Zig's POV
"Zig. Please be calm when you're in front of him."-Erina.
"I will really be calm in front of him. But not in front of you, just guide me where he is."-Malamig na sabi ko habang chill lang na naka-tingin sa paligid. Nakita ko ang pag-yuko niya tska siya nag-umpisang mag-lakad kaya sinundan ko na din siya. Pumasok kami sa loob at naabutan si Sean na naglalaro. He saw us and he immediately run towards me. I lift him with a smile on my face.
"Where's tita Jessie? I miss her!"-Bibong sigaw niya sa akin.
"Hmm. She's busy but you can see her some time."-I explained smiling. Tumango-tango naman siya tska siya bumaba mula sa akin at nag-umpisa nanaman mag-laro.
"Kuha lang ako ng juice."-Erina. Hindi ko siya pinansin at pinanuod lang ang anak ko. Oo, tama, anak ko siya. Erina and I had a relationship and I don't need to say what kind of relationship is it. All I can say is, something happened between us, many times actually. And she just disappeared.
Tinititigan ko si Sean. He got his nose from his mom, eyes from his grandfather and mouth from me. I rested my body on the sofa and I am just staring at him.
I can't believe that I have a son. How am I suppose to be with Jessie now that I have a son? Will she fully accept me?
I closed my eyes and let my body rest. I was just peacefully resting when someone sat on my lap. I open my eyes and saw how Sean stares at me.
"I hope you are my daddy."-He said sadly. Napa-kunot ako ng noo at hindi pa nag-sasalita at nakita ko kung paano ito yumuko at pag-laruan ang mga daliri niya.
"I hope.."-Hindi na niya naituloy ang sasabihin niya when I heard him sob. I immediately lift him at agad na tumayo. Naramdaman kong siniksik niya ang mukha sa leeg ko at nararamdaman kong pinipigilan niyang umiyak ng malakas. Hinagod ko ang likod niya. I dance habang hinahagod ko ang likod niya. While dancing, I turn around to change my position and then I saw Erina wiping her tears. I immediately turn around para hindi niya ako makita at baka pigilan niya pa ang pag-iyak niya.
Pagkatapos ng ilang minuto naramdaman kong natutulog na si Sean but I did not stop from swaying.
"Tulog na siya?"-Rinig kong sabi ni Erina mula sa likod ko, so I turn around and saw her putting a glass of juice above the table. Tumango lang ako as a yes. After she put the glass of juice she looked at me at nagkatitigan kami but I gave her a cold stare kaya napaiwas siya.
I need to have a DNA test. I have to make sure that this is my son before I will make a move.
Jessielie's POV
Andito ako sa salas nakaupo. Naghihintay sa pag-uwi ni Zig. It's already 8 pm at wala pa din siya at dahil bored ako, lumapit ako sa television at in-on ito. Makalipas naman ang ilang minuto, nakarinig ako ng tunog ng sasakyan. Agad agad akong sumilip at nakita ang sasakyan ni Zig at imbes na lumabas ako ay pumasok ako sa kusina at pina-init sa microwave ang kare-kareng niluto ko kanina, naglagay na din ako ng kanin sa mesa tska dalawang plato at mga kubyertos para sa aming dalawa.
Nang matapos na ako agad akong nagpunta sa kusina at nadatnan doon si Zig na naka-upo sa sofa. Saan naman ito galing at bakit parang sobra siyang pagod?
"Zig? Okay ka lang?"-Tanong ko dahilan para magising siya at tignan ako. He stared at me and asked me to sit beside him and so I did. Pagkaupo ko, agad niya ako hinalikan sa labi. Nag-respond naman ako sa mga halik na binibigay niya pero pagkatapos ng ilang minuto, humiwalay siya mula sa labi ko at doon nga siya nakipag titigan. At napa-pikit ako ng hinalikan niya ang noo ko.
"Let's do it in our room. I miss you."-He said, he intertwined his hand to mine. At dinala niya ako sa kwarto and we made something that makes us reach the climax.
I don't know if he loves me but I love him. And when you really love someone, you will be a real stupid martyr. Tss.
***
Jessielie's POV
"Ano bang problema mo!?"-Sigaw ko kay Gio. Andito kami ngayon sa aming secret garden. At hindi ko alam kung bakit niya ako pinipilit ni hiwalayan si Zig. Hindi ko siya maintindihan.
"Please Jessie. Lumayo ka na sakanya, masasaktan ka lang."-Malamig na sabi ni Gio but I can sense na totoo ang sinasabi niya and it feels like may alam siya about something na hindi ko pa alam.
"Wala akong rason Gio."-Malamig din na sumbat ko sakanya. But we all know na may rason na ako.
"Soon Jessie. Kapag iniwan mo na siya you'll know the reason and you will thank me for saying to you na dapat mo nang layuan si Zig."-Gio said while intently looking at me.
I want to leave Zig dahil pakiramdam ko walang magandang patutungahan ang kung ano mang hindi magandang pagsasama namin ngayon, gusto ko nang iwan siya like what Gio wants pero may kailangan muna akong malaman. Gusto kong malaman ang tungkol sa parents ko, gusto ko munang malaman kung saan galing ang pera. And speaking of money, unti-unti ng nabubuksan ni Vanessa ang case tungkol sa perang iyan. Kaya hindi muna ako susuko.
"No Gio. Kakapit pa din ako kay Zig, I won't leave him."-I said.
Napa-yuko si Gio at tumayo mula sa pagkakaupo sa bato. He looked at me.
"Okay. Fine, I will respect you decision Jessie. But I hope you will not get hurt to the point that you don't want to live anymore. I am always here as a friend, I know everything Jessie."-Makahulugan sabi niya tska umalis. Napa-buntong hininga ako at pinahid ang luhang tumulo mula sa mata ko.
Inayos ko ang sarili ko. 8:15 na at mejo malayo pa ang building ko dito kaya kailangan ko ng umalis at baka malate pa ako. Tumayo na ako at lumabas dito sa secret garden ni Gio. At habang naglalakad ako dito sa malawak na field, na-aning ng mga mata ko ang isang lalaki, isang babae at isang batang lalaki. At habang papalapit ako doon ko nakikita ng buo ang mga mukha nila. And when I saw them, I stopped from walking and I just stared at them. My heart started beating fast like there's a race.
Zig is carrying Sean and Erina is just staring at them. I was just staring at them. And all I can feel is pain. Bakit sila magkasama? Bakit buhat ni Zig si Sean?
Naririnig ko din dito sa pwesto ko ang napaka-cute na tawa ni Sean. At ang lumabas mula sa bibig ni Sean ang pinaka-masakit na salit na narinig ko mula sa isang bata. Gusto ko silang lapitan, gusto ko silang tanungin kung bakit sila magkasama, madami akong gustong itanong pero hindi ko alam kung bakit ni kahit isang hakbang lang hindi ko magawa.
At nagulat nalang ako nang may humila sa kamay ko dahilan para mapaikot ako at may isang brasong yumakap mula sa likod ko at ang mukha ko ay nakasubsob sa dibdib nito.
"Sabi ko sayo diba? Andito lang ako."-Gio.
I closed my eyes at doon lumabas lahat ng luha ko.
"Bakit sila magkasama?"-Atlast! Isang mahinang tanong ang lumabas mula sa bunganga ko.
"I don't want you to get hurt Jessie."-Mahinang bulong ni Gio.
"I am already hurt. Now, tell me bakit sila magkasama. Answer me please."-Maluha-luhang sabi ko.
"Jess. Listen carefully, kung ano man ang maririnig mo ngayon, don't make it as your biggest nightmare, make it as your hardest lesson where you will learn from it. I am always here, same as your friend, Callie. I will only say this once."-Gio said while caressing my back. He paused for a minute and I just closed my eyes habang mahigpit na naka-kapit sa laylayan ng damit ni Gio. Hinahanda ang sarili sa kung ano man ang maririnig ko mula kay Gio. I know he knows something and I want to know it even though it will hurt me like hell.
"Jessie. Father. Zig's a father now. I am sorry."
At doon na nga lumabas ang malakas na hikbi ko.
Is this the right time or a sign? To turn my back away from him and start a new life with someone who can love me deeply?
"I love him so much."-I said between my sob.
"But you have to turn away from him."-Gio said.
***
Itutuloy..
