Jessielie's POV
Pagka-uwi namin ni Zig mula sa kompanya nila umuwi na kami agad. Nagulat ako ng binuhat ako ni Zig na parang isang sako at pinisil ang pang-upo ko.
"Ziiig!"-Sigaw ko dito pero malakas na tawa lamang nito. Hiniga niya ako sa kama. At nag-umpisang halikan. Inilagay niya ang dalawa kong kamay sa taas ng ulo ko. Hinubad niya ang suot ko at tanging brassiere at underwear lang ang natira. Nag-umpisa niya nanaman akong halikan at pababa ito ng pababa. Lumalim ang mga halik niya, walang parte ng katawan ko ang hindi niya pinalagpas. Tumingin muna siya sa akin bago niya ipinasok ang kanya at ang kwarto ay nabalot ng malakas na siagwan.
Naramdaman ko ang mainit na likido na dumaloy sa loob ng katawan ko. Umalis na siya mula sa pagkaka-patong sa akin at agad na nahiga sa tabi ko. Hinihingal ito tska ako tinapunan ng tingin. Ibinaon niya ang mukha sa leeg ko, naramdaman ko ang mga maliliit na halik na ibinibigay nito sa akin.
"Hoy Zig! Tigilan mo ako!"-Natatawang sigaw ko dito. Hinarap niya ako at bahagyang ngumiti tska ako nito hinalikan sa labi.
"Sleep now wife."-Nakangiting utos nito. Tumango ako at hinarap ito. Nakapikit na siya habang naka-yakap ang mga braso sa akin. Bahagya akong ngumiti at sinara ang mga mata.
*
Nagising ako sa tilaok ng manok. Oo tilaok ng manok. Dahil ang katabi ko ay kanina pa nag-sasalita -.- "Jess! Wake up!"-Sigaw niya nanaman sa tenga ko. Kinuha ko ang unan na nakapa ko ko at agad na tinakip ito sa tenga ko.
"Hmm." I groaned at tinabig ang kamay nito. Ayaw ko pang bumangon eh. Bakit ba ang kulit niya!? -.-
"Tss! Fine!"-Sigaw niya. Narinig ko ang mga yapak nito palayo. Napangisi ako ng hindi ko na maramdaman ang presensya niya. Nabalik ako sa tulog ko.
*
Muli akong nagising dahil sa napaka-bangong pag-kain na naaamoy ko. Agad kong idinilat ang mga mata ko at agad na nakita ko ay isang pagkain na nasa tray na naka-patong sa mesa. At ang upuan na katabi nito ay si Zig na prenteng naka-upo habang naka-titig sa akin. Inirapan ko siya at agad ding ipinikit ang mga mata.
"What the hell?! You've been sleeping so long! It's already 2 pm!"-Sigaw nito. Two pm?! Ano naman ngayon? Hindi ko pinansin si Zig dahil inaantok pa talaga ako.
"What the?!-- Hindi ka ba talaga babangon?"-Sigaw niya muli. Eh siya? Hindi pa ba siya titigil?! Para siyang babae! Dak-dak ng dak-dak! -.- -.-
Nagulat ako ng hinila niya ang kumot na bumabalot sa katawan ko kaya ngayon ay lantad ang buong katawan ko sa mukha niya.
"Ibalik mo nga yan Zig!"-Sigaw ko sakanya habang tinatakpan ko ang katawan ko.
"Ibabalik ko lang to kapag kumain ka na!"-Sigaw niya ulit.
"Alright fine! Ibalik mo lang." Ngumisi naman ito na parang nanalo sa evil plan at binalik ang kumot. Binalot ko ito sa katawan at nag-umpisang kainin ang nasa lamesa.
"Bakit ba ang tagal mo matulog?!"-Iritableng tanong ni ZIg.
"Bakit ba?!"-Singhal ko sakanya. ganito kasi ako minsan, napapa-haba ang tulog at kapag pilit mong ginigising. Mag-iinit ang ulo ko.
"Anyways. 8 am sana tayo pupunta sa bahay. But you woke up so late, so we have to arrive there at exactly 4 pm."-Napahinti ako sa pagkain. Pupunta nanaman sa bahay nila?
Tumango ako at binilisan ang pag-kain pagkatapos ay naligo.
Nag-suot lang ako ng isang 1 inch above the knee red dress. Meron kasing gathering ang angkan ng mga Standford. ibig-sabihin darating ang iba na hindi ko pa nakikilala. Mabuti na din siguro ang madalas na party nila doon. Pakiramdam ko kasi mapapa-dali ang plano.
Bumaba na ako sa hagdan. Naabutan ko si Zig. Tinignan ako nito at ngumiti.
"Gorgeous." Comment niya bago kami tuluyang umalis sa bahay.
*
Ang mga Standford ay nasa garden, ang lahat ay busy na nakikipag-tawanan at nakikipag-kwentuhan. Habang ako? Andito naka-upo na parang isang kawawa.
"Bakit ba kasi nag-punta ka pa dito? Hindi ka naman nababagay sa pamilyang to!"-Maarteng sigaw ng mayabang at matapobreng kapatid ni Zig.
Kahit na gusto ko ng sapakin at sigawan ang babaeng nasa harapan ko, hindi ko nalang siya pinansin.
"Haay! We are rich and you are so poor. How pathetic!"-Napa-tingin ako sa sinabi niya at nagawa niya pa talagang umirap.
Hindi ko nagustuhan ang sinabi niya kaya napa-tayo ako na dahilan para ngumisi siya.
"Oo mahirap kami. Pero pwede ba? Ayusin mo yang pananalita mo!"-Sigaw ko sakanya.
"Ilang beses ko na bang narinig yan sa mga mahihirap? Hmm I guess a hundred times!"-Tumatawang sabi nito at pumapalpak pa.
"Haha! Mayaman ka nga stupid brat ka naman!"-Singhal ko sakanya. Napa-tigil siya at biglang dumapo ang palad niya sa pisngi ko.
"How dare you tell that to me!"-Sigaw niya na may panlilisik ang mga mata.
Ang iba ay naka-tingin na pero ang mga nasa malayo ay wala pang kaalam-alam sa nangyayari. Hinarap ko siya at ngumiti.
"Grabe! Alam mong sabihin sa iba ang salitang how dare you pero bakit hindi mo magawang sabihin sa sarili mo!? Pero dahil bobo ka na puro kayamanan ang nasa isip mo, ako na ang mag-sasabi sayo! How dare you tell me that I am poor and you are rich? Ha?!"-Malakas na sigaw ko. Lumingon lahat ng mga tao at pati music ay tumigil. Nagulat ako ng may matandang lumapit sa akin at hinili-hila ng buhok ko. Tumigil na ito at naka-tingin sa akin ng masama. Nagulat ako ng sinampal niya ako.
"Ikaw pala ang sinasabi ng anak ko! How pathetic."-Sigaw niya habang tinitignan ako.
"Lola!"-Lumingon ako sa sumigaw and as I turn back, may kumaladkad na sa akin. We stopped and he slapped at me.
"Hindi mo nalang sana sinagot ang kapatid ko!"-He shouted.
"So alam mo? Nakita mo?"
Hindi na siya nakapag-salita. He just look the other way. I felt my tears streaming down my face. Bakit ba hindi niya ako ipag-tanggol?
"Why didn't you defend me?"-Naiiyak na tanong ko. I saw how he's expression soften. Namamalik-mata lang ba ako?! Or talagang nalambot ang expression niya.
Hinawakan niya ang wrist ko and pull me towards him.
"I'm sorry okay? Let's go home."-Bumitaw siya mula sa pagkakayakap. Yumuko ako but when we are about to enter Zig's car. Someone shouted Zig's name. I turn around, and it's his mother. Lumapit siya sa amin, kasama ang kapatid at lola nila.
"Bakit ba kapag pupunta ka dito? Palaging may gulo?"-Nanlilisik ang mata ng mama niya.
Yumuko lang ako cause I can't meet her gazes. But I swallow my own saliva when she put her hand on my chin and forced me to face her. Ngumisi siya when she saw my expression.
"Ang ayaw ko sa lahat ang nababstos ang party ng pamilya ko. So before you leave.."
*Paak*
"Accept that."-I felt a tears on my cheeks again. And saw how they smirk at me except for Zig who's just looking at me. I can't stand this! Gusto ko nang umalis! Gusto ko nang umalis dito! I know how much I love Zig but I really want to stay away from him! They are all hurting me!
Sabi ko sa sarili ko, hindi na ako iiyak. Pero bakit ako umiiyak? Huwag kang mngangakong hindi ka iiyak, kasi kahit gaano ka katapang, kung nasasaktan ka, iiyak at iiyak ka kasi merong bagay dito sa mundo na dahilan ng pagka-hina natin at kahit kailan hindi natin yun malalabanan. Kasi kahit ang pinaka-masamang tao ay may kahinaan pa din.
The three of them smiled at me like they won. Zig grab my wrist at sinakay ako sa kotse. He started the engine and I just look outside. I closed my eyes and let tears fall .. again.
***
A/N: Sorry mga bae. Sorry talaga. Vote. Comment. Follow. Share the story.
