sofa ay nailipat kung saan-saan, ang carpet ay naka-sampay sa hawakan ng stairs, ang mga laruan ng anak ko ay nagkalat, ang mga barbie doll ng anak kong babae ay nakasabit ng patiwarik. Jusko! Napahilot ako sa sentido ko tska huminga ng malalim at lumapit sakanila at naupo sa couch na mejo malayo sakanila dahil nga nagkalat ang mga sofa. Nag-unahan sa pag-takbo ang tatlo at tumabi sa akin dahilan para ang mga pintura sa katawan ng mga anak ko ay naidikit sa sofa, gayundin ang anak kong may mga melted chocolate sa kamay.
"Babies. What happened?"-Kalmado at sweet kong tanong sabay nguso sa kabuuan ng bahay.
"We were trying to help you clean the house."-Masiglang sagot ng anak ko dahilan para bumagsak ang mga balikat ko.
"This house is so ugly so we redesigned it. So peaceful right?"-Tanong naman ng isa kong anak na lalaki habang ang isang kilay ay naka-taas. At naging sanhi ito ng malalim na buntong hininga ko.
"I helped them because I am a professional designer."-Sabi naman ng maliit kong babaeng anak, napakamot ako sa ulo ko tska sumandal sa couch. Nakakaloka sila.
"Didn't mommy tell you to behave when you are with tito Gio and when mommy is not around?"-Tanong ko sa mga inosenteng anak ko. Sumimangot ang mga mukha ng mga anak ko.
"I am sorry mom. Did we give you headache again?"-Sabay na tanong nilang tatlo.
"Yes sweetie."-Mahinang sabi ko sakanilang tatlo. Pero deep inside tuwang-tuwa ako sa nakikita ko ngayon. Napaka-cute nila.
"I am really sorry mom. I am sorry."-Teary eyed na sabi nilang tatlo, napangiti ako at ginulo ang mga buhok nila.
"So, are you ready for a splash?"-Ngising tanong ko at nag-unahan silang tumakbo papunta sa banyo.
They are my kids. So, ipapakilala ko sila sainyo, yung isang anak kong lalaki na jolly, ang pangalan niya ay Lincoln, we call him "Krispy" Callie gave that name for him, mix ang mukha ko at ni Zig, yung isang matapang at loko-loko kong anak ay si Zane, we call him "Kreme" he got all the feutures of Zig, from the eyes, nose, lips, shape of the face at pati ang ugali, nakuha niya yun but I don't mind it, Zig is Zane's dad after all, anyway Vanessa gave that name for him, yung anak ko namang babae ay si Clancey, we call her "Cricket", Gio and I named her.
Nga pala, ang pag-punta namin sa Pilipinas ay hindi natuloy, hindi pwedeng mag-travel ang mga anak ko dahil napaka-hina pa nila. Grabe ang dinanas ko noon dahil nanghihina talaga silang tatlo. Sa umaga, napakahina nila at sa gabi naman ay mas lalo pa silang humihina. All I can do was to cry, at pinilit ko sila Gio na uuwi nalang kami sa Pilipinas kapag healthy at safe na silang mag-travel at ngayong 5 years old na sila at napa-checkup na, maaari na silang mag-travel and I already booked our flight and that will be tomorrow and honestly, umaga palang ngayon pero ang isiping uuwi kaming muli sa Pilipinas ay nagpapakaba sa akin. Si Zig, naaalala ko siya.
Erina's POV
It's been what? 5 years?
"Mommy where is daddy? I miss him na."-My son asked. Napa-irap ako.
