Until My Last Breath | AlyDen

Chapter 13

Continuation...

Alyssa's POV

I can't. Hindi ko kaya. I'm 1 meter away but I still can't. I was about to go when...

"Aly, atleast hear me out." nakita niya ako?! Tumalikod ako para makita ko siya. Pero hindi. Hindi niya ako nakita. Baka kinakausap niya na naman sarili niya. How weird this girl is. "I had to choose mom over you."

Huh? Why? Alam naman ni Tita yung saamin ah. And she's not against with that. I stand still. Pinapakinggan ko lang siya.

"May sakit siya noon. We brought her to Canada para mapagamot siya. I had to leave. And I had to leave you. Ayokong iwanan ka because I love you. But I also love my mom." her voice started to crack. Ugh. I don't want seeing her crying. "So I did what I have to do. Sinabi kong hindi na kita mahal baka sakaling iwasan mo ako at hindi na ako mahihirapang umalis pa. Pero mas lumala eh. I really loved you."

May sakit si Tita?

"Umalis ako. Iniwan kita. Pagbalik ko, wala na talaga. I thought we can have second chance. Maybe you love someone else now. Bitter-sweet with that."

Pumunta ako sa gilid ng puno. Para makita ko siya ng malapitan. Nakapikit lang mga mata niya. Siguro nag-iimagine na naman 'to.

"You're asking, bakit pa ako bumalik? I came back for you. 'Yun ang bilin sakin ni Mama. Always follow my heart. Tsaka sabi nga nila, kung mahal ka babalikan ka." sabi niya. "I really miss Mom."

Why? Hindi ba sila nagfa-facetime or what?

"Aly..." she continues sobbing. Hindi ko kayang makitang umiiyak ka, Rad. 1 year na yun pero ugh! Iba pa rin epekto mo sakin. Lalapitan ko na sana siya nang... "wala na si Mama. Aly, she's already dead."

She's alredy dead

She's alredy dead

She's alredy dead

"Wala na siya, Aly."

Binalot ako ng guilt. Yun ang dahilan ng pag-alis niya? Ng pag-iwan niya sakin? Ni-hindi ko man lang siya pinakinggan! Ang tanga mo, Alyssa! Kailangan na kailangan ka niya! Hindi ko kaya 'to. Umalis na lang ako. Ayoko ng ganito. Nagi-guilty ako! Wala na si Tita? Siya ang pangalawa kong Ina. Siya na lang ang natitirang Ina ko simula ng nawala si Mama. Lahat na lang sila nawawala. Mas nagi-guilty ako kay Rachel. Ganun na pala yung nangyari hindi ko man lang siya binigyan ng pagkakataon magpaliwanag.

Rachel's POV

Sana narinig niya yung sinabi ko. Sana totoo yung imagination ko. Sana pag-bukas ko ng mata ko nasa harap ko siya.

1...
2...
3...

Binuksan ko ang mata ko. Katulad ng inaasahan, wala siya. Ano pa nga ba? Makaalis na nga lang. Medyo magaan naman na pakiramdam ko. Bumaba na ako papunta sa kung saan nakapark ang kotse ko.

"Ma'am, may kasama ka po pala kanina?" sabi ni Manong Janitor sa place. Yung dating janitor sa place na 'to, close kami noon. Siya ang nag-aadvice samin ni Aly noon. Kaso ngayon dahil na rin siguro sa katandaan, nag-retiro na.

"Po?" tanong ko. Sinong kasama? Ako lang naman nandun ah. Hala. May nakikita si Manong na hindi ko nakikita.

"Diba may kasama ka po kanina? Hindi ko nga lang po nakita yung mukha. Nagulat nga po ako't dalawa yung kotseng naka-park dito. Tapos pagbalik ko po, bumaba na rin yung babae. Pumasok na siya sa kotse niya at umalis. Nag-away po ba kayo? Mukhang ang lungkot niya po eh. Kaso hindi ko masyadong namukhaan. Matangkad po siya." Pagke-kwento ni Manong. "Kasama niyo ho ba 'yun?"