It's not what it looks like - One Direction {DUTCH FANFIC}

-39- Good to be home

Gabrielle POV

Bij het huisje aangekomen, deed Liam gelijk de taart in de koelkast. Hij deed de deur dicht en kwam naast me zitten op de bank. 'Heb je nog iets van Mike gehoord?' vroeg Liam zachtjes. 'Wat ik heb begrepen is dat hij nu achter slot en grendel zit. Maar de uitspraak van de rechter is pas over twee weken, en dan ben ik hier al weg, dus.' zei ik met een zucht. 'Ohja, tuurlijk. Shit, dan ben je weg. Wij ook trouwens. Hoe moet ik je dan nog zien?' 'Kom gewoon met de boot van Engeland naar Amerika, en hoppa, daar ben ik weer.' zei ik lachend. 'Jij kan ook met de boot van Amerika naar Engeland komen natuurlijk.' lachtte Liam met opgetrokken wenkbrauwen. 'Nou, zie je wel. Prima te regelen, haha.' zei ik, stond op, en liep naar de koelkast. 'Cola'tje?' vroeg ik. 'Ja, lekker.' Ik liep met twee blikjes cola weer terug naar de bank. 

Bailey POV

Louis trok me zachtjes van bed af en hielp me met mijn schoenen aan doen. 'Lieverd, dat hoeft echt niet hoor.' zei ik terwijl ik lichtjes bloosde. 'Jawel. Dat moet wel.' zei Louis met een knipoog en ging rustig verder. Toen ik mijn schoenen aanhad, pakte Louis mijn tas en mijn hand. We liepen samen door de gang, langs de infobalie, zo door naar de uitgang. Yes, eindelijk was ik bevrijd van die vreselijke ziekenhuis geur die de hele tijd om mee heen had gehangen. 'Lukt het nog met lopen?' vroeg Louis. 'Ja hoor.' antwoordde ik. Maar Louis ging voor me staan en trok me op zijn rug. 'Ik wil gewoon zeker weten dat je niks meer overkomt.' zei hij en liep vooruit. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Louis was zo lief voor me geweest. De hele tijd. Al die tijd is die bij me gebleven en heeft me geholpen met alles wat ik nodig had. Kon ik nog meer wensen? Jammer dat de vakantie alweer bijna voorbij was. Nog een paar daagjes, en dan zouden we weer teruggaan naar dat grote Amerika. 'Zal ik je nog wel kunnen zien straks?' vroeg ik opeens tussendoor. 'Tuurlijk wel. We zorgen ervoor dat niks in de weg komt te staan van onze relatie. Ik wil je niet kwijt alleen maar omdat ik iets verder weg zit.' 'Ik wil jou ook niet kwijt, Loulou.' Louis stopte even, draaide zich om, en gaf me een kus. De vlinders in mijn buik kwamen weer naar boven. 'Ik hou van je.' zei ik fluisterend. 'Ik hou ook van jou.' fluisterde hij terug. We knuffelden even en daarna trok Louis me weer op zijn rug. 'Ben ik niet zwaar?' vroeg ik daarna. 'Bails, jij zwaar? Als je dat denkt ben je niet goed in je hoofd.' 'Oh, dus ik ben niet goed in mijn hoofd?' proestte ik. 'Ja, maar ik ben ook niet goed in me hoofd dus we matchen wel.' 'Haha, ja alleen op dat vlak.' lachtte ik en stak mijn tong uit. 

We waren eindelijk bij het strandhuisje. Louis bleef voor de deur staan en keek naar mij. 'Ja, jij hebt de sleutels nog hoor, schat.' 'Oja.' Louis zat te prutsen in zijn zak en haalde toen uiteindelijk de sleutels eruit. 'Het is al een wonder als ik die deur open krijg.' zei hij. 'Nou, laat dat mij dan maar doen.' 

Gabrielle POV

We zaten nog op de bank toen ik het slot hoorde. De deur vloog open en Bailey en Louis stapte naar binnen. 'Zusje!' schreeuwde ik en rende op haar af. 'Hoe voel je je?' 'Veel beter. De ernstige verwondingen zijn alweer aan het helen, dus dat is goed nieuws.' zei Bailey met een glimlach. 'Zeker weten!' zei ik en gaf haar een knuffel. 'Aaaahh.' kraamden Louis en Liam tegelijk uit. Bailey en ik keken ze aan en begonnen te lachen. 'Willen jullie een cola'tje?' vroeg ik. 'Jaaaaaaa!' schreeuwde Louis ineens. 'Zeg, wil je dat ik nog een keer terug moet naar dat stinkziekenhuis om me aan mijn oor te laten opereren?' zei Bailey. 'Sorry lieverd. Was toe aan cola.' zei Louis en gaf haar een knuffel. Soms kon Louis ook zo droog doen he. Alle jongens trouwens. Dat maakte ze juist leuk en uniek. Over de jongens gesproken, ik moest het hele groepje nog vragen om vanavond hiereen te komen, voor een suprise party voor Bailey. Dat ziet ze vast niet aankomen!